"არ შეიძლება მშვიდობიანი ფორმით გამოხატული პროტესტი ისჯებოდეს თავისუფლების აღკვეთით, ეს არის მინიმალური სტანდარტი"

"მორჩით, ქოცებო, ბოდვას, ცვლილება სწორედ დემოკრატიული რევოლუციით დადგება"

1759039920

სალამი ნიკა, როგორ ხარ? თავისუფლებაზე ვერ ჩავწერ შენთან ინტერვიუს, ვერც სტუმრად მოგიწვევ. მიყვარს როდესაც ეთერში ვსაუბრობთ ხოლმე, მაგრამ ახლა ისეთი ბოროტი ზღაპრის გმირები ვართ, რომ კითხვების დასმა ამ ფორმით მიწევს - ციხეში გიგზავნი1. როგორ ჩანს საკნიდან თბილისში მიმდინარე ამბები?სალამი ქაშიკ იმედია, კარგად ხარ, თუ შენნაირი ადამიანებისთვის კარგად ყოფნა საერთოდ შესაძლებელია ქოცურ ჯოჯოხეთში. საკნიდან, ზოგადად რთულია იყო რაციონალური და ბოლომდე ადეკვატური - ასეთია იზოლაციის (და არა თავისუფლების დაკარგვის) ფასი. რაც ცალსახად ჩანს, ხალხი მკაფიოდ გამოხატავს საკუთარ მიზანს, გადაარჩინოს სამშობლო და ასხივებს მზაობას, რომ ამ ისტორიულ ამოცანას ბოლომდე მიიყვანს. ძალიან შთამბეჭდავია, ძალიან ეს ყველაფერი. რაც დრო გადის, ვხვდები რომ ალბათ გადაჭარბებულია ჩემი სიფრთხილე თუ შიში ფრუსტრაციის თაობაზე. სიფრთხილე და რაციონალიზმი ძალიან მნიშვნელოვანი მგონია, მაგრამ ისიც ვიცი, რომ ზოგჯერ ამ მიმართულებით გადაჭარბება დამაზიანებელი შეიძლება იყოს, „სიფრთხილეს თავი არ სტკივა“, მაგრამ სიფრთხილე ყველაფრის თავი არ არის.2. თქვენ დაგაკავეს და შესაბამისად ჩამოგაცილეს მიმდინარე პოლიტიკურ აქტივობებს - ივანიშვილის ხელისუფლებამ პოლიტიკური ველი მოასუფთავა - ამით გადადგა ნაბიჯი წინ თუ პირიქით?ივანიშვილი ნაბიჯებს წინ ვეღარ დგამს, უკვე კარგა ხანია, ასეა. ამის მიზეზი ორია: პირველი - მისი რეჟიმის უკიდურესი დასუსტება და მისი პირადი ინსტინქტების დაბლაგვება და მეორე - ხალხის და ჩვენი დასავლელი პარტნიორების წინააღმდეგობის სიხისტე და სწორხაზოვნება. ის, ვინც ისტორიის წინსვლას და გლობალურ სიკეთეს ეწინააღმდეგება, წინ ვერ წავა 21-ე საუკუნეში. მით უფრო, თუ ისე დასუსტებულია პირადად და გარემოცვითაც, როგორც - ივანიშვილი. ასე, რომ ჩვენი დაჭერაც და ყველაფერი სხვაც, რასაც ივანიშვილი აკეთებს, ჭაობში ფართხალია, ჭაობში მოფართხალე კი ზემოთ კი არა, ადგილზეც ვერ დგას დიდ ხანს, უეჭველი ფსკერისკენ მიდის.3. ქუჩის პროტესტის, ბოიკოტისა დაა სანქციების მიღმა - თქვენ კიდევ რა გამოსავალს ხედავთ რეჟიმი რომ დაეცეს?პროტესტის, ბოიკოტისა და სანქციების მიღმა კიდევ უფრო მეტი პროტესტი, კიდევ უფრო მეტი ბოიკოტი (რაშიც მე დაუმორჩილებლობას და წინააღმდეგობას ვგულისხმობ) და კიდევ მეტი სანქციაა. ამ მხრივ, მნიშვნელოვანი თარიღები მოდის წინ - 27 სექტემბერი, ჩემთვის ალბათ ყველაზე მძიმე, სოხუმის დაცემის დღე; რა თქმა უნდა 4 ოქტომბერი, როცა ეჭვი არ მეპარება უამრავი ხალხი იდგება გარეთ, მიზანდასახულად და შეუპოვრად. მათ რიგებში იქნებიან ჩვენი კოალიციის წევრებიც, აქტივისტებიც და ამომრჩევლებიც. ნებისმიერ შემთხვევაში, ეს დღე მინიმუმ ახალი უმძლავრესი იმპულსი იქნება საპროტესტო მოძრაობისთვის და უდიდეს ზიანს მიაყენებს რეჟიმს, ამაში ეჭვი არ მეპარება.4. ახლა რომ გარეთ იყოთ რის გაკეთებას შეძლებდით?არ ვიცი შევძლებდი თუ არა, მაგრამ ოპოზიციურ ჯგუფებს შორის მეტ კოორდინაციას და უფრო სწრაფი გადაწყვეტილებების მიღებას შევეცდებოდი. ამას ხშირად „ოპოზიციის გაერთიანებას“ ეძახიან რატომღაც, რაც სხვა თუ არაფერი, კოორდინაციის პროცესის შეუძლებელ ნიშნულზე დაყვანას გულისხმობს (რაც არაერთხელ მოხდა უკვე) და, ამას გარდა, გაერთიანება შიდა პარტიული დეტალია და ვის აინტერესებს ახლა პარტიული/კოალიციური სტრუქტურების საკითხები? პრაგმატულად და იდეურადაც ხელის შემშლელი კონცეფციების აჩემება ყველაზე გონივრული არაა, რბილად რომ ვთქვათ. სწრაფი და ეფექტიანი შედეგია მნიშვნელოვანი, ახლა - განსაკუთრებით. გარეთ რომ ვიყო ასევე უზარმაზარ ძალისხმევას დავხარჯავდი „მეგობარ აქტზე“, რაც გადამწყვეტი მნიშვნელობისაა!5. თქვენი კოალიციის ოთხივე ლიდერი ახლა ციხეშია. ასეთი მძიმე სურათი დამოუკიდებელი საქართველოს უახლოეს ისტორიაში არ ყოფილა - ოცნების ამ ქმედებებს რა ახსნას უძებნი?მარტო ჩვენი კოალიციის ლიდერები კი არა, უამრავი პოლიტიკოსია ციხეში. უფრო მარტივი იმათი ჩამოთვლა გახდა, ვინც გარეთაა. კარგია ეს თუ ცუდი? სინამდვილეში, პირველ რიგში, ის უნდა გვაინტერესებდეს, რისი სიმპტომია ეს. რეჟიმის დასასრული სტადიის - ასე ყოფილა ყველა დიქტატურაში, ასეა ჩვენთანაც. არ მახსენდება დიქტატურა, რომელიც ისტერიული რეპრესიების გარეშე წასულიყოს. რაც ძლიერდება ისტერია, მით უფრო მკაფიოა დასრულების სიმპტომები, ანუ უფრო მძიმეა რეჟიმის სასიკვდილო დაავადება. 2*2=46. გაიცვალა თუ არა გაკულაკებაში - არჩევნებში შეყოლა იმ ოპოზიციური პარტიების მხრიდან - ვინც ვიცით, რომ თვითმმართველობის არჩევნებში ოცნებას მიყვებაეს ძალიან მძიმე ბრალდებაა და პირდაპირი მტკიცებულების გარეშე არ მივცემ თავს უფლებას საერთოდ რამე ვთქვა ამ საკითხზე. ერთი რამ ცხადია: უზარმაზარი შეცდომაა, უზარმაზარი. მეეჭვება, რასაც და როგორც არ უნდა ეცადონ ეს პარტიები, საკუთარი თავის რეაბილიტირება შეძლონ. ძალიან მეეჭვება და ძალიან ვწუხვარ - ძალიან ბევრ ჩემთვის ძვირფას და დემოკრატიული პროცესებისთვის უაღრესად საჭირო ადამიანებზე ვსაუბრობთ. ცუდია, ძალიან ცუდი. გარეთ რომ ვყოფილიყავი, ამ მხრივაც აუცილებლად მივმართავდი ჩემს ძალისხმევას. არ ვიცი, გამომივიდოდა თუ არა შეცდომაში გაჯიუტებულთა გადარწმუნება, მაგრამ ძალიან ვეცდებოდი.7. გიორგი გახარიას ციხე ემუქრებოდა, თუმცა ის ამბობს, რომ ქვეყნის მიღმა ყოფნით პროცესში დიდი წვლილი შეაქვს - რას ფიქრობ, რა ფორმა-ზომა-წონისაა ეს წვლილი?გიორგი გახარიას რაც შეეხება, ერთ პოლიტიკურად დევნილზე მეორე პოლიტიკური პატიმარი ან კარგს ამბობს, ან - არაფერს. ამიტომ - „არაფერი“. თუ ის მართლა პარლამენტში შევიდა, მერე უკვე ყველას მოგვიწევს მასზე ლაპარაკი.8. რომელ არხს უყურებ საკანში ყველაზე ხშირად, და როგორ ხედავ მედიის როლს მიმდინარე პროცესებში? (მედიის ყველა მხარეს ვგულისხმობ - პროპაგანდისტულს, კრიტიკულს, დამოუკიდებელს)ვცდილობ, ყველა არხს ვუყურო. კრიტიკულ არხებს (სამწუხაროდ კავკასია და პალიტრა აქ არ არის, მხოლოდ ფორმულა და ტვ. პირველი) იმისთვის, რომ პროტესტის მაჯისცემა მესმოდეს; პროპაგანდისტულ არხებს კი იმისთვის, რომ გამოვთვალო, რას აპირებს, ანტიქართული ოცნების რეჟიმი. არაა რთული, სხვათა შორის.9. ოცნება საკუთარ გარემოცვას პარსავს. საჯაროდ არაერთი მასშტაბური კორუფციული საქმე გამოვიდა, რომელიც ძირითადად ირაკლი ღარიბაშვილის გარშემო ბრუნავს - წარმოგიდგენიათ ირაკლი მეზობელ საკანში ან თანამესაკნედ და თუ კი რაზე დაელაპარაკებოდი მას?ანტიკორუფციული ეს საქმეები, რა თქმა უნდა, არ არის, ეს არის შიდაკლანური ბრძოლა ბიძინას მემკვიდრედ გამოცხადებისთვის. ზედმეტი მოუვიდა ორივე კლანს, ფალსტარტისთვის ორივე დაისჯება ბიძინას მიერ: კობახიძის კლანის ხელით ისჯება ღარიბაშვილ-ლილუაშვილი (და უკვე ჩანს რომ გომელაური ჩამოშორდა ამ კლანს) და კობახიძე სხვისი ხელით დაისჯება, სულ არაა გამორიცხული, რომ პირველი კლანის ხელით. გარდა იმისა, რომ რეჟიმის დასუსტების სიმპტომად ჩავთვალოთ და ადეკვატური დასკვნები გავაკეთოთ, მეტი ფუნქციის მინიჭება ამ შიდა დაჭმისთვის დიდი შეცდომა მგონია. საწყენად არ ვიტყვი, მაგრამ მგონია, რომ ოპოზიციაც და კრიტიკული მედიაც ამ მიმართულებით სცოდავს. „ჩემი ოქრო ჩემთან“, - როგორც კი იტყვის ბიძინა, ისევ ყველა ერთად იქნება ხალხის წინააღმდეგ! ზოგჯერ მეჩვენება, ზოგიერთ პოლიტიკოსს და მეპროტესტეებს გულწრფელად სჯერათ, რომ დამარცხებისთვის განწირული კლანის ცალკეული წევრები პროტესტის მხარეს აღმოჩნდებიან სხვადასხვა მიზეზების გამო; ან პროტესტით დასუსტებული ბიძინა, ღარიბაშვილ-ლილუაშვილის მეშვეობით თუ შუამავლობით დაუბრუნებს ხელისუფლებას ხალხს. დიდი შეცდომაა და გაუმართლებელი გულუბრყვილობა, რაზეც რეჟიმის დამხობის სტრატეგიის დაშენება, რეჟიმისთვის კი არა, პროტესტისთვის საშიშ პოტენციალს უფრო შეიცავს. უნდა გვესმოდეს, რომ ივანიშვილი არაა გენერალი ფრანკო - ჯერ ერთი, მასავით სიკვდილის პირას არაა ფიზიკურად, მეორეც - სამშობლოსთვის ნაბრძოლი სამხედრო არაა, პირიქით, სძულს საქართველოც და ქართველებიც, საკუთარი სამუდამო და სრული ბედნიერების გზაზე ერთადერთ შეფერხებად მიიჩნევს (სწორადაც), ამიტომ გაურიგდება ყველას და ყველაფერს, რაც დემოკრატიზაციის მიმართულებით კი არა, მისი პირადი უსაფრთხოებისა და უსაზღვროდ გამდიდრების მიმართულებით სვლას არ შეუფერხებს. ცხადია, ამ „ყველაში და ყველაფერში“ პროტესტს და ქართველ პატრიოტებს არც და ვერც მოიაზრებს, სამართლიანადაც. ამიტომაც როგორც ერთ ანეკდოტშია, "რუჩკებს არ ენდოთ“. ჩვენ უნდა გამოვიყენოთ ისინი და არა პირიქით.10. ლევან ხაბეიშვილის დაკავება - იყო სხვათა დასაშინებლად, თუ ოცნებამ საკუთარი შიშები დააცხრო?ლევანის დაკავება პირველ რიგში უკანონო იყო, რამაც ახალი პოლიტპატიმარი გააჩინა. თანაც, არც ის უნდა გამოგვრჩეს, რომ ლევანი დღეს ყველაზე შევიწროებული პატიმარია - მას პრაქტიკულად ყველა უფლება აქვს წართმეული, სხვა პატიმრებისგან განსხვავებით. საკუთარი შიშების დასაცხრობად პატიმრობა არ ვიცი, რას ნიშნავს. ლევანის დაპატიმრების მიზანი, პირველ რიგში, მისი ნეიტრალიზაცია იყო, მეორე - სხვების შეშინება. პოლიტიკურ პატიმრად ადამიანის შერჩევა არასდროს არაა შემთხვევითი, ლევანი თავადაც ასხივებდა ენერგიას და რწმენას და სხვებსაც გადასდებდა. ამიტომაც გამორიცხული იყო, მისი იზოლირება არ გადაეწყვიტა რეჟიმს.11. სუსი მდინარაძის ხელში?სუსი მდინარაძის ხელში უფრო სუსტია, ვიდრე სუსი ლილუაშვილის ხელში, მდინარაძე პროპაგანდის მეგაფონია და სუსშიც ამ როლით მიავლინეს. მდინარაძე კიდევ ბევრის ლაპარაკს აპირებს, კოჭებში ეტყობა:))12. თუ ხვდებით მანდ ციხეში თანამოაზრეებს ან თანაპარტიელებს, მათ ვინ შესაძლოა, არ იყო შენი თანამოაზრე. გაგვიზიარე ციხის ამბები და მანდ მყოფი ადამიანების აზრები - მიმდინარე მძიმე პროცესებზე ჩვენს ქვეყანაში?ვერა, ეს ამ ციხის შინაგანაწესს ეწინააღმდეგება, ნიკას და ზურას ვეხმიანები ხოლმე მიმოწერით და მამხნევებს მათი სიმტკიცე და რაციონალური განსჯის უნარი, იმედია, ჩემი წერილებიც ეხმარება მათ. ახლა უკვე ელენეც შეემატა მიმოწერის ჯგუფს. ნუ ეგაა გამძლე თუა, გამხნევება მაგან რომ იცის, ეგეთი უნდა:))13. ხედავ თუ არა ახალი ძალის საჭიროებას და მიმდინარე პროცესებში ხომ არ გამოჩენილან ასეთები?ახალი ხალხი პოლიტიკაში საჭირო კი არა, აუცილებელია. ამ რეჟიმის ერთ-ერთი ბოროტება ახალი თაობის პოლიტიკისგან მიზანმიმართული განრიდებაა, რაც სავსებით ბუნებრივია მათი მხრიდან: რაც მეტია პოლიტიკაში ისეთი, ვისაც ძველს ვერ გაუხსენებ, ვისთანაც ვერ „დალაგდები“, ვისაც საბჭოთა კავშირი ტვინის არც ერთ უჯრედში არ აქვს - მით ნაკლებია ოლიგარქიული დიქტატურის შენარჩუნების შანსი, ამიტომაც ვისაც ოლიგარქიული დიქტატურის დამარცხება უნდა, ზუსტად ახალი ხალხის მოსვლაზე უნდა იზრუნოს და არა - საკუთარ როლზე და განუმეორებლობაზე პოლიტიკაში. ოლიგარქია აუცილებლად დაემხობა და მცირე გარდამავალი პერიოდის შემდეგ ქვეყანას სრულიად გადაიბარებს დამოუკიდებელი საქართველოს თაობები. საქართველოში საბჭოთა კავშირის მარცხია ჩემთვის ახალი რესპუბლიკის დაბადების ათვლის წერტილი და არა - ნებისმიერი ხელისუფლების ცვლილება სხვა ხელისუფლებით.ბოლოს კი ვიტყვი, რომ გამარჯვების წინაპირობა მხოლოდ ხალხის შეუპოვრობა და უშიშრობა მგონია, იმ ხალხის, ვისაც სამშობლოს დაცვის ინსტინქტი ამოძრავებს, ვინც მოქმედებს გეგმაზომიერად. ასეთი ხალხის წარმატების მჯერა, ასეთი ხალხი შედეგს ყოველთვის დებს. ასეთი ხალხის სამშობლო ყოველთვის წინ მიდის.რაც შეეხება "მშვიდობიან რევოლუციას", რომელიც თურმე არ არსებობს, ოქსიმორონია და ა.შ. როგორც ქოცები გვეუბნებიან - სრული, სრული, სრული სისულელე. დემოკრატიული რევოლუცია ბოლო საუკუნეში ლამის უფრო მეტი მოხდა, ვიდრე - ძალადობრივი. რევოლუციას მხოლოდ ფილმებით თუ არ იცნობ, კი უნდა იცოდე, რომ მყისიერ ცვლილებას ნიშნავს და არაფრით არ გულისხმობს იმთავითვე ძალადობას. მეტიც, ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაცია, როგორც უმაღლესი მოქმედი სამართალი, დიქტატურის წინააღმდეგ ამბოხების უფლებას გვაძლევს. სიტყვა ამბოხება კი ნამდვილად უფრო მძიმეა ვიდრე რევოლუცია. ამით ეს დეკლარაცია ძალადობის წამქეზებელი აქტი ხდება?:))ასე რომ, მორჩით, ქოცებო, ბოდვას, ცვლილება სწორედ დემოკრატიული რევოლუციით დადგება, რადგან ევოლუციისთვის დრო და სივრცე თქვენ არ დატოვეთ. ქართველ პატრიოტებს კი სამშობლოს გადარჩენის ვალდებულება დაბადებიდანვე გვაქვს: თანდაყოლილი, მშობლების მიერ ნასწავლი, დიდი ქართველის გმირობებით შთაგონებული. ეს ვალდებულება ბევრად მეტია, ვიდრე შიში, დაღლილობა ან გაჭირვება ანუ ყველაფერი ის, რითაც ანტიქართული ოცნება იბრძვის.  

"ყველა სიგნალი, ყველა ნახატი, ყველა სევდიანი გამოხედვა, მშობლებისთვის უნდა იყოს ნიშანი" - პედოფილიის მსხვერპლის დედის ამბავი

1749106076

ეს პროკურატურის ოფიციალური მონაცემებია, თუმცა ბავშვების მიმართ ჩადენილი სექსუალური ძალადობის ზუსტი სტატისტიკა არ არსებობს.ამას თავისი მიზეზი აქვს. ამ დანაშაულს ახასიათებს განსაკუთრებული ფარულობა და გამოვლენის სირთულე, ამიტომაც ოფიციალური სტატისტიკის მიღმა, ძალადობის შემთხვევების რიცხვიც გაცილებით დიდი უნდა იყოს.ეს ამბავიც, რომლის შესახებაც ამ სტატიაში წაიკითხავთ, იმაზე მეტყველებს, რომ არასრულწლოვანთა მიმართ ჩადენილი სქესობრივი ძალადობა „დაფარულ დანაშაულებს“ მიეკუთვნება.არასრულწლოვანმა გოგომ მხოლოდ წლების გავლის შემდეგ გაუმხილა ჯერ დედას და შემდეგ ადვოკატს, რომ ის დიდხანს იყო, ბაბუის (მამინაცვლის მამის) სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი.არასრულწლოვანის გაუპატიურებაში ბრალდებული 60 წლამდე კაცი პოლიციამ ფარული გამოძიების გზით მიღებული აღიარების შემდეგ დააკავა.ის არ არის ერთადერთი, ვინც დანაშაულშია ბრალდებული. პროკურატურა იძიებს ოჯახის კიდევ ერთი წევრის გარყვნილ ქმედებას ბავშვის მიმართ.როგორ მიხვდა დედა, რომ შვილს ისეთი პრობლემა ჰქონდა, რომელზეც ვერ ლაპარაკობდა და დახმარება სჭირდებოდა?„შევამჩნიე, როგორ ადგამდა კარს ტუმბოს, რომ ბარიკადი აეგო“15 წლის ნიას დედას ერთ-ერთ მეტროსადგურთან შევხვდი. წინასწარ შევთანხმდით, რომ დედა-შვილის ანონიმურობას დავიცავდი და მათ ამბავს ასე მოვყვებოდი. შეხვედრამდე ვკითხე, რატომ გადაწყვიტე ჟურნალისტთან დალაპრაკება-მეთქი?„როცა გავაცნობიერე, რა პრობლემის წინაშე იდგა პირველ რიგში, ჩემი შვილი და შემდეგ მე, დავიწყე იმ სტატიების ძებნა და კითხვა, სადაც იმავე თემებზე ლაპარაკობდნენ ძალადობის მსხვერპლები. ეს მეხმარებოდა იმის გააზრებაში, რომ მარტო არ ვიყავით მე და ჩემი შვილი და რომ ჩვენი ამბავი შეიძლება სხვას დახმარებოდა, შეიძლება დახმარებოდა მშობლებს, ამოეცნოთ მათ გარშემო მოძალადეები და გადაერჩინათ შვილები. აი, ამიტომ გელაპარაკებით“, - მეუბნება ახალგაზრდა ქალი.დილის 9 საათი ახლა დაიწყო. სამსახურში წასვლამდე უნდა მოასწროს ამბის მოყოლა, მერე აღარ სცალია. სამი წელია არასრულწლოვან შვილებს მარტო ზრდის და რამდენიმე სამსახურში უწევს მუშაობა - დილიდან გვიან ღამემდე.მასთან ერთად სკვერში, ხის სკამზე ვზივარ. ერთი შეხედვით, მშვიდად საუბრობს, თუმცა დრო და დრო, ხმა უწყდება და თვალები უწყლიანდება.„ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა ბავშვი დაახლოებით 8 წლის იყო და ეს გრძელდებოდა 4-5 წლის განმავლობაში. როგორც ნიამ ადვოკატს გაანდო, თავდაპირველად სექსუალური ძალადობა შედარებით იშვიათი იყო, რადგან ბავშვი მამინაცვლის მშობლების სახლში იშვიათად რჩებოდა, თუმცა მოგვიანებით, როცა რამდენიმე თვით საზღვარგარეთ მომიწია წასვლა სამუშაოდ, ნია მამინაცვლის მშობლებთან დავტოვე და მთელი ის პერიოდი ბავშვი, ფაქტობრივად, ყოველ ღამე იყო ძალადობის მსხვერპლი“, - ჰყვება ქალი.ამბობს, რომ ნია ჯერ კიდევ სულ პატარა იყო, როდესაც მეორედ დაქორწინდა. ბავშვი ახალმა ოჯახმა სიყვარულით მიიღო.მისი თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ მასზეც არაერთხელ უძალადია ქმარს ფიზიკურად და ამის გამო პოლიციისთვისაც არაერთხელ მიუმართავს, ქმრის ოჯახი მასაც და მის შვილსაც ყოველთვის კარგად ეპყრობოდა:„ჩვენ ცალკე ვცხოვრობდით, მაგრამ როცა მის მშობლებთან მივდიოდით, ყოველთვის სითბოთი გვიღებდნენ. იდეალური ურთიერთობა გვქონდა, ბავშვებს ყველა თან ჰყვებოდა. თუმცა, როგორც აღმოჩნდა, ჩემ შვილზე უკვე მაშინ ძალადობდა სექსუალურად ბაბუა, მაგრამ ბავშვი ამაზე დუმდა.საზღვარგარეთ სამუშაოდ წასვლა რომ გადავწყვიტე, ბავშვის დატოვება შემომთავაზეს და მეც ვენდე, ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ იმ ოჯახში, იმ ადამიანებთან, რომლებსაც ჩემი შვილი ბებიასა და ბაბუას ეძახდა, მას ჯოჯოხეთი ელოდა“.ნიას დედა უცხოეთიდან დაგეგმილზე ადრე, რამდენიმე თვეში დაბრუნდა. ერთი მხრივ ქმარი ემუქრებოდა, მეორე მხრივ, კი შვილს შეატყო ხასიათის ცვლილება:„ქმარი ეჭვიანობდა. მიგზავნიდა ხმოვან შეტყობინებებს, აღწერდა ჩემი მკვლელობის სცენებს, მემუქრებოდა, რომ თუ დროზე არ დავბრუნდებოდი, მომკლავდა. ნია კი ჩაიკეტა, ამბობდა, რომ ვეზიზღებოდი, გახდა აგრესიული, ამიტომ სასწრაფოდ ავიღე ბილეთი და ჩამოვედი.საქართველოში დაბრუნების შემდეგ, ერთი პერიოდი ქმრის მშობლების სახლში დავრჩით. ნიას ოთახის კარი შიგნიდან არ იკეტებოდა და შევამჩნიე, როგორ ადგამდა კარს ღამით ტუმბოს, რომ ერთგვარი ბარიკადი აეგო. რომ ვკითხე, რატომ აკეთებ-მეთქი, მითხრა, მამიდაშვილები შემორბიან ხოლმე და ამიტომ ვკეტავო. ამან ეჭვი გამიჩინა, რომ ჩემს შვილს რაღაც აწუხებდა“.საქართველოში დაბრუნებიდან ორ თვეში, ნიას დედა ქმარს დაშორდა და ბავშვებთან ერთად, მარტომ დაიწყო ცხოვრება. იხსენებს, რომ სწორედ მაშინ გააცნობიერა, რომ შვილის თავს რაღაც ხდებოდა და ბავშვი ვერ ამხელდა:„თავდაპირველად მეგონა, რომ გარდატეხის პერიოდი დაეწყო, ვკითხულობდი ლიტერატურას, ინტერნეტში ვეცნობოდი ინფორმაციას, როგორ უნდა გადაგვეტანა ეს რთული პერიოდი. მაგრამ სულ უფრო და უფრო ჩაიკეტა. ხშირად მეუბნებოდა, რომ ვეზიზღებოდი, რომ ყველა ეზიზღებოდა, არავინ უყვარდა. დისტანცირდა ყველასგან და დაიწყო ხატვა. ისეთი ნახატები ჰქონდა, რომ ვუყურებდი, მეშინოდა.ისტერიულად ბანაობდა. შეიძლება დღეში სამჯერ ებანავა. ჰქონდა სუიციდის მცდელობა, შეიზიზღა საკვები, დაკარგა სწავლისადმი ინტერესი. ამის გამო, სკოლაში გახდა ბულინგის მსხვერპლი, მასწავლებლები მეუბნებოდნენ, აღიარე, რომ უბრალოდ ზარმაცია და შენ ვერ უწევ შესაბამის მეთვალყურეობასო“.ერთ საღამოს დედამ ნიას ოთახში ჩანაწერი იპოვა:„წერდა, რომ ეზიზღებოდა ბაბუა. მხოლოდ ეს, მეტი არაფერი. ნელ-ნელა დავაკავშირე ერთმანეთს ნიას ნახატები, ქცევის შეცვლა, ჩაკეტვა, ეს ისტერიული ბანაობა. მოვიკრიბე ძალა და ვუთხარი, რომ ვიცოდი, რაც ხდებოდა მის თავს. თავდაპირველად ყველაფერი უარყო. თუმცა შემდეგ ძალიან ზოგადად მომიყვა, რაც აწუხებდა. ნიას ჩემთან ძალადობის დეტალების შესახებ არ უსაუბრია.შევეცადე ჩემი რეაქცია მაქსიმალურად მშვიდი ყოფილიყო, რომ უფრო მეტად არ დამეფრთხო ბავშვი, თუმცა მაშინვე გადავწყვიტე, რომ დახმარება სჭირდებოდა და ამას მარტო ვერ გავუმკლავდებოდი“.ნიას დედა ჰყვება, რომ სამი დღე ფიქრობდა, როგორ მოქცეულიყო. შემდეგ კი გადაწყვიტა, უფლებადამცველებისთვის მიემართა:„მე და ნია „საფარში“ მივედით. ძალიან დამიდგა გვერდში ადვოკატი. რომ არა ეს ადამიანები, რომ არა ფსიქოლოგის დახმარება, შეიძლება, დღეს ჩემი შვილი ცოცხალი არ ყოფილიყო და შესაბამისად, არც მე“.„რომ შემოვიდა, გარშემო ყველაფერი დამძიმდა“მარი ვარამაშვილი, „საფარის“ იურისტი და ნიას ინტერესების დამცველი, იხსენებს იმ დღეს, როცა ნია და დედამისი მასთან კონსულტაციაზე მივიდნენ.„როდესაც დედამ დარეკა, მითხრა, რომ შვილის მიმართ ჩადენილ გარყვნილ ქმედებაზე ჰქონდა ეჭვი და გასაუბრება უნდოდათ. ნია რომ შემოვიდა ოთახში, ისეთი სიმძიმე შემოიტანა, იმავე წამიდან მივხვდი, რომ ეს არ იყო მხოლოდ გარყვნილი ქმედება და ის გაცილებით მძიმე დანაშაულის მსხვერპლი იყო“.რამდენიმესაათიანი საუბრის შემდეგ ნიამ მასთან ძალადობის დეტალები გაამხილა:„პირისპირ დავრჩით. მიუხედავად იმისა, რომ დედა ჩვენს საუბარს არ ესწრებოდა, იგრძნობოდა, რომ დედას უფრთხილდებოდა. შეშინებული იყო, დათრგუნული, რამდენიმე საათი დამჭირდა, რომ ალაპარაკებულიყო“.მარი ვარამაშვილი ასე აღწერს ნიას საუბრის დეტალებს:„8 წლის იყო, ძალადობა რომ დაიწყო კაცმა. ბავშვი ჰყვებოდა გაუპატიურების ძალიან მძიმე ამბებს, დაახლოებით 4 წლის განმავლობაში. ინტენსივობამ იმატა მაშინ, როცა ბავშვი ბებია-ბაბუასთან დარჩა საცხოვრებლად. ეს ხდებოდა ყოველ დღე და დღეში რამდენჯერმეც კი“.როგორც ადვოკატი ჰყვება, ნია აღწერდა გაუპატიურების სხვადასხვა ფორმას. მათ შორის, ორალური გზით, ასევე შეღწევას სხეულის სხვადასხვა ნაწილებით. უკვე ბოლოს კი უშუალოდ სასქესო ორგანოთი პენეტრაციაც მოხდა. კაცი მისი თანდასწრებით მასტურბირებდა, მასტურბირებდა ბავშვის ხელითაც."მოქმედებდა ფრთხილად. ძირითადად ღამით. ეუბნებოდა, რომ შეუყვარდა როგორც ქალი, რომ ეს იყო ნორმა".როგორც ნია ჰყვებოდა, თავდაპირველად ვერ აღიქვამდა, რა ხდებოდა მის თავს, მაგრამ ეს რომ არასასიამოვნო იყო და აშინებდა, ამას გრძნობდა. 11-12 წლის ასაკიდან უკვე იწყებს აღქმას, რომ მდგომარეობა აუტანელია, ცდილობს მის მოგერიებას, ცდილობს მარტო არ დარჩეს მასთან, იყვიროს.შეიზიზღა საკუთარი სხეული. შეიცვალა ჩაცმის სტილი. სხეულის ის ნაწილები, რომელიც მისი თქმით, კაცს მასში მოსწონდა, დიდ ტანსაცმელში ჩამალა. კაცი ემუქრებოდა, [ეუბნებოდა] რომ თუკი ამის შესახებ ვინმეს ეტყოდა, არ დაუჯერებდნენ. დედა კი მოკვდებოდა ნერვიულობით. ემუქრებოდა, რომ ჰქონდა იარაღი, რომლითაც თავს მოიკლავდა და შემდეგ ეს მას დაჰბრალდებოდა“, - ჰყვება ადვოკატი ნიას მონათხრობს.მარი ვარამაშვილი ამბობს, რომ ბავშვი ოჯახის სხვა წევრის გარყვნილ ქმედებასაც აღწერს:„ეს იყო ერთი ეპიზოდი. კაცი იყო ნასვამი და პროცესის გაგრძელება ვეღარ შეძლო. თუმცა ბავშვს უთხრა, რომ მას როგორც მეგობარს, ისე მოეფერა და რომ ამის შესახებ არაფერი არ უნდა ეთქვა“.ადვოკატთან საუბრის შემდეგ, ნიას დედა პოლიციაში წავიდა, მან საჩივარი არასრულწლოვანთა სამმართველოში დაწერა. გამოძიება თავდაპირველად შედარებით მსუბუქი, გარყვნილი ქმედების მუხლით დაიწყო, რადგან დედამ ძალადობის ყველა დეტალი არ იცოდა.თუმცა, როდესაც გამომძიებელმა ფსიქოლოგისა და სოციალური მუშაკის თანდასწრებით გამოჰკითხა ნია, საქმის კვალიფიკაცია დამძიმდა.„ყველა იმ დეტალის შესახებ ილაპარაკა, რაზეც ჩემთან ისაუბრა. გამოძიება ბაბუისა და ოჯახის სხვა წევრის საქმეებზე ცალ-ცალკე დაიწყო. პრიორიტეტულად დასახელდა ბაბუის საქმე....რაც ამ საქმეს გადაარჩენდა, იყო ამ კაცის აღიარების მოპოვება. სამწუხაროდ, პრაქტიკა აჩვენებს, რომ ვერც ფსიქოლოგის დასკვნა და ვერც მხოლოდ დაზარალებულის ჩვენება, როდესაც საქმე ძველ ფაქტებს ეხება, დაზარალებულის სასარგებლოდ იშვიათად ახდენს გავლენას. ასეთ შემთხვევებზე, ხშირად სასამართლო უკან იხევს, უფრო ბრალდებულის ინტერესებს იზიარებს და საქმეს მის სასარგებლოდ წყვეტს.აქედან გამომდინარე, ერთადერთი გზა, რომ გამოძიებას კაცი ბრალდებულად ეცნო, ეს იყო ფარული საგამოძიებო მოქმედების ჩატარება და მისგან აღიარების მოპოვება“.როგორ მოიპოვა ნიას დედამ მოძალადის აღიარებაადვოკატის მოთხოვნითა და სასამართლოს გადაწყვეტილების საფუძველზე, პროკურატურამ ფარული გამოძიების ჩატარების უფლება მოიპოვა.მტკიცებულებების მოპოვებაში მთავარი როლი ნიას დედას უნდა შეესრულებინა. ადვოკატმა და გამოძიებამ ქალი ფარული საგამოძიებო მოქმედების ჩასატარებლად მოამზადა.„დაიგეგმა ყველა დეტალი, გაიწერა სხვადასხვა სცენარი, სავარაუდო კითხვა-პასუხები. სწორედ ამ ფარული საგამოძიებო მოქმედების ჩატარების გამო მომიწია, რომ დედისთვის ყველა ის დეტალი გამეზიარებინა, რაც მისი შვილის თავს ხდებოდა მთელი ამ წლების განმავლობაში.დედას შესაბამისი კითხვები უნდა დაესვა კაცისთვის და ამიტომ მას ეს დეტალები უნდა სცოდნოდა. გამოძიებას სჭირდებოდა, რომ კაცს ამ საქმის ყველა ეპიზოდში ჰქონოდა აღიარებითი ჩვენება. ამ კაცს უნდა გასჩენოდა განცდა, რომ ქალმა ყველაფერი იცოდა და შეძლებდა ამის დადასტურებას“, - ჰყვება მარი ვარამაშვილი.ადვოკატის თქმით, აღიარების მოპოვების პირველი მცდელობა ჩავარდა:„გადავიდა შეტევაზე, აქეთ გიჩივლებ ღირსების შელახვისთვისო. დედამ უთხრა, რომ ბავშვი აკეთებდა ჩანაწერებს დღიურის სახით, რომ ჩაწერილი ჰქონდათ კაცის სატელეფონო ზარები, როდესაც ის ბავშვს ურეკავდა.დედამ უთხრა, რომ თუ ბოდიშს არ მოუხდიდა ბავშვს, ჯერ ჟურნალისტებთან წავიდოდა და შემდეგ პოლიციაში“.მარი ვარამაშვილი ამბობს, რომ კაცმა ნიას დედას მეორე დილასვე დაურეკა და შეხვედრა დაუთქვა:„როგორც კი ერთმანეთს შეხვდნენ, კაცი მუხლებზე დაეცა და დაიწყო თავის მართლება. აბრალებდა ბავშვს, ჩემი ბრალია, რომ ავყევი, ვხვდებოდი, რომ მას უნდოდა ჩემთან სიახლოვე, ამხელა კაცი ვარ და ვერ გავუწიე თავს კონტროლიო. შემდეგ ამბობს, რომ ბავშვი შეუყვარდა, როგორც ქალი. აღიარა აბსოლუტურად ყველაფერი. მათ შორის, ორალური გაუპატიურების ეპიზოდი, სიტყვა-სიტყვით გაიმეორა ის დეტალები, რაც ბავშვმა ჩვენთან საუბრისას თქვა, ეს იყო ე.წ. უნაკლო აღიარება. იდენტურად იმეორებს ბავშვის ჩვენებას აბსოლუტურად ყველა ეპიზოდში. აღიარა ისიც, რომ ერთხელ ცოლმა ამის გამო შენიშვნაც მისცა. დედას სთხოვდა პატიებას და გაჩუმებას“, - სწორედ ეს დეტალები მოისმინეს ადვოკატმა და გამომძიებლებმა ფარული საგამოძიებო ჩანაწერის მოსმენისას.„თავიდან მეგონა, რომ მისი დანახვისას თავს დავკარგავდი, სილას გავაწნიდი, მეგონა, ავყვირდებოდი და ვერაფერს მოვახერხებდი, მაგრამ თავი ხელში ავიყვანე, მე უნდა ვყოფილიყავი ხმა ჩემი შვილისთვის, რომლის სიმართლეც უნდა დამემტკიცებინა. ვცდილობდი კითხვები ისე დამესვა, რომ არ გამეღიზიანებინა“, - იხსენებს ნიას დედა იმ დღის დეტალებს, როცა ფარულ საგამოძიებო მოქმედებაში მონაწილეობის მისაღებად მოამზადეს:„სახლიდან გასვლისას შვილს დავპირდი, რომ კაცი ამ საქციელისთვის პასუხს აგებდა და მაქსიმალურად ვიყავი ორიენტირებული პირობის შესრულებაზე. შეხვედრის დროს ძალიან მხნედ ვიყავი, მაგრამ, როდესაც ყველაფერი დამთავრდა, თავი ვეღარ შევიკავე, ავტირდი“, - ამბობს ნიას დედა.მოპოვებული აღიარების შემდეგ გამოძიებამ კაცი დააკავა. სასამართლომ მას პატიმრობა შეუფარდა.გამოძიება მიმდინარეობს ნიას ოჯახის სხვა წევრის საქმეზეც, სისხლის სამართლის კოდექსის 141-ე მუხლით - გარყვნილი ქმედება არასრულწლოვანის მიმართ. ადვოკატი ელის, რომ გამოძიება კაცს ბრალს უახლოეს მომავალში წაუყენებს.„ჩემი შვილის იმედები გავამართლე. მან იცის, რომ დედა მის გვერდითაა. შეიძლება ახლა დანაშაულის გრძნობა მალაპარაკებს, მაგრამ სხვების გასაგონადაც ვიტყვი, ჯობდა ნაკლები ლუკმა მქონოდა და არ დამეტოვებინა.მე ახლა ზუსტად ვიცი, რომ ის ნდობა, რომელიც მქონდა სხვა ადამიანების მიმართ, მათ შორის, ოჯახის მამაკაცი წევრების მიმართ, აღარ მაქვს. სამწუხაროდ, ჩვენი სიყვარული ამ ადამიანების მიმართ, არ გამორიცხავს, რომ შესაძლოა მათგან რაიმე საფრთხე დაემუქროს ჩვენს შვილებს.ყველა სიგნალი, ყველა ნახატი, ყველა სევდიანი გამოხედვა, მშობლებისთვის უნდა იყოს ნიშანი. სამწუხაროდ, მე ეს მხოლოდ მას შემდეგ გავაცნობიერე, რაც ამ კოშმარის პირისპირ აღმოვჩნდი“, - ამბობს ნიას დედა.ქალის თქმით, ბავშვის ემოციური მდგომარეობა დღესაც რთულია, ამიტომ ცდილობს, რომ შვილთან შეძლებისდაგვარად მეტი დრო გაატაროს: "მის პირად სივრცესი ღრმად შეჭრა არ მინდა, მაგრამ რაკი ნიას ფსიქოლოგიური მდგომარეობა ისევ მყიფეა, ვცდილობ, რომ თვალდახედვის არეალში მყავდეს. ბოლო პერიოდში, ინტერესებიც გაუჩნდა, სხვადასხვა პროფესიით დაინტერესება შევატყვე. ეს კარგის ნიშანი უნდა იყოს. მთავარია, რომ გვერდით ვეგულები"...„მითია, რომ მოძალადე ძირითადად უცხო ადამიანია“ფსიქოლოგია მაია ცირამუა, წლებია მუშაობს სექსუალური ძალადობის მსხვერპლ ბავშვებთან. იცნობს მოძალადის ქცევას და იცის, როგორ მანიპულირებენ ისინი მსხვერპლების ემოციებით - შიშით, სირცხვილით.მისი თქმით, ტრავმა, რომელიც სექსუალურ ძალადობას ახლავს. აისახება ადამიანის თვითშეფასებაზე და არის დეპრესიის ერთ-ერთი წყარო. ძალადობის მსხვერპლები ხშირად მიდრეკილები არიან თვითდაზიანებებისკენ, აქვთ სუიციდური ფიქრები:რაც შეეხება კითხვას, თუ რატომ მალავენ ადამიანები, განსაკუთრებით კი ბავშვები სექსუალური ძალადობის ფაქტებს, მაია ცირამუა ამბობს, რომ ეს არის მოძალადის მიერ ჩანერგილი შიშისა და სირცხვილის განცდა:„სექსუალური ძალადობა მდუმარე, ჩუმ დანაშაულთა კატეგორიას განეკუთვნება. მოძალადე ძალიან ხშირად მიმართავს ე.წ. პრევენციულ ზომებს, რომელიც ხელს უწყობს იმას, რომ ბავშვი იყოს დადუმებული. დაშინება, რომ ხმას თუ ამოიღებ, მოგკლავ ან საყვარელ ადამიანს მოგიკლავ, ან მაინც არ დაგიჯერებენ, ეს კარგად ნაცადი ხერხია. მთელი მექანიზმი აქვს მოძალადეს, რითაც ის ხელს უწყობს იმას, რომ ბავშვი ამაზე დუმდეს. შეიძლება მთელი ცხოვრებაც კი გავიდეს და ადამიანმა ეს შიში ვერ დაძლიოს და ვერასდროს ამოიღოს ხმა“.მაია ცირამუა ამბობს, რომ როდესაც ბავშვი ლაპარაკს იწყებს სექსუალურ ძალადობაზე, ან რაიმე ფორმით მიანიშნებს მასზე, აუცილებელია, რომ ბავშვის ნათქვამს ყურადღება მიაქციონ. ფსიქოლოგის თქმით, 70-80% შემთხვევებში ბავშვებზე სექსუალურად სწორედ ოჯახის წევრები, ახლობლები ძალადობენ:„მითია, რომ მოძალადე ძირითადად უცხო ადამიანია. არა, მოძალადეთა უმრავლესობა სწორედ ახლობელია. ამიტომ, როცა ბავშვი იძლევა მინიშნებას, მის უახლოეს გარემოცვაში უნდა ვეძებოთ ეს ადამიანი. მოძალადე შეიძლება იყოს ოჯახის წევრი, მეზობელი, ნათესავი, აღმზრდელი.მითია ისიც, რომ სექსუალური მოძალადე ხანდაზმული ადამიანი უნდა იყოს. გამოკვლევები აჩვენებს, რომ მოძალადეთა შორის ჭარბობენ 40 წლამდე ასაკის კაცები.მითია ისიც, რომ სექსუალური მოძალადისთვის მიმზიდველია პუბერტატულ ასაკში მყოფი ბავშვები და ისინი არიან რისკის ქვეშ. პირიქით, რისკის ჯგუფში შედიან 6-დან 11 წლამდე ასაკის ბავშვები“.როდესაც საქმე ეხება სექსუალურ ძალადობასა და ბავშვებს, მაია ცირამუა ამბობს, რომ აუცილებელია, მოზარდს ჰქონდეს მშობლების იმედი, არ ეშინოდეს მათი რეაქციის.*თუ ხართ ოჯახში ძალადობის მსხვერპლი ან ფლობთ ინფორმაციას ოჯახში ან ბავშვზე ძალადობის შესახებ, დარეკეთ ნომერზე 112 ან 116 006https://www.radiotavisupleba.ge/  

"საქართველოს ტერიტორიაზე მეორე ფრონტი, საუკეთესო შემთხვევაში, რამდენიმე დღე გაძლებდა, ეს როგორ შეიძლება ჩვენი ინტერესის ნაწილი ყოფილიყო?"

1741797960

ის იხსენებს, თუ როგორ და რატომ ჩავარდა სტამბოლის მოლაპარაკებები სამი წლის წინ, და საუბრობს უკრაინის ომზე, რომელსაც „ისტორიისა და სამხედრო ხელოვნების სახელმძღვანელოებში ისწავლიან“. უკრაინის ყოფილ თავდაცვის მინისტრს საქართველოზეც ვკითხეთ, უფრო ზუსტად კი ყბადაღებულ „მეორე ფრონტის“ კონსპირაციაზე.შენიშვნა: ოლექსი რეზნიკოვთან ინტერვიუ ჩაწერილია საუდის არაბეთში, ჯიდაში გამართულ მოლაპარაკებებამდე. შეხვედრის შემდეგ კი აშკარა გახდა, რომ რეზნიკოვის მიერ ინტერვიუში გაკეთებული ყველა პროგნოზი სრულად გამართლდა…რადიო თავისუფლება: ამ კვირაში სამი წელი შესრულდება იმ პირველი სამშვიდობო მოლაპარაკებებიდან - 28 თებერვალს უკვე ცხადი ხდება, რომ კრემლის გეგმამ, უკრაინა 3 დღეში დაეპყრო, კრახი განიცადა, მალე ისინი კიევიდან გამოვლენ, და 10-14 მარტს მხარეები - მათ შორის თქვენც ხართ - მოლაპარაკებების მაგიდას მიუსხდებიან, სტამბოლში. თავდაპირველი სიგნალები ოპტიმისტურია - ჩნდება იმედი, რომ მხარეები შესაძლოა, ცეცხლის შეწყვეტაზე შეთანხმდნენ კიდეც, მაგრამ საბოლოოდ, აქედან არაფერი გამოდის. რატომ?ოლექსი რეზნიკოვი: სტამბოლის მოლაპარაკებებს წინ უძღოდა სამი შეხვედრა ბელარუსში – იქ ჰუმანიტარული დერეფნების გახსნაზე და ტყვეთა გაცვლაზე შევთანხმდით. სტამბოლში კი გაიმართა მოლაპარაკებების კულმინაციური ეტაპი, სადაც პრეზიდენტმა ერდოღანმა სცადა შუამავლის როლის შესრულება. მას გულწრფელად სჯეროდა, რომ ომის შეჩერება შეიძლებოდა.მაგრამ ჩვენსა და რუსების მოლოდინებს შორის მკვეთრი კონტრასტი იყო. მათი მთავარი გზავნილი იყო: „კეთილი ინებეთ და დაგვნებდით.“ ჩვენ კი იქ დასანებებლად არ ჩავსულვართ. ჩვენ დროის მოგება გვჭირდებოდა – ჰუმანიტარული საკითხების მოგვარება, ტყვეების გაცვლა, და რაც მთავარია, დასავლეთის დარწმუნება, რომ ჩვენ საკმარისად ძლიერები ვიყავით, რომ ჩვენ გვერდით დარჩენილიყვნენ...რადიო თავისუფლება: იმის გამო, რომ სპეციალური სამხედრო ოპერაცია ფაქტობრივად ჩავარდა, აპირებდნენ რუსები რაიმე დათმობაზე წამოსვლას?ოლექსი რეზნიკოვი: არა. მათ მხოლოდ მოთხოვნები ჰქონდათ. უფრო სწორად, „წინადადებები“: რომ შეგვეცვალა კონსტიტუცია და უარი გვეთქვა ნატოზე. რუსული ენა უნდა გვექცია მეორე სახელმწიფო ენად. გვაიძულებდნენ შეიარაღებული ძალების არასერიოზულ მინიმუმამდე შემცირებას – მათ შორის, ტანკების, ავიაციის, საარტილერიო სისტემების რაოდენობის მკვეთრ შეზღუდვას. ასევე, [მოთხოვნებს შორის იყო] ყველა რუსულენოვანი რეგიონისთვის განსაკუთრებული სტატუსის მინიჭება – და კიდევ სხვა უამრავი ბოდვა. რუსებს მშვიდობა არ უნდოდათ — უნდოდათ წელში გატეხილი უკრაინა, რომელიც ვეღარასდროს იბრძოლებდა. ჩვენ ვთქვით: არა. ჩვენ კონსტიტუციას არ შევცვლით, რადგან უკრაინელი ხალხის უმრავლესობას ნატოსა და ევროკავშირისკენ სვლა სურს. ეს არ არის ჩვენი გადასაწყვეტი, ეს არის ჩვენი ქვეყნის სახელმწიფოებრივი არჩევანი.რუსები ლამის გაჰკიოდნენ, რომ „ნატოს ექსპანსია“ საფრთხეს უქმნიდათ. ჩვენ ვპასუხობდით, რომ მხოლოდ კეთილმეზობლური, მშვიდობიანი ურთიერთობები გვსურდა რუსეთთან. მას შემდეგ, რაც უკრაინაში შეიჭრნენ - და მეტწილად, სწორედ ამ შეჭრის გამო, ნატოს ორი ახალი წევრი შეემატა – შვედეთი და ფინეთი. ახლა რუსებს ბევრად უფრო გრძელი საზღვარი აქვთ ნატოსთან. თუ მართლაც ნატოს შეკავება სურდათ, სერიოზული წარმატებაა, ვერაფერს იტყვი...რადიო თავისუფლება: დღემდე იწერება, რომ მაშინ კიევი მზად იყო, თუნდაც დროებით, ნატოსკენ სწრაფვა გაეყინა, თუ დანარჩენ საკითხებზე შეთანხმებას შეძლებდნენ. ეს სიმართლეა?ოლექსი რეზნიკოვი: არცერთ იმ შეხვედრაზე, რომელშიც მე ვმონაწილეობდი, მსგავსი რამ არ განგვიხილავს.მეორე მხრივ, ჩემი მთავარი ფოკუსი მაინც ჰუმანიტარული დერეფნების ორგანიზება და ტყვეების გაცვლა იყო. მაგრამ გულწრფელად გეტყვით – არ მჯეროდა, რომ რუსები რაიმე სხვა შეთანხმებას დაიცავდნენ, კიდევაც რომ შევთანხმებულიყავით რამეზე. მე ორი წელი ვმუშაობდი რუსებთან, მინსკის პროცესში – უკრაინის დელეგაციის თავმჯდომარის მოადგილე ვიყავი. უამრავი საათი გამიფლანგავს მათთან „მოლაპარაკებებში“ ბერლინსა და პარიზში, „ნორმანდიის ფორმატში“. და იმ ორწლიანი პროცესიდან ერთი რამ ზუსტად გავიგე: ისინი არასდროს იცვლიან პოზიციას, თუ არ აიძულებ. არანაირი კეთილსინდისიერება, არანაირი რეალური მზადყოფნა მოლაპარაკებისთვის. ეს ყველაფერი მათი მხრიდან უბრალოდ თამაში იყო. „გვისრულებდნენ“.რადიო თავისუფლება: უკრაინა დროს იგებდა, ცდილობდა დასავლეთის მხარდაჭერის მობილიზებას. რუსები რის მიღწევას ცდილობდნენ?ოლექსი რეზნიკოვი: კარგი კითხვაა. ვფიქრობ, უბრალოდ გაოგნებულები იყვნენ, რომ მათი თავდაპირველი, სამდღიანი გეგმა ჩაიშალა, რომ ყვავილებით არ დახვდნენ უკრაინაში.მოლაპარაკებებისას ვაკვირდებოდი რუსული დელეგაციის რეაქციებს. მთავარი ფიგურა რომან აბრამოვიჩი იყო – ის იყო ერთადერთი, ვისაც კრემლთან პირდაპირი კავშირი ჰქონდა. დანარჩენები მხოლოდ დეკორაციის ფუნქციას ასრულებდნენ. ის აშკარად შოკირებული ჩანდა - როგორც ზოგადად ომის დაწყების გადაწყვეტილებით, ასევე იმით, თუ როგორ განვითარდა მოვლენები...სადღაც გულში იმედი გვქონდა: იქნებ, ამჯერად მაინც მიხვდნენ, რომ შეცდომა დაუშვეს და უკან დაიხიონ? აი, ვილაპარაკოთ - იქნებ, ახლა, როცა გაიაზრეს, რომ მაგრად „ჭამეს“, ახლა მაინც რაიმე გზა ვიპოვოთ ამ ომიდან გამოსასვლელად? დღეს, ომიდან სამი წლის თავზე, თამამად შეიძლება თქმა, რომ ჩვენი მაშინდელი იმედები ფუჭი და გულუბრყვილო აღმოჩნდა.რადიო თავისუფლება: ასევე, დღემდე ხშირად იწერება, თითქოს უკრაინასა და რუსეთს შორის შეთანხმება ხელმოწერის პირას იყო, მაგრამ სწორედ მაშინ, დიდი ბრიტანეთის მაშინდელმა პრემიერ-მინისტრმა, ბორის ჯონსონმა, ზელენსკის ურჩია, ზავი არ მიეღო და ბრძოლა გაეგრძელებინა. ეს მართალია?ოლექსი რეზნიკოვი [იცინის]: ეს უბრალოდ ურბანული ლეგენდაა. ბორის ჯონსონი ყოველთვის ძალიან აქტიურად გვიჭერდა მხარს, ზელენსკისთან ძალიან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა. ბრექსიტის წყალობით, ევროკავშირის ბიუროკრატიის „დიპლომატიური ხელბორკილებისგან“ თავისუფალი იყო.მას ნამდვილად სძულს პუტინი და ამაზე ღიად საუბრობდა. მაგრამ მოლაპარაკებებზე მისი მხრიდან რაიმე კონკრეტულ მითითებასა თუ რჩევაზე არასოდეს მსმენია. კიდევ ერთი რამ: ზელენსკი გადაწყვეტილებებს თავად იღებს. ვერავინ, ერთი კი არა, ასი ბორის ჯონსონიც ვერ დაიყოლიებდა რაიმე ისეთის გაკეთებაზე, რასაც თვითონ ქვეყნის ინტერესების საწინააღმდეგოდ მიიჩნევდა...რადიო თავისუფლება: სანამ მიმდინარე მოლაპარაკებებზე გადავიდოდეთ, უნდა გკითხოთ პრეზიდენტ ტრამპის გადაწყვეტილებაზე – უკრაინისთვის სამხედრო დახმარების მიწოდების შეწყვეტას ვგულისხმობ. რა შედეგი ექნება ამას?ოლექსი რეზნიკოვი: ეს მოსალოდნელი იყო, ველოდი ამას და ძნელად განსაჭვრეტი ნამდვილად არ ყოფილა. ეს აბსოლუტურად გასაგები ბერკეტია, პირველი ეტაპია ძალიან მკაცრი მოლაპარაკებებისა - ვფიქრობ, ეს ფაზაა, რომელსაც გავივლით. ეს უბრალოდ სიგნალია. არ ვფიქრობ, რომ ომის მიმდინარეობაზე კატასტროფული გავლენა ექნება. ეს უფრო გზავნილია: „ბიჭებო, მოგიწევთ თქვენი მოლოდინები ცოტა შეკვეცოთ, რეალისტურად იფიქრეთ და გათვლები გააკეთეთ – ჩვენ გარეშე თუ ჩვენ გვერდით, ეს უკვე თქვენი გადასაწყვეტია.“რადიო თავისუფლება: ექსპერტების დიდი ნაწილი მიიჩნევს, რომ თუ ამერიკა სამხედრო დახმარებას არ აღადგენს, უკრაინა მხოლოდ ზაფხულამდე თუ შეძლებს სამხედრო ოპერაციების დღევანდელი ტემპებითა და მასშტაბებით წარმოებას. თქვენ, ფაქტია, ასე არ ფიქრობთ. რატომ?ოლექსი რეზნიკოვი: მათ, ვინც ასე ფიქრობს, ავიწყდებათ, რომ სამი წლის წინ ეს ომი სხვა ტიპის ომი იყო. მაშინ ეს იყო კლასიკური, ტრადიციული ომი – საარტილერიო დუელები, ტანკები, ქვეითები, ავიაცია და ა.შ. დღეს კი ახალ ტიპის ომში ვართ, სადაც საბჭოთა ტექნიკასა და ნატოს სტანდარტის თანამედროვე შეიარაღებას ერთდროულად ვიყენებთ, და რაც მთავარია, ვიმყოფებით სრულიად ახალ – ელექტრონული ომის ეტაპზე, დრონების ომში, სადაც მასობრივად გამოიყენება უპილოტო სისტემები – ჰაერში, ხმელეთსა თუ ზღვაში. და მათ უდიდეს ნაწილს ჩვენ თვითონვე ვაწარმოებთ. ეს არის, ერთი მხრივ, ბოლო დიდი ტრადიციული ომი კაცობრიობის ისტორიაში და ამავდროულად, ახალი თავის დასაწყისი ომის ხელოვნებაში - ეს ომი აუცილებლად მოხვდება სამხედრო ისტორიის სახელმძღვანელოებში, როგორც ახალი სტანდარტი.რაც შეეხება თეთრი სახლის გადაწყვეტილებას, მას უფრო მეტი გავლენა ექნება მშვიდობიან მოსახლეობაზე, ვიდრე თავად ფრონტზე. ეს ნიშნავს, რომ მშვიდობიანი მოსახლეობაში მსხვერპლი მეტი იქნება. არ მესმის, როგორ შეიძლება ეს იყოს აშშ-ის ინტერესებში.რადიო თავისუფლება: ანუ დარწმუნებული ხართ, რომ უკრაინა ბრძოლას ნებისმიერ შემთხვევაში გააგრძელებს – ამერიკული დახმარების გარეშეც?ოლექსი რეზნიკოვი: სხვა გზა გვაქვს? ეს თვითგადარჩენის საკითხია. რუსები მათთვის ასე საყვარელ „სალიამის ტაქტიკას“ არ შეეშვებიან. ნაჭერ-ნაჭერ ეცდებიან მიწის აწაპნას, მერე დროებით გაჩერდებიან, შემდეგ ეცდებიან მორიგი ნაჭერი „დაითრიონ“.ამიტომ სხვა გზა უბრალოდ არ არსებობს – ბრძოლისთვის მუდმივად მზად უნდა ვიყოთ.რადიო თავისუფლება: ზელენსკისა და ტრამპის ბოლო შეხვედრამ თეთრ სახლში, რბილად რომ ვთქვათ, არცთუ კარგად ჩაიარა. მაინც რა მოხდა, თქვენი აზრით?ოლექსი რეზნიკოვი: ემოციების ჯახი. როცა ორივე მხარე გადალახავს ემოციურ ფონს, დარწმუნებული ვარ, ისევ დაბრუნდებიან მოლაპარაკების მაგიდასთან. დიპლომატიაში ემოციები მხოლოდ ბარიერია – მოლაპარაკებისას მთავარია ინტერესები და ის, თუ როგორ მიაღწიო შედეგს. თუ შენი ინტერესები გასაგებია ჩემთვის და ჩემი ინტერესები გასაგებია შენთვის, მაშინ შეგვიძლია შეხვედრის წერტილის ძიება დავიწყოთ.ამავე პრინციპით შეიძლება აიხსნას მინერალების შეთანხმებაც. ახლა ტრამპს შეუძლია რუსებს უთხრას: „მე უნდა დავიცვა ამერიკის ინტერესები უკრაინაში.“ ჟანრის კლასიკაა.რადიო თავისუფლება: უკრაინისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია უსაფრთხოების გარანტიები. როგორ უნდა მიიღოს ისინი ამ ადმინისტრაციისგან?ოლექსი რეზნიკოვი: თეთრი სახლის დღევანდელი პოლიტიკაა ევროპელები დაარწმუნოს, რომ სწორედ ევროპას მოუწევს უკრაინის უსაფრთხოებისათვის „ჩეკზე ხელის მოწერა“ - და არა მხოლოდ უკრაინის, არამედ მთელი ევროპის. აშშ „დროშას ააფრიალებს“, მაგრამ ხარჯები ევროპამ უნდა დაფაროს.და ეს არაა ალოგიკური – უკრაინის უსაფრთხოებაში ინვესტირება ნიშნავს, რომ ევროპის აღმოსავლეთ ფლანგს საიმედო ფარი ექნება.რადიო თავისუფლება: ბოლო კითხვა ამერიკაზე, სანამ ევროპაზე გადავალთ - ამერიკა აპირებს გამოიძიოს, სად გაქრა უკრაინისთვის გაწეული 100 მილიარდი დოლარის სამხედრო დახმარება. არის რამე გამოსაძიებელი?ოლექსი რეზნიკოვი: მხოლოდ ერთს ვიტყვი: თუ რამეა გამოსაძიებელი, თუ რამე მართლაც დაიკარგა, ის დაიკარგა აშშ-ის ტერიტორიაზე. იქ ეძებონ.რადიო თავისუფლება: ევროპაზე გადავიდეთ. რეალისტურად რომ შევხედოთ, რას უნდა ველოდოთ მათგან – სამხედრო დახმარების კუთხით, როგორც მოკლე, ისე საშუალოვადიან პერსპექტივაში?ოლექსი რეზნიკოვი: ევროპას ძალიან სერიოზული სამხედრო ინდუსტრია უმაგრებს ზურგს – გერმანია, საფრანგეთი, გაერთიანებული სამეფო, სკანდინავიის ქვეყნები. საკმარისი იქნება მხოლოდ სამი სახელი – Saab, Rheinmetall და Thales. მათ საკმარისი მარაგებიც აქვთ და წარმოების გაფართოებაც შეუძლიათ. თუ საქმეს სერიოზულად მიუდგებიან, ყველაფერი შესაძლებელია.რადიო თავისუფლება: რაც შეეხება „მსურველთა კოალიციას“ და მის პოტენციურ სამშვიდობო კონტინგენტს – განზრახვა ცალსახად კეთილშობილურია, მაგრამ როგორ იქცევა ის რეალობად? რატომ უნდა დათანხმდეს რუსეთი ამას, რის სანაცვლოდ?ოლექსი რეზნიკოვი: ვფიქრობ, რუსეთი მხოლოდ მაშინ დათანხმდება, თუ სანაცვლოდ თავის მხარესაც მიიღებს ვინმეს [სამშვიდობო ჯარებში], ვისაც თავისიანად მიიჩნევს. მაგრამ, გარკვეულწილად, ამ ახალი ტიპის ომში ადგილზე ჯარების ყოფნა აღარ არის ისეთი გადამწყვეტი, როგორც ტრადიციულ კონფლიქტებში.რადიო თავისუფლება: და ბოლოს, მინდა გკითხოთ ერთ თემაზე, რომელსაც იყენებენ როგორც საქართველოში, ისე მოლდოვაში ანტიდასავლური და ანტიუკრაინული სენტიმენტების გასაღვივებლად: რომ თითქოს კიევი თბილისსა და კიშინიოვს მეორე ფრონტის გახსნას აიძულებდა. და როგორც მაშინდელ თავდაცვის მინისტრს, ასეთი თემაზე სავარაუდოდ თქვენთან კონსულტაციის თუ დისკუსიის გარეშე არავინ დაიწყებდა ფიქრს. ასე რომ - არსებობდა თუ არა კიევის მხრიდან რაიმე ზეწოლა, რომ საქართველოს მეორე ფრონტი გაეხსნა?ოლექსი რეზნიკოვი: არა. ეს სრული სიცრუეა. რუსული საინფორმაციო ომის ნაწილია. ჩვენ ძალიან კარგად გვესმის, რამდენად მგრძნობიარე თემებია მოლდოვისთვის და საქართველოსთვის დნესტრისპირეთი და აფხაზეთი. გარდა ამისა, რა სამხედრო ინტერესი ან სარგებელი უნდა მიგვეღო აქედან? საქართველოს ტერიტორიაზე მეორე ფრონტი, საუკეთესო შემთხვევაში, რამდენიმე დღე გაძლებდა. ნებისმიერი სერჟანტი გეტყვით ამას. ეს როგორ შეიძლება ჩვენი ინტერესის ნაწილი ყოფილიყო? სხვა რელიეფი, სხვა სამხედრო სტრატეგია, სხვა შეიარაღება.ჩემს მინისტრობისას მსგავსი რამ რომ განხილულიყო, აუცილებლად მეცოდინებოდა. და სრული პასუხისმგებლობით გეუბნებით – არ ყოფილა არცერთი მცდელობა, არანაირი ზეწოლა კიევის მხრიდან. ეს არასდროს ყოფილა ჩვენი პოლიტიკის ნაწილი.ამის გარდა, მინდა დავამატო, რომ ჩვენ ძალიან ვაფასებთ იმას, რასაც ქართველები აკეთებენ და უკვე გააკეთეს უკრაინისთვის. უამრავი ქართველი იბრძვის უკრაინაში.ჩემს საკუთარ ნათესავებს, რომლებიც რუსეთმა ლტოლვილებად აქცია, პირველ რიგში ბათუმში ჰქონდათ თავშესაფარი, სანამ პოლონეთში გადავიდოდნენ. ასე რომ, ქართველების გაწეულ დახმარებას ნამდვილად ვაფასებთ. 

"ეს არის ხელისუფლების მიერ ყველა ზღვრის გადაკვეთის ერთ-ერთი აშკარა გამოვლინება"

1739002685

საქართველოს მოქალაქეების ნაწილი და სამოქალაქო საზოგადოება, ოპოზიცია, მიიჩნევენ, რომ გამკაცრებული კანონები ხელისუფლებიდან რეპრესიებზე და დემონსტრანტების სამიზნეში ამოღებაზე საუბრობს."ამერიკის ხმა" გავლენიანი ამერიკული უფლებადაცვითი ორგანიზაციის, "ჰიუმან რაითს ვოჩის" ევროპისა და ცენტრალური აზიის პროგრამის დირექტორის მოადგილეს რეიჩელ დენბერს ესაუბრა. დენბერი თვლის, რომ "ქართული ოცნება" ქვეყანაში ადამიანის უფლებების კრიზისს ქმნის და ავტორატიისთვის საჭირო ყველა ნაბიჯს დგამს.- რეიჩელ, მადლობა ინტერვიუსთვის. როგორც იცით, "ქართული ოცნება" ცდილობს, რომ გაამკაცროს ნებისმიერი კანონი, რომელიც რაიმე ფორმით ქუჩაში მყოფ დემონსტრატენტებს შეიძლება შეეხოს. მათ ადმინისტრაციულ საქმეებზე დაკავების ვადა 15-იდან 60 დღემდე გაზარდეს. შედარებისთვის, ბელარუსში ადმინისტრაციული დაკავების დრო 15 დღეა, რუსეთში კი15-30-მდე ადმინისტრაციული დანაშაულის ხასიათის მიხედვით. ეს რიცხვები და შედარება რას გეუბნებათ?- პირველ რიგში დიდი მადლობა, რომ "ჰიუმან რაითს ვოჩს" მოგვმართეთ, ახლა ნამდვილად ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოში ადამიანის უფლებების მხრივ არსებულ მდგომარეობაზე გავამახვილოთ ყურადღება. რაც შეეხება ქვეყნებს შორის შედარებას: რუსეთი და ბელარუსი მძიმე ავტორიტარულ მიმართულებას უკვე წლებია მიჰყვებიან. "ჰიუმან რაითს ვოჩი" ცდილობს ქვეყნები არ შეადაროს ერთმანეთს და ქვეყანა მხოლოდ თავისსავე მონაცემებისა და მოვალეობების მიხედვით, ადამიანის უფლებების იმ ვალდებულებების მიხედვით შევაფასოთ, რომელიც მათ საკუთარი ნებით დააწესეს. თუმცა, ამის მიუხედავად, რიცხვები, რა თქმა უნდა, ბევრზე მეტყველებს. რა თქმა უნდა, ვცდილობთ საქართველო ბელარუსს, ან რუსეთს არ შევადაროთ და ეს არც უნდა გავაკეთოთ. მაგრამ ჩვენ ვსაუბრობთ რიცხვებზე და რიცხვები საკმაოდ ობიექტური რამაა.მნიშვნელოვანია იმის გახსენება, რომ საქართველოში, რომელსაც საბჭოთა ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის კოდექსი მემკვიდრეობით ერგო, ადმინისტრაციული დარღვევის დრო [90 დღე] შეამცირეს. ეს იყო ძალიან სწორი გადაწყვეტილება მაშინდელი ხელისუფლების მხრიდან, რადგან დაკავებულის უფლებები იმ შემთხვევაში, როდესაც ადმინისტრაციული დარღვევისთვისაა ადამიანი დაკავებული, მკაცრად შეზღუდულია.ასე რომ ვფიქრობ, ძალიან მრავლისმეტყველია ის ფაქტი, რომ "ქართული ოცნება" ამ დღეებს 60-მდე ზრდის. ეს უფრო დიდი სურათის ნაწილია, სადაც "ქართული ოცნება" ცდილობს ქვეყანაში ადამიანის უფლებების კრიზისი გამოიწვიოს.- თუმცა, ეს არაა ერთადერთი ცვლილება. საუბარია იმაზეც, რომ ზოგიერთი ადმინისტრაციული ბრალდება სისხლის სამართლის დარღვევად გადაკვალიფიცირდება, საჯარო პოლიტიკური მოხელეეების სიტყვიერი შეურაცხყოფა დასჯადი გახდება, დახურულ შენობებში პროტესტის სპეციალური ნებართვის გარეშე ჩატარება აკრძალული იქნება და ა.შ როგორ ფიქრობთ, რატომ ამკაცრებს საქართველოს მთავრობა კანონებს და ეთანხმებით თუ არა საქართველოს მოსახლეობის იმ ნაწილს, ვინც შიშობს, რომ ხელისუფლება ამ კანონებს მშვიდობიანი დემონსტრანტებისა და მათი პოლიტიკური მოწინააღმდეგეების წინააღმდეგ გამოიყენებს?- ყველაფერი რაც თქვენ ჩამოთვალეთ და ის ცვლილებაც, რომელიც აქამდე უკვე შევიდა ადმინისტრაციულ დარღვევათა კოდექსში, სრულიად განურჩეველი, თვითნებურია. ვგულისხმობ იმას, რომ, თუ არ ვცდები, ცვლილების მიხედვით, ე.წ პრევენციული დაპატიმრებაა დაშვებული და ხალხის დაპატიმრება სრულიად უმიზეზოდ შეუძლიათ. შეიძლება გეგონოს, რომ უბრალოდ დემონსტრანტი ხარ, რომელიც მთავრობის ქმედებებს აპროტესტებ და ამ დროს მთავრობამ დაგაკავოს სრულიად თვითნებურად.რაც შეეხება იმას, რატომ აკეთებენ ამას? როგორც უკვე ვთქვი, ხელისუფლებას ქვეყანა ადამიანის უფლებების კრიზისამდე მიჰყავს. დავიწყოთ იმით, რა მოხდა გაზაფხულზე, როდესაც მთავრობამ ეს ე.წ "უცხოური გავლენის" კანონი მიიღო, რომლითაც ნათლად ცდილობს ჩაახშოს ოპოზიციური და კრიტიკული ხმები და სრულად გაწმინდოს ქვეყანა ქართული არასამთავრობო სექტორისგან, რომელიც ასეთი ენერგიულია. არასამთავრობო ორგანიზაციები ძალიან კრიტიკულები არიან მთავრობისადმი, არსებული კანონების ალტერნატივებზე მუშაობენ და საქართველოს მოსახლეობას უამრავ სერვისს აწვდიან. ასე რომ, ვფიქრობ ხელისუფლებას ძალიან სურდა არასამთავრობო სექტორზე უკიდურესი კონტროლი ჰქონოდა.ასევე, მთავრობის გადაწყვეტილების შემდეგ, საქართველოს ევროკავშირთან ინტეგრაცია შეეჩერებინა, რაც ქართველი ხალხის უმეტესობის ნების წინააღმდეგ წასვლაა. ხელისუფლება ცდილობს ჩაახშოს ყველა განსხვავებული ხმა. ვფიქრობ, ისინი იმ გზას ადგანან, როდესაც ცდილობენ, რომ პრევენციულად შეზღუდონ და ჩაახშონ ნებისმერი გასნხვავებული აზრი და შეზღუდონ საზოგადოებრივი ქმედება. როგორ ჩანს, ისინი მუდმივად ქმნიან წინააღმდეგობას, მუდმივად ახდენენ სიტუაციის ესკალაციას, რომ შემდეგ ყველა ოპოზიციური ხმა ჩაახშონ.- როგორც თქვენ თქვით, ყველაფერი ე.წ "უცხოეთის აგენტების კანონიდან" დაიწყო. საქართველოში, დემონსტრაციები, სხვადასხვა პერიოდულობით, გასული წლის აპრილიდან ტარდება. ვნახეთ პოლიციის სხვადასხვაგვარი მიდგომაც დემონსტრანტებისადმი. თუ თავიდან ისინი წყლის ჭავლს, სავარაუდოდ, რეზინის ტყვიებს და ფიზიკურ ძალას მიმართავდნენ, ახლა ისინი დემონტრანტების სახლებში შედიან, ჩხრეკენ, აკავებენ მათ, სცემენ და სხვადასხვა ინფორმაციით, დაკავების შემდეგაც ძალადობენ და აშინებენ მათ. როგორ აფასებს თქვენი ორგანიზაცია იმას, თუ როგორ უმკლავდება პოლიცია ასეთ სიტუაციებს?- ჩვენ აღრიცხული გვაქვს დემონსტრანტების, აქტივისტების, სამოქალაქო თუ პოლიტიკური აქტივისტების წინააღმდეგ პოლიციის მხრიდან ძალადობის ფაქტები.ამის დოკუმენტირება [2024 წლის] ადრე გაზაფხულზე დავიწყეთ, როდესაც პროტესტები დაიწყო. დემონსტრანტებზე უმოწყალო თავდასხმები განხორციელდა არა მხოლოდ მაშინ, როდესაც ისინი აქციაზე იდგნენ, არამედ მაშინაც, როდესაც ისინი თავიანთ სახლთან იდგნენ, ან უბრალოდ ქუჩაში მიდიოდნენ, როდესაც მათ შეურაცხყოფას აყენებდა ადამიანთა გარკვეული ჯგუფი. ამ თავდასხმების ხასიათიდან გამომდინარე ნათელი იყო, რომ თავდასხმები კოორდინირებული იყო და ასევე ადვილი მისახვედრი იყო, რომ ისინი საკუთარი ნებით არ მოქმედებდნენ და დავალებას სხვებისგან იღებდნენ. ასე რომ ყველა ასეთი შემთხვევა აღრიცხული გვაქვს. [საქართველოს] პროკურატურასაც მივმართეთ, ვკითხეთ, რა კონკრეტულ ნაბიჯებს დგამდნენ გამოძიებისთვის და არადამაკმაყოფილებელზე უარესი პასუხი მივიღეთ.გარდა ამისა, აღრიცხული გვაქვს უშუალოდ აქციებზე მომხდარი, სპეცრაზმის სრულიად უმოწყალო თავდასხმები ხალხზე, რომლებიც უბრალოდ ქუჩაში იდგნენ. არ არსებობს აბსოლუტურად არაფერი, რაც ამ ტიპის ძალადობას გაამართლებს. ასევე ვერაფერი გაამართლებს იმას, როდესაც პოლიცია ხალხს გამოათრევდა და პოლიციის კორდონის უკან მიათრევდა, სადაც მათ უმოწყალოდ სცემდა მაშინაც კი, როდესაც ისინი უკვე ძირს ეცემოდნენ. ამის ერთადერთი მიზანი არის დასჯა, შურისძება და სხვებისთვის დასაშინებელი გზავნილის მიწოდება.გარდა ამისა, როგორც თქვენ ახსენეთ, არის მთელი რიგი სხვა ქმედებები, რომლებიც ხელისუფლებამ განახორციელა ხალხის დასაშინებლად: დაკითხვა, მათი სახლების რეიდები, მათთვის იმის თქმა, რომ სისხლის სამართლის გამოძიებას დაიწყებენ, ან სისხლის სამართლის საქმეზე მოწმედ დაბარება და ა.შ.ასევე მნიშვნელოვანია იმის ხაზგასმა, რაც მათ მანამდე ერთგვარი გაშავების კამპანია ჩაატარეს გასულ გაზაფხულზე და ახლანდელი სიტუაციისთვის ნიადაგი შეამზადეს. გახსოვთ, რომ ამ კამპანიის დროს თბილისის მასშტაბით მათ პოსტერებზე ცნობილი სამოქალაქო აქტივისტების, ჟურნალისტების, თუ პოლიტიკური აქტივისტების ფოტოები გააკრეს და მათ ჩირქი მოსცხეს მოღალატეების, ეკლესიის და სახელმწიფოს მტრები ეძახეს. ხელისუფლებამ ყველაფერი გააკეთა ამ ადამიანების წინააღმდეგ საზოგადოებრივი სიძულვილის და ეჭვის მობილიზებისთვის, რათა მათი დემონიზაცია მომხდარიყო.ასე რომ სახეზე გვაქვს დემონიზების მცდელობა, ძალაში ახლადშესული კანონები და ფიზიკური ძალადობა - ეს ყველაფერი ავტოკრატიის მშენებლობის საყრდენია. ესაა ნაბიჯები ადამიანის უფლებების კრიზისის გამწავავებისკენ, რომელსაც "ქართული ოცნება" დგამს.- თქვენ ნაწილობრივ ისაუბრეთ დაკავებულებზე - განიხილავს თუ არა თქვენი ორგანიზაცია მათ პოლიტიკურ პატიმრებად? ბევრს სჯერა, რომ ისინი პოლიტპატიმრები არიან, რადგან ისინი დაპატიმრებული პროტესტზე ყოფნის გამო ჰყავთ...- ყველა საქმეს ინდივიდუალურად განვიხილავთ და ვცდილობთ, რომ იმდენი საქმე განვიხილოთ, რამდენიც ფიზიკურად შესაძლებელია, რადგან ახლა ასეთი უამრავი საქმეა. მაგრამ, როდესაც ხელისუფლება ვინმეს აპატიმრებს, ან მის წინააღმდეგ სისხლის სამართლის [საქმეს აღძრავს] თუადმინისტრაციულ ბრალდებას თვითნებურად, პოლიტიკური მიზეზების გამო წაუყენებს, მაშინ, დიახ, ჩვენ მივიჩნევთ მათ ადამიანებად, ვინც პოლიტიკური მიზნით იდევნება. თუმცა, რა თქმა უნდა, ყველაგარემოება და საქმე ინდივიდუალურად უნდა შევისწავლოთ.- რადგან პატიმრებზე ვსაუბრობთ - ახლა დაკავებულია ჟურნალისტი მზია ამაღლობელი, რომელიც 12 იანვრიდან შიმშილობს. მიუხედავად იმისა, რომ მისი კოლეგები, საზოგადოება ითხოვს მის შესახებ ინფორმაციის გავრცელებას, ძალიან ცოტა რამ ვიცით მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობის შესახებ. მთავრობისგან კი გვესმის განცხადებები, რომ ის დამნაშავეა, რომ მან ბოდიში უნდა მოიხადოს, რომ უბრალოდ ჭამა უნდა დაიწყოს და ყველაფერი მოგვარდება... რისი თქმა შეგიძლიათ მზიას საქმეზე?- ვფიქრობ, ეს არის ხელისუფლების მიერ ყველა ზღვრის გადაკვეთის ერთ-ერთი აშკარა გამოვლინება. ძალიან ბევრს ამბობს ის, რომ ერთის მხრივ პოლიციის მიერ, უამრავი ნაცემი ადამიანი გყავს და ამის ვიდეო ჩანაწერები თუ მოწმეები არსებობს, როდესაც სპეცრაზმი ხალხს ძვლების დამტვრევამდე სცემს და ამ ყველაფრის გამოძიება არ ხდება; არანაირი ნაბიჯი არ იდგმება, დაგმობა არ ხდება, არაფერი ისეთი, რომ ოფიციალური პირები მიხვდნენ, რომ ეს პრობლემაა. მეორეს მხრივ კი არსებობს მზია ამაღლობელის საქმე, როდესაც აშკარად იყო შეხლა-შემოხლა, იყო უამრავი ხალხი და როდესაც ის დაკავების ადგილს ტოვებდა, დამაბნეველი სიტუაცია იყო და რაღაც მოხდა. და უეცრად, ყველა სამართალდამცავი უწყების ძალისხმევა იმ ერთი ადამიანის დასაჯელადაა მობილიზებული, რომელიც ჟურნალისტია და ცნობილია თავისი კრიტიკულობით. ამაზე ხარჯავთ საგამოძიებო ძალებს? მართლა? ეს ძალიან სერიოზულ პრობლემებზე მიუთითებს.- შედარებისთვის - არსებობს სხვა ჟურნალისტების საქმეები, რომლებიც სცემეს, ეს პირდაპირ ეთერშიც გადაიცემოდა, მათი საავადმყოფოში გადაყვანა გახდა საჭირო, მაგრამ დღემდე არ ვიცით ვინ არიან მათზე თავდამსხმელები, გამოძიება არ დასრულებულა. მეორეს მხრივ კი არის მზიას საქმე, როდესაც პოლიციელისთვის სახეში გარტყმის გამო მას ისე ექცევიან, როგორც ვხედავთ. ამ ორის შედარებაზე რას იტყვით?- ნამდვილად, ეს მათი [ხელისუფლების] შეშფოთების მიზეზების სრულ უთანასწორობაზე და რესურსების სრულიად არასწორად გამოყენებაზე საუბრობს.მათ მთელი თავისი რესურსი დახარჯეს კრიტიკულად განწყობილი ჟურნალისტის წინააღმდეგ. სრულიად ნათელია, რომ ისინი ასე ენერგიულად მის წინააღმდეგ მესიჯის გასაგზავნად მიდიან. ამ დროს არსებობს უამრავი ვიდეო ჩანაწერი და მტკიცებულება ადამიანებზე ძალადობის, მათი ძვლების დამტვრევის, პოლიციის მიერ ძალის გადაჭარბებისა და ამ მიმართულებით, სრულიად არაფერს აკეთებენ.მზია არ არის ერთადერთი, ვინც პროტესტის ნიშნად შიმშილობს. ადამიანები საპყრობილეში და მის გარეთ შიმშილობენ, თუმცა ჯანდაცვის მინისტრს, ან ჯანდაცვის სამინისტროს წარმომადგენელს, ან ნებისმიერ სხვას მთავრობიდან მათდამი ინტერესი არ გამოუხატავს. ძალიან ცოტა ვიცით ციხის შიგნით მოშიმშილეებზე. რას იტყვით იმაზე, როგორ ეპყრობა მთავრობა საკუთარ მოქალაქეებს, ვინც ამ ფორმის პროტესტს მიმართავს?რა თქმა უნდა, შიმშილობა და ამ ფორმით პროტესტის გამოხატვა კონკრეტული ადამიანების უფლებაა, თუ თვლიან, რომ ამ ფორმით უნდა გამოხატონ თავიანთი ბრაზი ეს მათი ნებაა და მთავრობამ ამაში ხელი არ უნდა შეუშალოს.ვფიქრობ, "ქართული ოცნების" მთავრობამ ძალიან ნათლად დაგვანახა, რომ მათ არ სურთ იმ ადამიანების მოსმენა, ვინც [არსებულ მდგომარეობას] აპროტესტებს. ხელისუფლებამ უკვე გადაწყვიტა ის, თუ რა გზით სურს ქვეყნის წაყვანა. ისინი რეალობას ამახინჯებენ და საქართველოს მოსახლეობის იმ უდიდესი ნაწილის იმედებს აცრუებენ და ამახინჯებენ, ვისაც ევროპული მომავალი სურს.- ნაწილობრივ თქვენ ამაზე უკვე ისაუბრეთ, მაგრამ მაინც მინდა გკითხოთ - თქვენი ორგანიზაციის "მსოფლიო ანგარიში 2025" საქართველოს შესახებ ასე იწყება: "საქართველომ, 2024 წელს მნიშვნელოვანი ნაბიჯი გადადგა უკან ადამიანის უფლებების მიმართულებით". რამდენად დიდია ეს ნაბიჯი უკან და რისი გაკეთება შეიძლება ახლა?- საკმაოდ ფუნდამენტურ უკან გადადგმულ ნაბიჯებზე ვსაუბრობთ. "უცხოური აგენტების" თუ "უცხოური გავლენის" კანონი ძალიან დიდი უკან დახევა იყო. ეს არის სრულიად ახალი აზროვნების შემოტანა. ამ კანონს ძალიან სპეციფიკური და მრავალმხრივი გავლენა აქვს საქართველოს მოსახლეობაზე.ეს ასევე იყო ესკალაციის დაწყების წერტილი. "უცხოეთის აგენტების კანონიდან" მოვედით იქამდე, სადაც ახლა ვართ. ეს იყო სხვა მოვლენების დაწყების წინაპირობა. ძნელი წარმოსადგენია, რომ ყველა სხვა კანონი და რეგულაცია, რომელიც აქამდე [საქართველოს მთავრობაში] მიიღეს, სპონტანური იყო. როგორც ვთქვით, შედარებები არ მიყვარს, მაგრამ სხვა ავტოკრატიებში ასე ხდება, რაღაც იწყებს და შემდეგ იწვევს სხვა მსგავს მოვლენებს."უცხოეთის აგენტების კანონიდან" მალევე მიიღეს ე.წ "ანტი-ლგბტ" კანონი, რომელიც კრძალავს და დისკრიმინაციას უწევს ლგბტ თემის წევრებს, ზოგიერთ ე.წ ლგბტ პროპაგანდას. ესეც ავტოკრატიული სახელმძღვანელოდაა - ლგბტ თემის მიმართ არსებული სენტიმენტების ოპოზიციის წინააღმდეგ დემონიზებისთვის.    

ბენ ჰოჯესი - ქართველი ხალხისთვის უდიდესი საფრთხე ახლა თავისივე მთავრობისგან მოდის

1735494683

- გენერალო, დიდი მადლობა ჩვენთან სასაუბროდ დროის გამონახვისთვის. როგორც იცით, საქართველოში ბოლო დროს განვითარებული მოვლენების გამო ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა და ევროპის რამდენიმე ქვეყანამ ქართველ მაღალჩინოსნებს სანქციები დაუწესა. ივლისში ამერიკამ „ღირსეული პარტნიორის“ სამხედრო წვრთნები შეაჩერა, დაახლოებით ერთი თვეა შეწყდა სტრატეგიული პარტნიორობაც. იმ დროს, როდესაც საქართველოს დასავლელი პარტნიორები ნელ-ნელა ქვეყნის იზოლაციის გზით მიდიან, უსაფრთხოების რა გამოწვევებს უქმნის ეს საქართველოს?- პირველ რიგში, უნდა ვთქვათ, რომ ამერიკამ ვერ შეძლო ჰქონოდა ნათელი სტრატეგია ფართო შავი ზღვის რეგიონისადმი. საქართველო შავი ზღვის რეგიონის ძალიან მნიშვნელოვანი ნაწილია. სტრატეგიულად რომ მივდგომოდით, საქართველოსთან, ასევე უკრაინასთან, თურქეთთან, მოლდოვასთან, რუმინეთთან, ბულგარეთთან- მთელ რეგიონთან, გაცილებით მეტს ვიფიქრებდით ჩვენს ურთიერთობებზე.ახლა მაქვს განცდა, რომ საკმარისი არ გავაკეთეთ. უნდა ჩაგვედო გაცილებით მეტი ინვესტიცია საქართველოს ინფრასტრუქტურაში, ახალგაზრდა ქართველების ნიჭის განვითარებაში, დემოკრატიული მცდელობების განვითარებაში. მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყანაში ყოველთვის ძალიან კარგი ელჩები გვყავდა წარგზავნილი, ჩვენმა [ამერიკის] მთავრობამ სტრატეგიულად არ იფიქრა საქართველოზე, რამაც რუსეთს და "ქართული ოცნებაში" კრემლისადმი სიმპათიით, თუ შიშით განწყობილებს, ძალაუფლების ხელში ჩაგდების შანსი მისცა.ვფიქრობ, რომ, რა თქმა უნდა, ქართველის ხალხისთვის უდიდესი საფრთხე ახლა თავისივე მთავრობისგან მოდის, რომელსაც არ სურს ლეგიტიმური დემოკრატიული რეფორმები. ამით კი კრემლი იმას იღებს, რაც სურს  - გააკონტროლოს რას მოიმოქმედებს, ან არ მოიმოქმედებს საქართველო და შეაჩეროს და საქართველოს განგრძობითი სვლა დასავლეთისკენ. ესაა საფრთხე, რაც ქართველი ხალხის წინაშეა.- პრეზიდენტი ზურაბიშვილი ხშირად, განსაკუთრებით კი საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, საუბრობს რუსეთის ჩართულობაზე საქართველოს პოლიტიკაში. ის იყენებს ტერმინს “რუსული სცენარი”. როგორც თქვენი პასუხიდან მესმის, მას ეთანხმებით, ფიქრობთ რომ საქართველოს პოლიტიკაში ახლა რუსეთის გავლენა იგრძნობა?- უნდა ვთქვა, როგორი აღფრთოვანებული ვარ საქართველოს პრეზიდენტით [სალომე ზურაბიშვილით]. ის არის მაგალითი სიმამაცის, ძალისა და ნებელობისა დაუპირისპირდეს საქართველოს არალეგიტიმურ მთავრობას. რა თქმა უნდა, ვნერვიულობ იმაზეც, გარკვეულ დროს, ვინმემ რამე არ დაუშავოს მას.ვფიქრობ, რომ მთელი დემოკრატიული სამყარო მზად უნდა იყოს და ძალიან ნათლად უნდა ვთქვათ, რომ ჩვენ მხოლოდ მას [სალომე ზურაბიშვილის] ვაღიარებთ ლეგიტიმურ პრეზიდენტად. იმ შემთხვევაში, თუ მას რამე მოუვა, ამაზე პასუხი უნდა აგონ. სამწუხაროდ, ახლა ყველა ჩვენგანის ქვეყანაშიც ბევრი რამ ხდება. ამერიკა ძალაუფლების გადაცემის პროცესს გადის, ტრამპის ადმინისტრაციისგან გვესმის განცხადებები გრენლანდიაზე, კანადაზე, პანამასა და მგავს თემებზე, როგორც ჩანს, სამწუხაროდ, ისინი შავი ზღვის რეგიონზე არ არიან ფოკუსირებული.- თქვენ ისაუბრეთ იმაზე, რა უნდა გაეკეთებინა ამერიკას შავი ზღვის ფართო რეგიონისთვისა და საქართველოსთვის. მაგრამ რას იტყვით იმაზე რა უნდა გააკეთოს დასავლეთმა მომავალში? ცოტა ხნის წინ “ჰელსინკის კომისიამ” განცხადება გააკეთა, სადაც ნათქვამია, რომ ახლა დროა ამერიკამ და დემოკრატიულმა სამყარომ უზრუნველყოს საქართველოს თავისუფლება და დამოუკიდებლობა. როგორ შეიძლება რომ ამერიკამ და მისმა მოკავშირეებმა ეს უზრუნველყონ?- მიმაჩნია, რომ რეგიონისთვის თანმიმდევრული სტრატეგია არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. საქართველოსადმი ღირებული პოლიტიკის წარმოება შეუძლებელია, თუ მას ისე განიხილავ, თითქოს განცალკევებული კუნძულია. საქართველო არის რეგიონი, რომელიც უმნიშვნელოვანესია ყველა ჩვენგანისთვის, ამიტომაც მუდმივად ვუსვამ ხაზს იმას, რომ თუ არ იარსებებს ერთიანი სტრატეგია რეგიონისადმი, შეუძლებელი იქნება მის შემადგენელ ქვეყნებთან საუკეთესოდ პოლიტიკის წარმოება.ერთდროულად უნდა მიმდინარეობდეს ეკონომიკური, დიპლომატიური, უსაფრთხოების მიმართულებით მუშაობა. უნდა არსებობდეს ერთგვარი ნამცხვრის და ჯოხის მიდგომა - უნდა არსებობდეს სტიმული საქართველოს მუდმივი ვესტერნიზაციის მოძრაობის მხარდასაჭერად ევროკავშირისკენ. მაგალითად, რეგიონულ სტრატეგიულ, უსაფრთხოების, ძალისხმევაში, უკრაინის მხარდაჭერაში მონაწილეობა. მაგრამ ასევე, საჭირო საფასურიც უნდა გადავახდევინოთ [პასუხისმგებელ პირებს].- დეკემბრის დასაწყისში, საქართველოში მიმდინარე მოვლენებზე, ქვეყნის მეგობრებმა, წერილი გამოაქვეყნეს, რომლის ხელმომწერი თქვენც ხართ. წერილში წერია, რომ “ეს აშკარად კრიტიკული მომენტია საქართველოს ისტორიაში, რომელსაც გავლენა აქვს სამხრეთ კავკასიაზე და მის ფარგლებს გარეთ”. რა გავლენასა და შედეგებზე საუბრობთ ამ კონკრეტულ შემთხვევაში?- პირველ რიგში უნდა ვთქვათ, რომ საქართველოში ასობით, შეიძლება ათიათასობითაც კი, რუსია, რომლებიც ქვეყანაში იმალებიან, რადგან არ სურთ, რომ ჯარში გაიწვიონ და უკრაინაში იბრძოლონ. თუმცა ისინი უკრაინის მხარდამჭერები არ არიან. უბრალოდ, არ სურთ, რომ თავად გადაიხადონ იმის საფასური, რასაც ახლა კრემლი ჩადის.საქართველო ვერ იცავს საკუთარ სუვერენიტეტს და არის მრავალი უკანონო ვაჭრობის, შავი ბაზრის ადგილი, რაც რუსეთიდან მოდის. ეს ისეთი ქმედებებია, რისი შეჩერებაც ძლიერ, დემოკრატიულ, სუვერენული სახელმწიფოს თავისი მეგობრების დახმარებით უნდა შეეძლოს. ეს ძირს უთხრის უკრაინის დახმარების მცდელობებსაც, ასევე ძირს უთხრის სუვერენიტეტისა და საერთაშორისო სამართლის პატივისცემის იდეებს.გარდა ამისა, ჩვენ მოგვიწევს ჩინეთთან კონკურენციაც. ჩინეთი საქართველოში აწარმოებს პროექტებს, რაშიც თავისთავად არაკანონიერი არაფერია, მაგრამ იქაც უნდა გვქონდეს კონკურენცია. დარწმუნებული ვარ, რომ ამერიკის შეერთებულ შტატებსა და სხვა დასავლურ ქვეყნებს შეუძლიათ იმაზე უკეთესი პირობების შეთავაზება, ვიდრე ის დავალიანების მახეა, რაც ჩინეთის ინფრასტრუქტურულ პროექტებს მოჰყვება ხოლმე.რა თქმა უნდა, უნდა ვახსენოთ ის, რაზეც ბევრჯერ გვისაუბრია, ესაა ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტის არსებობის აუცილებლობა. ეს იქნებოდა მომგებიანი საქართველოსთვის, შავ ზღვაში ვაჭრობისთვის და რეგიონში არსებული ქვეყნებისთვის. ეს კი უკანასკნელი რამაა, რაც რუსეთს სურს.- რადგან რეგიონზე ვსაუბრობთ - თქვენ ყოველთვის ამბობთ, რომ საქართველო რთულ სამეზობლოშია. იმის გათვალისწინებით, რაც ახლა ქვეყანაში ხდება, იმ დაძაბულობისა, თუ პოლარიზაციის ფონზე, რასაც ვხედავთ, ეძლევა თუ არა რუსეთს ხელსაყრელი ნიადაგი იმისთვის, რომ საქართველოსთან დაკავშირებული გეგმები უკეთ განახორციელოს?- რუსებს ნამდვილად არ ადარდებთ საერთაშორისო კანონი, ან სუვერენიტეტი, მათ ეს ნათლად დაგვანახეს. მათ უკვე წლებია ოკუპირებული აქვთ საქართველოს 20%. სულ ახლახან აზერბაიჯანის ავიახაზების თვითმფრინავი ჩამოაგდეს და უდანაშაულო ხალხი დახოცეს. ეს არაა პირველი შემთხვევა, როდესაც რუსეთი კომერციულ თვითმფრინავს აგდებს და დიდი ალბათობით, ამაზეც პასუხს დიპლომატიური, თუ ეკონომიკური მიმართულებით, არ აგებენ და მათ ეს იციან.ასე რომ დიახ, ვფიქრობ, რომ ამის საფრთხე არსებობს, განსაკუთრებით ახლა. ჩანს, რომ "ქართული ოცნების" ხელისუფლება თანამონაწილეა რუსული გავლენის ნების დართვაში.მილიონობით ადამიანმა ნახა საშინელი ვიდეოები, სადაც მომიტინგეები საშინლად სცემეს. დარწმუნებული ვარ, რომ უსაფრთხოების ძალების ყველა წარმომადგენელი, რომლებიც ამ საქმეში მონაწილეობდნენ, არ იყო ქართველი. [გამოყენებული] ტაქტიკა ნამდვილად რუსულია. ეჭვი მაქვს, რომ [საქართველოში] რუსეთის უსაფრთხოებისა და დაზვერვის ძალები არიან, რომლებიც ჩართული არიან ამაში.ისინი ნამდვილი ლაჩრები არიან - უსაფრთხოების ძალები მთლიანად შავებში ჩაცმულები, სახეები კი შავი ნიღბებით დაფარული. ამას აკეთებენ, რადგან იციან, რომ რასაც ჩადიან სისასტიკეა. ეს მიუღებელია! მათ აუცილებლად უნდა აგონ პასუხი. მთავრობის პასუხისმგებლობისთვის დაკისრების მნიშვნელოვანი ნაწილი გამჭვირვალობაა - აუცილებლად უნდა გამოვლინდეს ვინ არის თითოეული მათგანი, ვინც ახალგაზრდებს, ქალებს, მოხუცებს, დემონსტრანტებს სცემდა. ყველას ვინაობა უნდა გაჟღერდეს. 

"სადამდე უნდა ვიშტეროთ თავი? მაგიჟებს ქართული საზოგადოების ნაწილის მიამიტობა!"

1760984905

მისი თქმით, სინამდვილე ისაა, რომ მოსკოვში გადაწყვიტეს და გახარიას უბრძანეს პარლამენტში შესვლა. "სადამდე უნდა ვიშტეროთ თავი? მაგიჟებს ქართული საზოგადოების ნაწილის მიამიტობა! - გახარია რუსეთში კარიერის საკეთებლად წავიდა, მაშინ, როცა რუსეთის და საქართველოს ურთიერთობა იყო ძალიან ცუდი. 2008 წლის შემდეგ პერიოდზე მოდის მისი რუსული კარიერის პიკი.მერე რატომ არავინ დაფიქრდა თუ, როგორ აღმოჩნდა ის ივანიშვილთან წამყვან თანამდებობებზე, რატომ თხრიდა ის ქართველებს თვალებს რუსი გავრილოვის დასაცავად?რატომ არავინ არ დასვა კითხვა თუ რატომ არ დაიჭირა ის ივანიშვილმა და რატომ გაუშვა წყნარად გერმანიაში.რატომ არავის არ გაახსენდა, რომ ივანიშვილი მუდმივად გვპირდებოდა - სწორი ოპოზიციის შექმნას, დაახლოებით როგორც თავის დროზე თურქმენბაშმა ოფიციალურად დანიშნა "ოპოზიცია".გახარია ყოველთვის იყო რუსეთის ოფიციალური აგენტი და ივანიშვილის პროექტი. რატომ არ სვამთ კითხვას, კი მაგრამ ხომ შეუწყვიტეს გახარიას "პარლამენტის" წევრებს უფლებამოსილება ოფიციალურად და ახლა როგორღა შედიან უკანონო პარლამენტში თუ ეს ივანიშვილთან წინასწარ შეთანხმება არ იყო.ძნელია არ დაინახო, რომ გარდა რუსული წარმომავლობისა, გახარიას ქოცებთან აერთიანებს ერთი მთავარი თვისება - უტიფრობა და პათოლოგიური მატყუარობა.ახლა იდეალურ სიტუაციაში ვართ, ვინაიდან ყველაფერი გაცხადდა და ვინც კიდევ აგრძელებს თავის გასულელებას, იმას აწი აღარაფერი ეშველება.სინამდვილე ისაა რომ მოსკოვში გადაწყვიტეს, რომ ივანიშვილმა მათი პირობები შეუსრულა და გახარიას უბრძანეს პარლამენტში შესვლა. ამ სუბიექტზე ყოველთვის ძალიან მყარი აზრის ვიყავი და როგორც ყველა სხვა საკითხზე, ეს აზრი ახლაც არ შემიცვლია.რისთვის სჭირდებათ ივანიშვილს და მის პატრონებს გახარია პარლამენტში?მას შემდეგ, რაც ივანიშვილი ნამდვილ პოლიტიკურ პროცესს მისი ჭკუით მოკლავს რეპრესიებით და პარტიების აკრძალვით, მას მაინც დასჭირდება პოლიტიკური პროცესის იმიტაცია, რათა საზოგადოების უკმაყოფილების რაღაც ნაწილი გაახმოვანოს გახარიას ლოიალურმა ოპოზიციამ და ამით ყურადღება გადაიტანონ ყველაზე მწვავე პრობლემებიდან. ამით ივანიშვილი ფიქრობს კიდევ რამდენიმე წლის მოგებას. ჩვენ ამის საშუალება არ უნდა მივცეთ!”, - წერს მიხეილ სააკაშვილი. პარტია "გახარია საქართველოს" განცხადებით, მათი გუნდი პარლამენტში შესვლას გეგმავს, რადგან ბოიკოტი შეცდომა იყო.

ნინო ლომჯარია - როგორც ჩანს, თქვენი შეცდომა ბოიკოტი კი არა, "ოცნებიდან" წამოსვლა იყო

1760964833

მისივე თქმით, გახარიას გუნდის პირადი ინტერესები ხალხის ინტერესებზე მაღლა დგას."როგორც ჩანს, თქვენი შეცდომა ბოიკოტი კი არა, "ოცნებიდან" წამოსვლა იყო. თქვენი პოლიტიკური შედეგი კი პირადი და პარტიის ინტერესების ხალხის ინტერესებზე მაღლა დაყენება და ორ არჩევნებზე ხელოვნურად დაყოფილი ოპოზიციაა (არც სხვებს დაუკლიათ). ახლა გინდ შეიტანეთ და გინდ გამოიტანეთ პარლამენტში ეგ თქვენი რუმბივით გაგორებული პარტია", - წერს ნინო ლომჯარია.პარტია "გახარია საქართველოს" განცხადებით, მათი გუნდი პარლამენტში შესვლას გეგმავს, რადგან ბოიკოტმა არ გაამართლა. 

"ესენი არიან ჩვეულებრივი რუსული ურდო, რომელიც კრემლმა შემოასია ამ ქვეყანას"

1760903682

"ეგვიპტეში მსოფლიო ლიდერების შეხვედრის გაშუქებას დავაკვირდი, როგორ და რას საუბრობენ ჟურნალისტები, რა კითხვებს სვამდნენ, რა პასუხებს იღებდნენ პოლიტიკოსებისგან, ანალიტიკოსებისგან, აქტივისტებისგან, და ძალიან ნათლად ჩანდა, რომ არეული ვართ. ბევრ თემაზე ვხედავ თითქმის ყოველდღიურად, რომ რაღაც კითხვებზე მარტივი, გასაგები, ლოგიკური პასუხი არ აქვს ვიღაცას და იწყება მერე მიდებ-მოდება.ეს მიდებ-მოდება პრობლემაა, რადგან არაა ზუსტი, აჩვენებს, რომ ყველა ერთნაირად არ ვხედავთ იმ სურათს, რომელშიც ვართ და რაც კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, ერთნაირად არ ვუყურებთ, ვერ ვთანხმდებით - რის წინააღმდეგ ვიბრძვით.ეს ფუნდამენტური პრობლემაა, თუ გამარჯვება გვინდა.ძალაუფლების მოყვარულ ფსიქოპატს ვებრძვით? ფულზე გაგიჟებულ კლეპტოკრატთა ხროვას ვებრძვით? თუ რუსეთს ვებრძვით, რომელსაც ეფექტური კონტროლი აქვს დამყარებული მთელს ქვეყანაზე?ეს სამი არ არის ერთი და იგივე.ძალაუფლების მოყვარული ადამიანი შეიძლება იყოს პატრიოტი, ისევე როგორც ფულის მოყვარულ ხალხს შეიძლება აწუხებდეს ქალების ცემა და მათი ციხეში ჩასმა სხვების დასაშინებლად.რუსულ რეჟიმს კი მაგრად ჰკიდია მორალი და უეჭველი, ყოველთვის მოქმედებს კრემლის ინტერესებით, ანუ ჩვენი ქვეყნის ინტერესების საწინააღმდეგოდ. მაგრამ მთავარი ის არის, რომელი ტიპის მოწინააღმდეგეს, როგორი ბუნება და მახასიათებლები აქვს. მთავარი ისაა, რომ ჩვენი მოქმედების სტრატეგია (და არამარტო სტრატეგია) პრინციპულად იცვლება იმ შემთხვევაში, როდესაც ვაცნობიერებთ, რომ მეორე მხარეს რუსეთია.მარტივი მაგალითი რომ მოვიყვანო: ერთია შენს საცემრად გამოყვანილ, ტვინგარეცხილ სპეცრაზმელს უმტკიცო, რომ ის იცავს ძალაუფლებაზე ჩაფრენილ ბოროტ არსებას, ან რაღაც ელიტას, რომელიც მის ხარჯზე გამდიდრდა, და მეორეა აუხსნა მას, რომ ის დგას საკუთარი ქვეყნის მტრის მხარეს, რომელმაც დიდი შანსია, მისი წინაპრები და ოჯახის წევრები გამოყარა აფხაზეთიდან და სამაჩაბლოდან ან საერთოდ დახოცა.ჩემი დაკვირვებით, მთავარი მიდებ-მოდება და გაუგებარი, არადამაჯერებელი პასუხები იწყება მაშინ, როდესაც ვიღაცას ან არ ესმის, ან ერიდება თქმა, რომ ეს ქვეყანა არის რუსეთის ეფექტური კონტროლის ქვეშ. როგორც კი ამ პრიზმიდან შეხედავ, ყველაფერი, ქოცების ყველა ნაბიჯი იხსნება მარტივად და ხდება გასაგები ნებისმიერი ადამიანისთვის.რა კავშირშია ანაკლიის გაჩერება ფულის კეთებასთან ან ძალაუფლების შენარჩუნებასთან? რა შუაშია რუსეთის დადასტურებული აგენტისთვის, ფარცხალაძისთვის, პროკურატურის ჩაბარება 12 წლით ამ ყველაფერთან? რუსეთის ნომრიანი ჯაშუშების გამოშვება? NATO-სთან ურთიერთობის პრაქტიკულად განულება? ბელორუსიის KGB-სთან ხელშეკრულების დადება? 2008 წლის ომში საქართველოს დადანაშაულება? ის, რომ 13 წელია პუტინი, მედვედევი, პესკოვი, რიმონიანი, დუგინი, ზახაროვი, კარასინი მხოლოდ აქებენ ქოცებს? მეტიც, ძალიან მარტივად შეიძლება იმის მტკიცება, რომ ევროინტეგრაციის პროცესის შეჩერება (როცა უპრობლემოდ შეეძლოთ კიდევ გაეჯანჯლებინათ და დაებოლებინათ ბრიუსელი), ისევე როგორც აღვირახსნილი ანტიდასავლური კამპანია, არათუ არ ეხმარებათ ძალაუფლების შენარჩუნებაში და შესაბამისად, ფულის კეთებაში, არამედ - პირიქით.შეხედეთ ამ რუკას, მსოფლიო სულ უფრო და უფრო გვხედავს ასე, იმიტომ, რომ დღითი დღე ვუახლოვდებით ამ სურათს. უცნაური ისაა, რომ გარედან ასე გვიყურებენ და შიგნით ვიღაცებს ამის დანახვა არ უნდათ ან არ შეუძლიათ.13 წლის განმავლობაში ივანიშვილს და ქოცებს არ გაუკეთებიათ არაფერი, რაც წინააღმდეგობაში იქნებოდა კრემლის ინტერესებთან და არ გაუკეთებიათ არაფერი, რაც არ იქნებოდა კრემლის ინტერესებში. არაფერი. დაფიქრდით ამაზე. ორივე ნაწილზე. შენგენთან უვიზო და 2008 წლის ომზე სტრასბურგში საქმეები არ ითვლება, ადრე დაწყებული პროცესებია ორივე და ინერციით გავიდა ფინალში, სანამ რუსებმა ბოლომდე გაიმყარეს აქ პოზიციები.არაფერი, რაც წინააღმდეგობაში იქნებოდა კრემლის ინტერესებთან + არაფერი, რაც არ იქნებოდა კრემლის ინტერესებში.შეხედეთ ამ რუკას და გაითვალისწინეთ, რომ სანამ რუსეთი სანქციების ქვეშაა, მას სჭირდება ეს ქვეყანა სანქციებისთვის გვერდის ასავლელად. ამიტომ, კრემლის მიზანია, საქართველო დარჩეს პოლიტიკურ იზოლაციაში დასავლეთისგან, მაგრამ არ აღმოჩნდეს ეკონომიკურ იზოლაციაში. ამით იხსნება ის, რომ ეს მონები თან აგინებენ დასავლეთს, დასავლურ ინტერესებს და თან უბადრუკად წვალობენ, რომ ვინმემ ხელი ჩამოართვათ.შეხედეთ ამ რუკას და იფიქრეთ:- რატომ უნდა დაუძახონ ეგვიპტეში საქართველოს? მაშინ პუტინს დაუძახებდნენ, რადგან კრემლია ამ ტერიტორიასთან მიმართებაში გადაწყვეტილების მიმღები. მაგრამ პუტინს არ ელაპარაკებიან დღეს- რატომ უნდა დაელაპარაკოს ვინმე კობახიძეს ან ყაველაშვილს?- რატომ უნდა დაგვსვან საერთოდ რომელიმე მართლა მნიშვნელოვან საერთაშორისო ან რეგიონულ შეხვედრაზე?- რატომ უნდა ჩადონ აქ ფული? რუსეთში დებენ დღეს ფულს?- რატომ უნდა დაგიფინანსონ რეგიონული თუ მსოფლიო მნიშვნელობის ინფრასტრუქტურული პროცესები აქ? რუსეთში აშენონ ინფრასტრუქტურა? რკინიგზა აკლია რუსეთს თუ პორტი?- რატომ უნდა ჰქონდეთ ამ ტერიტორიაზე მცხოვრებთ უვიზო მიმოსვლა შენგენის ზონასთან? უსაფრთხოების საკითხია ბოლოს და ბოლოს, ვინ გააკონტროლებს, რამდენ რუსული სპეცსამსახურის თანამშრომელს მისცემენ აქ საქართველოს მოქალაქეობას, რომ მერე უვიზოდ წავიდნენ შენგენის რომელიმე ქვეყანაში?- თუნდაც ჩინეთმა რატომ უნდა ჩადოს ამ ტერიტორიაზე ფული? რუსეთის გავლით ჩინეთს ისედაც აქვს ევროპასთან დამაკავშირებელი ინფრასტრუქტურა. იგივე ცენტრალური აზიის ქვეყნებსაც. რუსეთი ჩიხია დღეს და თუ ჩვენც ვჩანვართ როგორც რუსეთის ნაწილი, ჩვენც ჩიხი ვართ.ჩიხში ფულს არავინ ჩადებს.უსასრულოდ შეიძლება გაგრძელება. ესაა რეალობა, რომელიც სულ უფრო ცხადი ხდება მსოფლიოსთვის. თუმცა შიგნით ბევრი ისევ ვერ ხედავს ან არ უნდა ამის აღიარება. და მანდ იწყება ბოდიალი “ძალაუფლების შენარჩუნებაზე” და “ფულის კეთებაზე” (რაც სიმართლეა, მაგრამ მარტო ამეებით ვერ იხსნება ბევრი რამე)შეთანხმება იმაზე, ვის ვებრძვით არის გადამწყვეტი საკითხი, ამითაა დასაწყები. ამაზე უნდა დაშენდეს შემდეგ ყველაფერი.როცა ყველა გავიაზრებთ და ყოველ მეორე დღეს არ დავივიწყებთ, რომ სინამდვილეში - ესენი არიან ჩვეულებრივი რუსული ურდო, რომელიც კრემლმა შემოასია ამ ქვეყანას და განსხვავება ივანიშვილსა და იმ რუს ნაბიჭვარს შორის, 2008-ში გორის გზაზე რომ იდგა მოპარული კოვზით ჯიბეში, მხოლოდ ნაძარცვის მასშტაბშია - ძალების გაერთიანება მარტივი იქნება”, - წერს ზურაბ ჯაფარიძე.

"პოლიციამ სახლში დააკავა გოგო, რომელსაც ტროტუარზე შარფის ტარების გამო 15 დღემდე პატიმრობა ემუქრება"

1760863130

"პოლიციამ დღეს სახლში დააკავა და განყოფილებაში გადაიყვანეს გოგო, რომელიც ქაშუეთთან გააჩერეს და ტროტუარზე შარფის ტარების გამო 15 დღემდე პატიმრობა ემუქრება", - წერს სიმონიშვილი სოციალურ ქსელში. 

სერგი კაპანაძე - ავტორიტარულ ხელისუფლებას ასეთი განათლების სისტემა ყველაზე მეტად აწყობს

1760697600

მისივე თქმით, ჯამში მიიღებენ ძალიან არეულ, პოლიტიზებულ, კონკურენციამოკლულ უმაღლეს განათლებას."ასე შეხედეთ: ჯამური სწავლების პერიოდს მაგისტრატურის ჩათვლით ამცირებენ 3 წლით, ანუ 6 წლის ბავშვი რომ შევა სკოლაში, 21 წლის უკვე მაგისტრი იქნება; საბაკალავრო თან სამი წელი უნდა იყოს, თან ქართული უნდა ასწავლონ, თან  ენები. დათვალეთ 180 კრედიტიდან რამდენი დარჩება რეალურ საგნებზე. თუ საბაკალავრო ნაშრომსაც წერ - ყველაზე მინიმალური საგნები დარჩება გასავლელი; რეალურად სტუდენტებს აშორებენ თბილისს. ეტყობა ახალგაზრდების პროტესტი არ მოსწონთ და უნდათ, რომ სტუდენტები რეგიონებში გაყარონ; როგორც ჩანს, ერთი ამოცანაა ფულის დაზოგვა. ეტყობა განათლების დაფინანსება გაუჭირდათ. ბიუჯეტის 25%-ს დაზოგავენ; ითქვა, რომ ეს ნიშნავს, რომ 30 ათასი უნივერსიტეტდამთავრებული უფრო მალე შეუერთდება სამუშაო ბაზარსო. ეს არის უზედაპირულესი განცხადება. თუ ბაზარი ითხოვს მუშახელს, ეგ 30 ათასი კურსდამთავრებული ისედაც არსებობს. არაა საჭირო უნივერსიტეტიდან დროზე ადრე გამოგდება, რომ სამუშაო ადგილები შეავსო; როგორც ჩანს, აქცენტი პროფესიულ განათლებაზე იქნება. ოღონდ, მიუხედავად იმისა, რომ ეგ კარგი იდეაა, როგორ აიძულებ ადამიანებს, რომ პროფ-ში ჩააბარონ, სრულიად გაუგებარია. უბრალოდ უნივერსიტეტებში დახურავ მისაღებ ადგილებს და სხვა გზას არ მისცემ? ეგ ნიშნავს, რომ წირავ ამ ახალგაზრდებს ისეთ საქმიანობაზე, რაც არ უნდათ; ასევე, სახელმწიფო უნივერსიტეტებს გაუყიდიან ქონებას. ალბათ, ვაკეში არსებულ კორპუსებს დაერევიან. პირველ და მეორე კორპუსებს არ შეეხებიან, სავარაუდოდ, მაგრამ მეოთხე, მეექვსე, მეცხრე, ილიაუნის კორპუსები და ა.შ. გაიყიდება. მაგ ფულით აპირებენ სადღაც ქალაქგარეთ კორპუსების აშენებას და იქ სტუდენტების წასხმას“; რაც მთავარია, დაასამარებენ კონკურენციას უმაღლესი განათლების სფეროში. თუ რამე ზრდის ხარისხს არის სხვა უნივერსიტეტებთან კონკურენცია. თუ ქალაქში ერთი ფაკულტეტი დარჩება - კონკურენცია არ იქნება; ოღონდ ამ ყველაფერს მხოლოდ მაშინ აქვს აზრი, თუ კერძო უნივერსიტეტებსაც დაერევიან. როგორც ჩანს, საქართველოს უნივერსიტეტი იქნება პირველი. სხვებიც მიყვებიან. შეუძლებელია დეკონცენტრირებულმა ფაკულტეტებმა იმუშაოს, თუ კერძოები აგრძელებენ ისევე მუშაობას, როგორც აქამდე. უბრალოდ საუკეთესო სტუდენტები კერძოებში წავლენ და მაშინ მთელ ამ "რეფორმას" აზრი ეკარგება; რა თქმა უნდა, დაერევიან მიუღებელი, განსხვავებული აზრის მქონე პროფესორებს და ლექტორებს. ესაა ამ რეფორმის ერთ-ერთი მთავარი მოტივაცია. მათ ჩანაცვლებასაც შეძლებენ. ხარისხი თუ გაუარესდება, აი დარდი. პოლიტიკური ამოცანა აქვს რეჟიმს და ასრულებს ნებისმიერ ფასად; განათლების სისტემას ამგვარად ძალიან დააშორებენ ბოლონიის პრინციპებს. 11-კლასიანი სკოლა არ ჯდება ბოლონიის კონცეფციაში. პირველი კურსიდან სტუდენტები ვეღარ წავლენ უცხოეთში სწავლის გასაგრძელებლად. ამაშიც პლუსი აქვთ ნანახი - აქ დატოვებენ ბავშვებს, რომ აქაური იდეოლოგიზებული სწავლების მსხვერპლი გახადონ რაც შეიძლება მეტი ადამიანი. ამასთან, გარეთ წასული სტუდენტებისთვის აქედან გასული გადასახადებიც დაეზოგებათ და ქვეყანაში დარჩება. როცა ფული შემოაკლდათ, ამ ზომაზეც მიდიან; ყველა ის არგუმენტი, რომ მეთორმეტე კლასში მაინც არაფერს აკეთებენ ბავშვებიო, უბრალოდ რეალობას აცდენილია. ასე, არც მეთერთმეტე კლასში გააკეთებენ არაფერს. ყველა ბოლო წელი ეგეთია ქართულ რეალობაში. მაგას სხვა პრობლემა აქვს სათავეში, რომელი სხვა განხილვის საგანია; ჯამში მიიღებენ ძალიან არეულ, პოლიტიზებულ, კონკურენციამოკლულ უმაღლეს განათლებას. რა თქმა უნდა, ავტორიტარულ ხელისუფლებას ასეთი განათლების სისტემა ყველაზე მეტად აწყობს.პ.ს. ის ხედვა, რომ ყველა მიმართულებას უნდა ჰყავდეს ერთი პროფესორი, სამი ასოცირებული და ათი ასისტენტ პროფესორი, იმდენად არასწორი და რეალობას აცდენილია, რომ სერიოზული კომენტირება შეუძლებელია“, - წერს სერგი კაპანაძე.