ქობულეთის შემოვლით გზაზე ავტოსაგზაო შემთხვევის შედეგად 4 ადამიანი დაიღუპა

"ყველა სიგნალი, ყველა ნახატი, ყველა სევდიანი გამოხედვა, მშობლებისთვის უნდა იყოს ნიშანი" - პედოფილიის მსხვერპლის დედის ამბავი

1749106076

ეს პროკურატურის ოფიციალური მონაცემებია, თუმცა ბავშვების მიმართ ჩადენილი სექსუალური ძალადობის ზუსტი სტატისტიკა არ არსებობს.ამას თავისი მიზეზი აქვს. ამ დანაშაულს ახასიათებს განსაკუთრებული ფარულობა და გამოვლენის სირთულე, ამიტომაც ოფიციალური სტატისტიკის მიღმა, ძალადობის შემთხვევების რიცხვიც გაცილებით დიდი უნდა იყოს.ეს ამბავიც, რომლის შესახებაც ამ სტატიაში წაიკითხავთ, იმაზე მეტყველებს, რომ არასრულწლოვანთა მიმართ ჩადენილი სქესობრივი ძალადობა „დაფარულ დანაშაულებს“ მიეკუთვნება.არასრულწლოვანმა გოგომ მხოლოდ წლების გავლის შემდეგ გაუმხილა ჯერ დედას და შემდეგ ადვოკატს, რომ ის დიდხანს იყო, ბაბუის (მამინაცვლის მამის) სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი.არასრულწლოვანის გაუპატიურებაში ბრალდებული 60 წლამდე კაცი პოლიციამ ფარული გამოძიების გზით მიღებული აღიარების შემდეგ დააკავა.ის არ არის ერთადერთი, ვინც დანაშაულშია ბრალდებული. პროკურატურა იძიებს ოჯახის კიდევ ერთი წევრის გარყვნილ ქმედებას ბავშვის მიმართ.როგორ მიხვდა დედა, რომ შვილს ისეთი პრობლემა ჰქონდა, რომელზეც ვერ ლაპარაკობდა და დახმარება სჭირდებოდა?„შევამჩნიე, როგორ ადგამდა კარს ტუმბოს, რომ ბარიკადი აეგო“15 წლის ნიას დედას ერთ-ერთ მეტროსადგურთან შევხვდი. წინასწარ შევთანხმდით, რომ დედა-შვილის ანონიმურობას დავიცავდი და მათ ამბავს ასე მოვყვებოდი. შეხვედრამდე ვკითხე, რატომ გადაწყვიტე ჟურნალისტთან დალაპრაკება-მეთქი?„როცა გავაცნობიერე, რა პრობლემის წინაშე იდგა პირველ რიგში, ჩემი შვილი და შემდეგ მე, დავიწყე იმ სტატიების ძებნა და კითხვა, სადაც იმავე თემებზე ლაპარაკობდნენ ძალადობის მსხვერპლები. ეს მეხმარებოდა იმის გააზრებაში, რომ მარტო არ ვიყავით მე და ჩემი შვილი და რომ ჩვენი ამბავი შეიძლება სხვას დახმარებოდა, შეიძლება დახმარებოდა მშობლებს, ამოეცნოთ მათ გარშემო მოძალადეები და გადაერჩინათ შვილები. აი, ამიტომ გელაპარაკებით“, - მეუბნება ახალგაზრდა ქალი.დილის 9 საათი ახლა დაიწყო. სამსახურში წასვლამდე უნდა მოასწროს ამბის მოყოლა, მერე აღარ სცალია. სამი წელია არასრულწლოვან შვილებს მარტო ზრდის და რამდენიმე სამსახურში უწევს მუშაობა - დილიდან გვიან ღამემდე.მასთან ერთად სკვერში, ხის სკამზე ვზივარ. ერთი შეხედვით, მშვიდად საუბრობს, თუმცა დრო და დრო, ხმა უწყდება და თვალები უწყლიანდება.„ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა ბავშვი დაახლოებით 8 წლის იყო და ეს გრძელდებოდა 4-5 წლის განმავლობაში. როგორც ნიამ ადვოკატს გაანდო, თავდაპირველად სექსუალური ძალადობა შედარებით იშვიათი იყო, რადგან ბავშვი მამინაცვლის მშობლების სახლში იშვიათად რჩებოდა, თუმცა მოგვიანებით, როცა რამდენიმე თვით საზღვარგარეთ მომიწია წასვლა სამუშაოდ, ნია მამინაცვლის მშობლებთან დავტოვე და მთელი ის პერიოდი ბავშვი, ფაქტობრივად, ყოველ ღამე იყო ძალადობის მსხვერპლი“, - ჰყვება ქალი.ამბობს, რომ ნია ჯერ კიდევ სულ პატარა იყო, როდესაც მეორედ დაქორწინდა. ბავშვი ახალმა ოჯახმა სიყვარულით მიიღო.მისი თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ მასზეც არაერთხელ უძალადია ქმარს ფიზიკურად და ამის გამო პოლიციისთვისაც არაერთხელ მიუმართავს, ქმრის ოჯახი მასაც და მის შვილსაც ყოველთვის კარგად ეპყრობოდა:„ჩვენ ცალკე ვცხოვრობდით, მაგრამ როცა მის მშობლებთან მივდიოდით, ყოველთვის სითბოთი გვიღებდნენ. იდეალური ურთიერთობა გვქონდა, ბავშვებს ყველა თან ჰყვებოდა. თუმცა, როგორც აღმოჩნდა, ჩემ შვილზე უკვე მაშინ ძალადობდა სექსუალურად ბაბუა, მაგრამ ბავშვი ამაზე დუმდა.საზღვარგარეთ სამუშაოდ წასვლა რომ გადავწყვიტე, ბავშვის დატოვება შემომთავაზეს და მეც ვენდე, ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ იმ ოჯახში, იმ ადამიანებთან, რომლებსაც ჩემი შვილი ბებიასა და ბაბუას ეძახდა, მას ჯოჯოხეთი ელოდა“.ნიას დედა უცხოეთიდან დაგეგმილზე ადრე, რამდენიმე თვეში დაბრუნდა. ერთი მხრივ ქმარი ემუქრებოდა, მეორე მხრივ, კი შვილს შეატყო ხასიათის ცვლილება:„ქმარი ეჭვიანობდა. მიგზავნიდა ხმოვან შეტყობინებებს, აღწერდა ჩემი მკვლელობის სცენებს, მემუქრებოდა, რომ თუ დროზე არ დავბრუნდებოდი, მომკლავდა. ნია კი ჩაიკეტა, ამბობდა, რომ ვეზიზღებოდი, გახდა აგრესიული, ამიტომ სასწრაფოდ ავიღე ბილეთი და ჩამოვედი.საქართველოში დაბრუნების შემდეგ, ერთი პერიოდი ქმრის მშობლების სახლში დავრჩით. ნიას ოთახის კარი შიგნიდან არ იკეტებოდა და შევამჩნიე, როგორ ადგამდა კარს ღამით ტუმბოს, რომ ერთგვარი ბარიკადი აეგო. რომ ვკითხე, რატომ აკეთებ-მეთქი, მითხრა, მამიდაშვილები შემორბიან ხოლმე და ამიტომ ვკეტავო. ამან ეჭვი გამიჩინა, რომ ჩემს შვილს რაღაც აწუხებდა“.საქართველოში დაბრუნებიდან ორ თვეში, ნიას დედა ქმარს დაშორდა და ბავშვებთან ერთად, მარტომ დაიწყო ცხოვრება. იხსენებს, რომ სწორედ მაშინ გააცნობიერა, რომ შვილის თავს რაღაც ხდებოდა და ბავშვი ვერ ამხელდა:„თავდაპირველად მეგონა, რომ გარდატეხის პერიოდი დაეწყო, ვკითხულობდი ლიტერატურას, ინტერნეტში ვეცნობოდი ინფორმაციას, როგორ უნდა გადაგვეტანა ეს რთული პერიოდი. მაგრამ სულ უფრო და უფრო ჩაიკეტა. ხშირად მეუბნებოდა, რომ ვეზიზღებოდი, რომ ყველა ეზიზღებოდა, არავინ უყვარდა. დისტანცირდა ყველასგან და დაიწყო ხატვა. ისეთი ნახატები ჰქონდა, რომ ვუყურებდი, მეშინოდა.ისტერიულად ბანაობდა. შეიძლება დღეში სამჯერ ებანავა. ჰქონდა სუიციდის მცდელობა, შეიზიზღა საკვები, დაკარგა სწავლისადმი ინტერესი. ამის გამო, სკოლაში გახდა ბულინგის მსხვერპლი, მასწავლებლები მეუბნებოდნენ, აღიარე, რომ უბრალოდ ზარმაცია და შენ ვერ უწევ შესაბამის მეთვალყურეობასო“.ერთ საღამოს დედამ ნიას ოთახში ჩანაწერი იპოვა:„წერდა, რომ ეზიზღებოდა ბაბუა. მხოლოდ ეს, მეტი არაფერი. ნელ-ნელა დავაკავშირე ერთმანეთს ნიას ნახატები, ქცევის შეცვლა, ჩაკეტვა, ეს ისტერიული ბანაობა. მოვიკრიბე ძალა და ვუთხარი, რომ ვიცოდი, რაც ხდებოდა მის თავს. თავდაპირველად ყველაფერი უარყო. თუმცა შემდეგ ძალიან ზოგადად მომიყვა, რაც აწუხებდა. ნიას ჩემთან ძალადობის დეტალების შესახებ არ უსაუბრია.შევეცადე ჩემი რეაქცია მაქსიმალურად მშვიდი ყოფილიყო, რომ უფრო მეტად არ დამეფრთხო ბავშვი, თუმცა მაშინვე გადავწყვიტე, რომ დახმარება სჭირდებოდა და ამას მარტო ვერ გავუმკლავდებოდი“.ნიას დედა ჰყვება, რომ სამი დღე ფიქრობდა, როგორ მოქცეულიყო. შემდეგ კი გადაწყვიტა, უფლებადამცველებისთვის მიემართა:„მე და ნია „საფარში“ მივედით. ძალიან დამიდგა გვერდში ადვოკატი. რომ არა ეს ადამიანები, რომ არა ფსიქოლოგის დახმარება, შეიძლება, დღეს ჩემი შვილი ცოცხალი არ ყოფილიყო და შესაბამისად, არც მე“.„რომ შემოვიდა, გარშემო ყველაფერი დამძიმდა“მარი ვარამაშვილი, „საფარის“ იურისტი და ნიას ინტერესების დამცველი, იხსენებს იმ დღეს, როცა ნია და დედამისი მასთან კონსულტაციაზე მივიდნენ.„როდესაც დედამ დარეკა, მითხრა, რომ შვილის მიმართ ჩადენილ გარყვნილ ქმედებაზე ჰქონდა ეჭვი და გასაუბრება უნდოდათ. ნია რომ შემოვიდა ოთახში, ისეთი სიმძიმე შემოიტანა, იმავე წამიდან მივხვდი, რომ ეს არ იყო მხოლოდ გარყვნილი ქმედება და ის გაცილებით მძიმე დანაშაულის მსხვერპლი იყო“.რამდენიმესაათიანი საუბრის შემდეგ ნიამ მასთან ძალადობის დეტალები გაამხილა:„პირისპირ დავრჩით. მიუხედავად იმისა, რომ დედა ჩვენს საუბარს არ ესწრებოდა, იგრძნობოდა, რომ დედას უფრთხილდებოდა. შეშინებული იყო, დათრგუნული, რამდენიმე საათი დამჭირდა, რომ ალაპარაკებულიყო“.მარი ვარამაშვილი ასე აღწერს ნიას საუბრის დეტალებს:„8 წლის იყო, ძალადობა რომ დაიწყო კაცმა. ბავშვი ჰყვებოდა გაუპატიურების ძალიან მძიმე ამბებს, დაახლოებით 4 წლის განმავლობაში. ინტენსივობამ იმატა მაშინ, როცა ბავშვი ბებია-ბაბუასთან დარჩა საცხოვრებლად. ეს ხდებოდა ყოველ დღე და დღეში რამდენჯერმეც კი“.როგორც ადვოკატი ჰყვება, ნია აღწერდა გაუპატიურების სხვადასხვა ფორმას. მათ შორის, ორალური გზით, ასევე შეღწევას სხეულის სხვადასხვა ნაწილებით. უკვე ბოლოს კი უშუალოდ სასქესო ორგანოთი პენეტრაციაც მოხდა. კაცი მისი თანდასწრებით მასტურბირებდა, მასტურბირებდა ბავშვის ხელითაც."მოქმედებდა ფრთხილად. ძირითადად ღამით. ეუბნებოდა, რომ შეუყვარდა როგორც ქალი, რომ ეს იყო ნორმა".როგორც ნია ჰყვებოდა, თავდაპირველად ვერ აღიქვამდა, რა ხდებოდა მის თავს, მაგრამ ეს რომ არასასიამოვნო იყო და აშინებდა, ამას გრძნობდა. 11-12 წლის ასაკიდან უკვე იწყებს აღქმას, რომ მდგომარეობა აუტანელია, ცდილობს მის მოგერიებას, ცდილობს მარტო არ დარჩეს მასთან, იყვიროს.შეიზიზღა საკუთარი სხეული. შეიცვალა ჩაცმის სტილი. სხეულის ის ნაწილები, რომელიც მისი თქმით, კაცს მასში მოსწონდა, დიდ ტანსაცმელში ჩამალა. კაცი ემუქრებოდა, [ეუბნებოდა] რომ თუკი ამის შესახებ ვინმეს ეტყოდა, არ დაუჯერებდნენ. დედა კი მოკვდებოდა ნერვიულობით. ემუქრებოდა, რომ ჰქონდა იარაღი, რომლითაც თავს მოიკლავდა და შემდეგ ეს მას დაჰბრალდებოდა“, - ჰყვება ადვოკატი ნიას მონათხრობს.მარი ვარამაშვილი ამბობს, რომ ბავშვი ოჯახის სხვა წევრის გარყვნილ ქმედებასაც აღწერს:„ეს იყო ერთი ეპიზოდი. კაცი იყო ნასვამი და პროცესის გაგრძელება ვეღარ შეძლო. თუმცა ბავშვს უთხრა, რომ მას როგორც მეგობარს, ისე მოეფერა და რომ ამის შესახებ არაფერი არ უნდა ეთქვა“.ადვოკატთან საუბრის შემდეგ, ნიას დედა პოლიციაში წავიდა, მან საჩივარი არასრულწლოვანთა სამმართველოში დაწერა. გამოძიება თავდაპირველად შედარებით მსუბუქი, გარყვნილი ქმედების მუხლით დაიწყო, რადგან დედამ ძალადობის ყველა დეტალი არ იცოდა.თუმცა, როდესაც გამომძიებელმა ფსიქოლოგისა და სოციალური მუშაკის თანდასწრებით გამოჰკითხა ნია, საქმის კვალიფიკაცია დამძიმდა.„ყველა იმ დეტალის შესახებ ილაპარაკა, რაზეც ჩემთან ისაუბრა. გამოძიება ბაბუისა და ოჯახის სხვა წევრის საქმეებზე ცალ-ცალკე დაიწყო. პრიორიტეტულად დასახელდა ბაბუის საქმე....რაც ამ საქმეს გადაარჩენდა, იყო ამ კაცის აღიარების მოპოვება. სამწუხაროდ, პრაქტიკა აჩვენებს, რომ ვერც ფსიქოლოგის დასკვნა და ვერც მხოლოდ დაზარალებულის ჩვენება, როდესაც საქმე ძველ ფაქტებს ეხება, დაზარალებულის სასარგებლოდ იშვიათად ახდენს გავლენას. ასეთ შემთხვევებზე, ხშირად სასამართლო უკან იხევს, უფრო ბრალდებულის ინტერესებს იზიარებს და საქმეს მის სასარგებლოდ წყვეტს.აქედან გამომდინარე, ერთადერთი გზა, რომ გამოძიებას კაცი ბრალდებულად ეცნო, ეს იყო ფარული საგამოძიებო მოქმედების ჩატარება და მისგან აღიარების მოპოვება“.როგორ მოიპოვა ნიას დედამ მოძალადის აღიარებაადვოკატის მოთხოვნითა და სასამართლოს გადაწყვეტილების საფუძველზე, პროკურატურამ ფარული გამოძიების ჩატარების უფლება მოიპოვა.მტკიცებულებების მოპოვებაში მთავარი როლი ნიას დედას უნდა შეესრულებინა. ადვოკატმა და გამოძიებამ ქალი ფარული საგამოძიებო მოქმედების ჩასატარებლად მოამზადა.„დაიგეგმა ყველა დეტალი, გაიწერა სხვადასხვა სცენარი, სავარაუდო კითხვა-პასუხები. სწორედ ამ ფარული საგამოძიებო მოქმედების ჩატარების გამო მომიწია, რომ დედისთვის ყველა ის დეტალი გამეზიარებინა, რაც მისი შვილის თავს ხდებოდა მთელი ამ წლების განმავლობაში.დედას შესაბამისი კითხვები უნდა დაესვა კაცისთვის და ამიტომ მას ეს დეტალები უნდა სცოდნოდა. გამოძიებას სჭირდებოდა, რომ კაცს ამ საქმის ყველა ეპიზოდში ჰქონოდა აღიარებითი ჩვენება. ამ კაცს უნდა გასჩენოდა განცდა, რომ ქალმა ყველაფერი იცოდა და შეძლებდა ამის დადასტურებას“, - ჰყვება მარი ვარამაშვილი.ადვოკატის თქმით, აღიარების მოპოვების პირველი მცდელობა ჩავარდა:„გადავიდა შეტევაზე, აქეთ გიჩივლებ ღირსების შელახვისთვისო. დედამ უთხრა, რომ ბავშვი აკეთებდა ჩანაწერებს დღიურის სახით, რომ ჩაწერილი ჰქონდათ კაცის სატელეფონო ზარები, როდესაც ის ბავშვს ურეკავდა.დედამ უთხრა, რომ თუ ბოდიშს არ მოუხდიდა ბავშვს, ჯერ ჟურნალისტებთან წავიდოდა და შემდეგ პოლიციაში“.მარი ვარამაშვილი ამბობს, რომ კაცმა ნიას დედას მეორე დილასვე დაურეკა და შეხვედრა დაუთქვა:„როგორც კი ერთმანეთს შეხვდნენ, კაცი მუხლებზე დაეცა და დაიწყო თავის მართლება. აბრალებდა ბავშვს, ჩემი ბრალია, რომ ავყევი, ვხვდებოდი, რომ მას უნდოდა ჩემთან სიახლოვე, ამხელა კაცი ვარ და ვერ გავუწიე თავს კონტროლიო. შემდეგ ამბობს, რომ ბავშვი შეუყვარდა, როგორც ქალი. აღიარა აბსოლუტურად ყველაფერი. მათ შორის, ორალური გაუპატიურების ეპიზოდი, სიტყვა-სიტყვით გაიმეორა ის დეტალები, რაც ბავშვმა ჩვენთან საუბრისას თქვა, ეს იყო ე.წ. უნაკლო აღიარება. იდენტურად იმეორებს ბავშვის ჩვენებას აბსოლუტურად ყველა ეპიზოდში. აღიარა ისიც, რომ ერთხელ ცოლმა ამის გამო შენიშვნაც მისცა. დედას სთხოვდა პატიებას და გაჩუმებას“, - სწორედ ეს დეტალები მოისმინეს ადვოკატმა და გამომძიებლებმა ფარული საგამოძიებო ჩანაწერის მოსმენისას.„თავიდან მეგონა, რომ მისი დანახვისას თავს დავკარგავდი, სილას გავაწნიდი, მეგონა, ავყვირდებოდი და ვერაფერს მოვახერხებდი, მაგრამ თავი ხელში ავიყვანე, მე უნდა ვყოფილიყავი ხმა ჩემი შვილისთვის, რომლის სიმართლეც უნდა დამემტკიცებინა. ვცდილობდი კითხვები ისე დამესვა, რომ არ გამეღიზიანებინა“, - იხსენებს ნიას დედა იმ დღის დეტალებს, როცა ფარულ საგამოძიებო მოქმედებაში მონაწილეობის მისაღებად მოამზადეს:„სახლიდან გასვლისას შვილს დავპირდი, რომ კაცი ამ საქციელისთვის პასუხს აგებდა და მაქსიმალურად ვიყავი ორიენტირებული პირობის შესრულებაზე. შეხვედრის დროს ძალიან მხნედ ვიყავი, მაგრამ, როდესაც ყველაფერი დამთავრდა, თავი ვეღარ შევიკავე, ავტირდი“, - ამბობს ნიას დედა.მოპოვებული აღიარების შემდეგ გამოძიებამ კაცი დააკავა. სასამართლომ მას პატიმრობა შეუფარდა.გამოძიება მიმდინარეობს ნიას ოჯახის სხვა წევრის საქმეზეც, სისხლის სამართლის კოდექსის 141-ე მუხლით - გარყვნილი ქმედება არასრულწლოვანის მიმართ. ადვოკატი ელის, რომ გამოძიება კაცს ბრალს უახლოეს მომავალში წაუყენებს.„ჩემი შვილის იმედები გავამართლე. მან იცის, რომ დედა მის გვერდითაა. შეიძლება ახლა დანაშაულის გრძნობა მალაპარაკებს, მაგრამ სხვების გასაგონადაც ვიტყვი, ჯობდა ნაკლები ლუკმა მქონოდა და არ დამეტოვებინა.მე ახლა ზუსტად ვიცი, რომ ის ნდობა, რომელიც მქონდა სხვა ადამიანების მიმართ, მათ შორის, ოჯახის მამაკაცი წევრების მიმართ, აღარ მაქვს. სამწუხაროდ, ჩვენი სიყვარული ამ ადამიანების მიმართ, არ გამორიცხავს, რომ შესაძლოა მათგან რაიმე საფრთხე დაემუქროს ჩვენს შვილებს.ყველა სიგნალი, ყველა ნახატი, ყველა სევდიანი გამოხედვა, მშობლებისთვის უნდა იყოს ნიშანი. სამწუხაროდ, მე ეს მხოლოდ მას შემდეგ გავაცნობიერე, რაც ამ კოშმარის პირისპირ აღმოვჩნდი“, - ამბობს ნიას დედა.ქალის თქმით, ბავშვის ემოციური მდგომარეობა დღესაც რთულია, ამიტომ ცდილობს, რომ შვილთან შეძლებისდაგვარად მეტი დრო გაატაროს: "მის პირად სივრცესი ღრმად შეჭრა არ მინდა, მაგრამ რაკი ნიას ფსიქოლოგიური მდგომარეობა ისევ მყიფეა, ვცდილობ, რომ თვალდახედვის არეალში მყავდეს. ბოლო პერიოდში, ინტერესებიც გაუჩნდა, სხვადასხვა პროფესიით დაინტერესება შევატყვე. ეს კარგის ნიშანი უნდა იყოს. მთავარია, რომ გვერდით ვეგულები"...„მითია, რომ მოძალადე ძირითადად უცხო ადამიანია“ფსიქოლოგია მაია ცირამუა, წლებია მუშაობს სექსუალური ძალადობის მსხვერპლ ბავშვებთან. იცნობს მოძალადის ქცევას და იცის, როგორ მანიპულირებენ ისინი მსხვერპლების ემოციებით - შიშით, სირცხვილით.მისი თქმით, ტრავმა, რომელიც სექსუალურ ძალადობას ახლავს. აისახება ადამიანის თვითშეფასებაზე და არის დეპრესიის ერთ-ერთი წყარო. ძალადობის მსხვერპლები ხშირად მიდრეკილები არიან თვითდაზიანებებისკენ, აქვთ სუიციდური ფიქრები:რაც შეეხება კითხვას, თუ რატომ მალავენ ადამიანები, განსაკუთრებით კი ბავშვები სექსუალური ძალადობის ფაქტებს, მაია ცირამუა ამბობს, რომ ეს არის მოძალადის მიერ ჩანერგილი შიშისა და სირცხვილის განცდა:„სექსუალური ძალადობა მდუმარე, ჩუმ დანაშაულთა კატეგორიას განეკუთვნება. მოძალადე ძალიან ხშირად მიმართავს ე.წ. პრევენციულ ზომებს, რომელიც ხელს უწყობს იმას, რომ ბავშვი იყოს დადუმებული. დაშინება, რომ ხმას თუ ამოიღებ, მოგკლავ ან საყვარელ ადამიანს მოგიკლავ, ან მაინც არ დაგიჯერებენ, ეს კარგად ნაცადი ხერხია. მთელი მექანიზმი აქვს მოძალადეს, რითაც ის ხელს უწყობს იმას, რომ ბავშვი ამაზე დუმდეს. შეიძლება მთელი ცხოვრებაც კი გავიდეს და ადამიანმა ეს შიში ვერ დაძლიოს და ვერასდროს ამოიღოს ხმა“.მაია ცირამუა ამბობს, რომ როდესაც ბავშვი ლაპარაკს იწყებს სექსუალურ ძალადობაზე, ან რაიმე ფორმით მიანიშნებს მასზე, აუცილებელია, რომ ბავშვის ნათქვამს ყურადღება მიაქციონ. ფსიქოლოგის თქმით, 70-80% შემთხვევებში ბავშვებზე სექსუალურად სწორედ ოჯახის წევრები, ახლობლები ძალადობენ:„მითია, რომ მოძალადე ძირითადად უცხო ადამიანია. არა, მოძალადეთა უმრავლესობა სწორედ ახლობელია. ამიტომ, როცა ბავშვი იძლევა მინიშნებას, მის უახლოეს გარემოცვაში უნდა ვეძებოთ ეს ადამიანი. მოძალადე შეიძლება იყოს ოჯახის წევრი, მეზობელი, ნათესავი, აღმზრდელი.მითია ისიც, რომ სექსუალური მოძალადე ხანდაზმული ადამიანი უნდა იყოს. გამოკვლევები აჩვენებს, რომ მოძალადეთა შორის ჭარბობენ 40 წლამდე ასაკის კაცები.მითია ისიც, რომ სექსუალური მოძალადისთვის მიმზიდველია პუბერტატულ ასაკში მყოფი ბავშვები და ისინი არიან რისკის ქვეშ. პირიქით, რისკის ჯგუფში შედიან 6-დან 11 წლამდე ასაკის ბავშვები“.როდესაც საქმე ეხება სექსუალურ ძალადობასა და ბავშვებს, მაია ცირამუა ამბობს, რომ აუცილებელია, მოზარდს ჰქონდეს მშობლების იმედი, არ ეშინოდეს მათი რეაქციის.*თუ ხართ ოჯახში ძალადობის მსხვერპლი ან ფლობთ ინფორმაციას ოჯახში ან ბავშვზე ძალადობის შესახებ, დარეკეთ ნომერზე 112 ან 116 006https://www.radiotavisupleba.ge/  

"საქართველოს ტერიტორიაზე მეორე ფრონტი, საუკეთესო შემთხვევაში, რამდენიმე დღე გაძლებდა, ეს როგორ შეიძლება ჩვენი ინტერესის ნაწილი ყოფილიყო?"

1741797960

ის იხსენებს, თუ როგორ და რატომ ჩავარდა სტამბოლის მოლაპარაკებები სამი წლის წინ, და საუბრობს უკრაინის ომზე, რომელსაც „ისტორიისა და სამხედრო ხელოვნების სახელმძღვანელოებში ისწავლიან“. უკრაინის ყოფილ თავდაცვის მინისტრს საქართველოზეც ვკითხეთ, უფრო ზუსტად კი ყბადაღებულ „მეორე ფრონტის“ კონსპირაციაზე.შენიშვნა: ოლექსი რეზნიკოვთან ინტერვიუ ჩაწერილია საუდის არაბეთში, ჯიდაში გამართულ მოლაპარაკებებამდე. შეხვედრის შემდეგ კი აშკარა გახდა, რომ რეზნიკოვის მიერ ინტერვიუში გაკეთებული ყველა პროგნოზი სრულად გამართლდა…რადიო თავისუფლება: ამ კვირაში სამი წელი შესრულდება იმ პირველი სამშვიდობო მოლაპარაკებებიდან - 28 თებერვალს უკვე ცხადი ხდება, რომ კრემლის გეგმამ, უკრაინა 3 დღეში დაეპყრო, კრახი განიცადა, მალე ისინი კიევიდან გამოვლენ, და 10-14 მარტს მხარეები - მათ შორის თქვენც ხართ - მოლაპარაკებების მაგიდას მიუსხდებიან, სტამბოლში. თავდაპირველი სიგნალები ოპტიმისტურია - ჩნდება იმედი, რომ მხარეები შესაძლოა, ცეცხლის შეწყვეტაზე შეთანხმდნენ კიდეც, მაგრამ საბოლოოდ, აქედან არაფერი გამოდის. რატომ?ოლექსი რეზნიკოვი: სტამბოლის მოლაპარაკებებს წინ უძღოდა სამი შეხვედრა ბელარუსში – იქ ჰუმანიტარული დერეფნების გახსნაზე და ტყვეთა გაცვლაზე შევთანხმდით. სტამბოლში კი გაიმართა მოლაპარაკებების კულმინაციური ეტაპი, სადაც პრეზიდენტმა ერდოღანმა სცადა შუამავლის როლის შესრულება. მას გულწრფელად სჯეროდა, რომ ომის შეჩერება შეიძლებოდა.მაგრამ ჩვენსა და რუსების მოლოდინებს შორის მკვეთრი კონტრასტი იყო. მათი მთავარი გზავნილი იყო: „კეთილი ინებეთ და დაგვნებდით.“ ჩვენ კი იქ დასანებებლად არ ჩავსულვართ. ჩვენ დროის მოგება გვჭირდებოდა – ჰუმანიტარული საკითხების მოგვარება, ტყვეების გაცვლა, და რაც მთავარია, დასავლეთის დარწმუნება, რომ ჩვენ საკმარისად ძლიერები ვიყავით, რომ ჩვენ გვერდით დარჩენილიყვნენ...რადიო თავისუფლება: იმის გამო, რომ სპეციალური სამხედრო ოპერაცია ფაქტობრივად ჩავარდა, აპირებდნენ რუსები რაიმე დათმობაზე წამოსვლას?ოლექსი რეზნიკოვი: არა. მათ მხოლოდ მოთხოვნები ჰქონდათ. უფრო სწორად, „წინადადებები“: რომ შეგვეცვალა კონსტიტუცია და უარი გვეთქვა ნატოზე. რუსული ენა უნდა გვექცია მეორე სახელმწიფო ენად. გვაიძულებდნენ შეიარაღებული ძალების არასერიოზულ მინიმუმამდე შემცირებას – მათ შორის, ტანკების, ავიაციის, საარტილერიო სისტემების რაოდენობის მკვეთრ შეზღუდვას. ასევე, [მოთხოვნებს შორის იყო] ყველა რუსულენოვანი რეგიონისთვის განსაკუთრებული სტატუსის მინიჭება – და კიდევ სხვა უამრავი ბოდვა. რუსებს მშვიდობა არ უნდოდათ — უნდოდათ წელში გატეხილი უკრაინა, რომელიც ვეღარასდროს იბრძოლებდა. ჩვენ ვთქვით: არა. ჩვენ კონსტიტუციას არ შევცვლით, რადგან უკრაინელი ხალხის უმრავლესობას ნატოსა და ევროკავშირისკენ სვლა სურს. ეს არ არის ჩვენი გადასაწყვეტი, ეს არის ჩვენი ქვეყნის სახელმწიფოებრივი არჩევანი.რუსები ლამის გაჰკიოდნენ, რომ „ნატოს ექსპანსია“ საფრთხეს უქმნიდათ. ჩვენ ვპასუხობდით, რომ მხოლოდ კეთილმეზობლური, მშვიდობიანი ურთიერთობები გვსურდა რუსეთთან. მას შემდეგ, რაც უკრაინაში შეიჭრნენ - და მეტწილად, სწორედ ამ შეჭრის გამო, ნატოს ორი ახალი წევრი შეემატა – შვედეთი და ფინეთი. ახლა რუსებს ბევრად უფრო გრძელი საზღვარი აქვთ ნატოსთან. თუ მართლაც ნატოს შეკავება სურდათ, სერიოზული წარმატებაა, ვერაფერს იტყვი...რადიო თავისუფლება: დღემდე იწერება, რომ მაშინ კიევი მზად იყო, თუნდაც დროებით, ნატოსკენ სწრაფვა გაეყინა, თუ დანარჩენ საკითხებზე შეთანხმებას შეძლებდნენ. ეს სიმართლეა?ოლექსი რეზნიკოვი: არცერთ იმ შეხვედრაზე, რომელშიც მე ვმონაწილეობდი, მსგავსი რამ არ განგვიხილავს.მეორე მხრივ, ჩემი მთავარი ფოკუსი მაინც ჰუმანიტარული დერეფნების ორგანიზება და ტყვეების გაცვლა იყო. მაგრამ გულწრფელად გეტყვით – არ მჯეროდა, რომ რუსები რაიმე სხვა შეთანხმებას დაიცავდნენ, კიდევაც რომ შევთანხმებულიყავით რამეზე. მე ორი წელი ვმუშაობდი რუსებთან, მინსკის პროცესში – უკრაინის დელეგაციის თავმჯდომარის მოადგილე ვიყავი. უამრავი საათი გამიფლანგავს მათთან „მოლაპარაკებებში“ ბერლინსა და პარიზში, „ნორმანდიის ფორმატში“. და იმ ორწლიანი პროცესიდან ერთი რამ ზუსტად გავიგე: ისინი არასდროს იცვლიან პოზიციას, თუ არ აიძულებ. არანაირი კეთილსინდისიერება, არანაირი რეალური მზადყოფნა მოლაპარაკებისთვის. ეს ყველაფერი მათი მხრიდან უბრალოდ თამაში იყო. „გვისრულებდნენ“.რადიო თავისუფლება: უკრაინა დროს იგებდა, ცდილობდა დასავლეთის მხარდაჭერის მობილიზებას. რუსები რის მიღწევას ცდილობდნენ?ოლექსი რეზნიკოვი: კარგი კითხვაა. ვფიქრობ, უბრალოდ გაოგნებულები იყვნენ, რომ მათი თავდაპირველი, სამდღიანი გეგმა ჩაიშალა, რომ ყვავილებით არ დახვდნენ უკრაინაში.მოლაპარაკებებისას ვაკვირდებოდი რუსული დელეგაციის რეაქციებს. მთავარი ფიგურა რომან აბრამოვიჩი იყო – ის იყო ერთადერთი, ვისაც კრემლთან პირდაპირი კავშირი ჰქონდა. დანარჩენები მხოლოდ დეკორაციის ფუნქციას ასრულებდნენ. ის აშკარად შოკირებული ჩანდა - როგორც ზოგადად ომის დაწყების გადაწყვეტილებით, ასევე იმით, თუ როგორ განვითარდა მოვლენები...სადღაც გულში იმედი გვქონდა: იქნებ, ამჯერად მაინც მიხვდნენ, რომ შეცდომა დაუშვეს და უკან დაიხიონ? აი, ვილაპარაკოთ - იქნებ, ახლა, როცა გაიაზრეს, რომ მაგრად „ჭამეს“, ახლა მაინც რაიმე გზა ვიპოვოთ ამ ომიდან გამოსასვლელად? დღეს, ომიდან სამი წლის თავზე, თამამად შეიძლება თქმა, რომ ჩვენი მაშინდელი იმედები ფუჭი და გულუბრყვილო აღმოჩნდა.რადიო თავისუფლება: ასევე, დღემდე ხშირად იწერება, თითქოს უკრაინასა და რუსეთს შორის შეთანხმება ხელმოწერის პირას იყო, მაგრამ სწორედ მაშინ, დიდი ბრიტანეთის მაშინდელმა პრემიერ-მინისტრმა, ბორის ჯონსონმა, ზელენსკის ურჩია, ზავი არ მიეღო და ბრძოლა გაეგრძელებინა. ეს მართალია?ოლექსი რეზნიკოვი [იცინის]: ეს უბრალოდ ურბანული ლეგენდაა. ბორის ჯონსონი ყოველთვის ძალიან აქტიურად გვიჭერდა მხარს, ზელენსკისთან ძალიან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა. ბრექსიტის წყალობით, ევროკავშირის ბიუროკრატიის „დიპლომატიური ხელბორკილებისგან“ თავისუფალი იყო.მას ნამდვილად სძულს პუტინი და ამაზე ღიად საუბრობდა. მაგრამ მოლაპარაკებებზე მისი მხრიდან რაიმე კონკრეტულ მითითებასა თუ რჩევაზე არასოდეს მსმენია. კიდევ ერთი რამ: ზელენსკი გადაწყვეტილებებს თავად იღებს. ვერავინ, ერთი კი არა, ასი ბორის ჯონსონიც ვერ დაიყოლიებდა რაიმე ისეთის გაკეთებაზე, რასაც თვითონ ქვეყნის ინტერესების საწინააღმდეგოდ მიიჩნევდა...რადიო თავისუფლება: სანამ მიმდინარე მოლაპარაკებებზე გადავიდოდეთ, უნდა გკითხოთ პრეზიდენტ ტრამპის გადაწყვეტილებაზე – უკრაინისთვის სამხედრო დახმარების მიწოდების შეწყვეტას ვგულისხმობ. რა შედეგი ექნება ამას?ოლექსი რეზნიკოვი: ეს მოსალოდნელი იყო, ველოდი ამას და ძნელად განსაჭვრეტი ნამდვილად არ ყოფილა. ეს აბსოლუტურად გასაგები ბერკეტია, პირველი ეტაპია ძალიან მკაცრი მოლაპარაკებებისა - ვფიქრობ, ეს ფაზაა, რომელსაც გავივლით. ეს უბრალოდ სიგნალია. არ ვფიქრობ, რომ ომის მიმდინარეობაზე კატასტროფული გავლენა ექნება. ეს უფრო გზავნილია: „ბიჭებო, მოგიწევთ თქვენი მოლოდინები ცოტა შეკვეცოთ, რეალისტურად იფიქრეთ და გათვლები გააკეთეთ – ჩვენ გარეშე თუ ჩვენ გვერდით, ეს უკვე თქვენი გადასაწყვეტია.“რადიო თავისუფლება: ექსპერტების დიდი ნაწილი მიიჩნევს, რომ თუ ამერიკა სამხედრო დახმარებას არ აღადგენს, უკრაინა მხოლოდ ზაფხულამდე თუ შეძლებს სამხედრო ოპერაციების დღევანდელი ტემპებითა და მასშტაბებით წარმოებას. თქვენ, ფაქტია, ასე არ ფიქრობთ. რატომ?ოლექსი რეზნიკოვი: მათ, ვინც ასე ფიქრობს, ავიწყდებათ, რომ სამი წლის წინ ეს ომი სხვა ტიპის ომი იყო. მაშინ ეს იყო კლასიკური, ტრადიციული ომი – საარტილერიო დუელები, ტანკები, ქვეითები, ავიაცია და ა.შ. დღეს კი ახალ ტიპის ომში ვართ, სადაც საბჭოთა ტექნიკასა და ნატოს სტანდარტის თანამედროვე შეიარაღებას ერთდროულად ვიყენებთ, და რაც მთავარია, ვიმყოფებით სრულიად ახალ – ელექტრონული ომის ეტაპზე, დრონების ომში, სადაც მასობრივად გამოიყენება უპილოტო სისტემები – ჰაერში, ხმელეთსა თუ ზღვაში. და მათ უდიდეს ნაწილს ჩვენ თვითონვე ვაწარმოებთ. ეს არის, ერთი მხრივ, ბოლო დიდი ტრადიციული ომი კაცობრიობის ისტორიაში და ამავდროულად, ახალი თავის დასაწყისი ომის ხელოვნებაში - ეს ომი აუცილებლად მოხვდება სამხედრო ისტორიის სახელმძღვანელოებში, როგორც ახალი სტანდარტი.რაც შეეხება თეთრი სახლის გადაწყვეტილებას, მას უფრო მეტი გავლენა ექნება მშვიდობიან მოსახლეობაზე, ვიდრე თავად ფრონტზე. ეს ნიშნავს, რომ მშვიდობიანი მოსახლეობაში მსხვერპლი მეტი იქნება. არ მესმის, როგორ შეიძლება ეს იყოს აშშ-ის ინტერესებში.რადიო თავისუფლება: ანუ დარწმუნებული ხართ, რომ უკრაინა ბრძოლას ნებისმიერ შემთხვევაში გააგრძელებს – ამერიკული დახმარების გარეშეც?ოლექსი რეზნიკოვი: სხვა გზა გვაქვს? ეს თვითგადარჩენის საკითხია. რუსები მათთვის ასე საყვარელ „სალიამის ტაქტიკას“ არ შეეშვებიან. ნაჭერ-ნაჭერ ეცდებიან მიწის აწაპნას, მერე დროებით გაჩერდებიან, შემდეგ ეცდებიან მორიგი ნაჭერი „დაითრიონ“.ამიტომ სხვა გზა უბრალოდ არ არსებობს – ბრძოლისთვის მუდმივად მზად უნდა ვიყოთ.რადიო თავისუფლება: ზელენსკისა და ტრამპის ბოლო შეხვედრამ თეთრ სახლში, რბილად რომ ვთქვათ, არცთუ კარგად ჩაიარა. მაინც რა მოხდა, თქვენი აზრით?ოლექსი რეზნიკოვი: ემოციების ჯახი. როცა ორივე მხარე გადალახავს ემოციურ ფონს, დარწმუნებული ვარ, ისევ დაბრუნდებიან მოლაპარაკების მაგიდასთან. დიპლომატიაში ემოციები მხოლოდ ბარიერია – მოლაპარაკებისას მთავარია ინტერესები და ის, თუ როგორ მიაღწიო შედეგს. თუ შენი ინტერესები გასაგებია ჩემთვის და ჩემი ინტერესები გასაგებია შენთვის, მაშინ შეგვიძლია შეხვედრის წერტილის ძიება დავიწყოთ.ამავე პრინციპით შეიძლება აიხსნას მინერალების შეთანხმებაც. ახლა ტრამპს შეუძლია რუსებს უთხრას: „მე უნდა დავიცვა ამერიკის ინტერესები უკრაინაში.“ ჟანრის კლასიკაა.რადიო თავისუფლება: უკრაინისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია უსაფრთხოების გარანტიები. როგორ უნდა მიიღოს ისინი ამ ადმინისტრაციისგან?ოლექსი რეზნიკოვი: თეთრი სახლის დღევანდელი პოლიტიკაა ევროპელები დაარწმუნოს, რომ სწორედ ევროპას მოუწევს უკრაინის უსაფრთხოებისათვის „ჩეკზე ხელის მოწერა“ - და არა მხოლოდ უკრაინის, არამედ მთელი ევროპის. აშშ „დროშას ააფრიალებს“, მაგრამ ხარჯები ევროპამ უნდა დაფაროს.და ეს არაა ალოგიკური – უკრაინის უსაფრთხოებაში ინვესტირება ნიშნავს, რომ ევროპის აღმოსავლეთ ფლანგს საიმედო ფარი ექნება.რადიო თავისუფლება: ბოლო კითხვა ამერიკაზე, სანამ ევროპაზე გადავალთ - ამერიკა აპირებს გამოიძიოს, სად გაქრა უკრაინისთვის გაწეული 100 მილიარდი დოლარის სამხედრო დახმარება. არის რამე გამოსაძიებელი?ოლექსი რეზნიკოვი: მხოლოდ ერთს ვიტყვი: თუ რამეა გამოსაძიებელი, თუ რამე მართლაც დაიკარგა, ის დაიკარგა აშშ-ის ტერიტორიაზე. იქ ეძებონ.რადიო თავისუფლება: ევროპაზე გადავიდეთ. რეალისტურად რომ შევხედოთ, რას უნდა ველოდოთ მათგან – სამხედრო დახმარების კუთხით, როგორც მოკლე, ისე საშუალოვადიან პერსპექტივაში?ოლექსი რეზნიკოვი: ევროპას ძალიან სერიოზული სამხედრო ინდუსტრია უმაგრებს ზურგს – გერმანია, საფრანგეთი, გაერთიანებული სამეფო, სკანდინავიის ქვეყნები. საკმარისი იქნება მხოლოდ სამი სახელი – Saab, Rheinmetall და Thales. მათ საკმარისი მარაგებიც აქვთ და წარმოების გაფართოებაც შეუძლიათ. თუ საქმეს სერიოზულად მიუდგებიან, ყველაფერი შესაძლებელია.რადიო თავისუფლება: რაც შეეხება „მსურველთა კოალიციას“ და მის პოტენციურ სამშვიდობო კონტინგენტს – განზრახვა ცალსახად კეთილშობილურია, მაგრამ როგორ იქცევა ის რეალობად? რატომ უნდა დათანხმდეს რუსეთი ამას, რის სანაცვლოდ?ოლექსი რეზნიკოვი: ვფიქრობ, რუსეთი მხოლოდ მაშინ დათანხმდება, თუ სანაცვლოდ თავის მხარესაც მიიღებს ვინმეს [სამშვიდობო ჯარებში], ვისაც თავისიანად მიიჩნევს. მაგრამ, გარკვეულწილად, ამ ახალი ტიპის ომში ადგილზე ჯარების ყოფნა აღარ არის ისეთი გადამწყვეტი, როგორც ტრადიციულ კონფლიქტებში.რადიო თავისუფლება: და ბოლოს, მინდა გკითხოთ ერთ თემაზე, რომელსაც იყენებენ როგორც საქართველოში, ისე მოლდოვაში ანტიდასავლური და ანტიუკრაინული სენტიმენტების გასაღვივებლად: რომ თითქოს კიევი თბილისსა და კიშინიოვს მეორე ფრონტის გახსნას აიძულებდა. და როგორც მაშინდელ თავდაცვის მინისტრს, ასეთი თემაზე სავარაუდოდ თქვენთან კონსულტაციის თუ დისკუსიის გარეშე არავინ დაიწყებდა ფიქრს. ასე რომ - არსებობდა თუ არა კიევის მხრიდან რაიმე ზეწოლა, რომ საქართველოს მეორე ფრონტი გაეხსნა?ოლექსი რეზნიკოვი: არა. ეს სრული სიცრუეა. რუსული საინფორმაციო ომის ნაწილია. ჩვენ ძალიან კარგად გვესმის, რამდენად მგრძნობიარე თემებია მოლდოვისთვის და საქართველოსთვის დნესტრისპირეთი და აფხაზეთი. გარდა ამისა, რა სამხედრო ინტერესი ან სარგებელი უნდა მიგვეღო აქედან? საქართველოს ტერიტორიაზე მეორე ფრონტი, საუკეთესო შემთხვევაში, რამდენიმე დღე გაძლებდა. ნებისმიერი სერჟანტი გეტყვით ამას. ეს როგორ შეიძლება ჩვენი ინტერესის ნაწილი ყოფილიყო? სხვა რელიეფი, სხვა სამხედრო სტრატეგია, სხვა შეიარაღება.ჩემს მინისტრობისას მსგავსი რამ რომ განხილულიყო, აუცილებლად მეცოდინებოდა. და სრული პასუხისმგებლობით გეუბნებით – არ ყოფილა არცერთი მცდელობა, არანაირი ზეწოლა კიევის მხრიდან. ეს არასდროს ყოფილა ჩვენი პოლიტიკის ნაწილი.ამის გარდა, მინდა დავამატო, რომ ჩვენ ძალიან ვაფასებთ იმას, რასაც ქართველები აკეთებენ და უკვე გააკეთეს უკრაინისთვის. უამრავი ქართველი იბრძვის უკრაინაში.ჩემს საკუთარ ნათესავებს, რომლებიც რუსეთმა ლტოლვილებად აქცია, პირველ რიგში ბათუმში ჰქონდათ თავშესაფარი, სანამ პოლონეთში გადავიდოდნენ. ასე რომ, ქართველების გაწეულ დახმარებას ნამდვილად ვაფასებთ. 

"ეს არის ხელისუფლების მიერ ყველა ზღვრის გადაკვეთის ერთ-ერთი აშკარა გამოვლინება"

1739002685

საქართველოს მოქალაქეების ნაწილი და სამოქალაქო საზოგადოება, ოპოზიცია, მიიჩნევენ, რომ გამკაცრებული კანონები ხელისუფლებიდან რეპრესიებზე და დემონსტრანტების სამიზნეში ამოღებაზე საუბრობს."ამერიკის ხმა" გავლენიანი ამერიკული უფლებადაცვითი ორგანიზაციის, "ჰიუმან რაითს ვოჩის" ევროპისა და ცენტრალური აზიის პროგრამის დირექტორის მოადგილეს რეიჩელ დენბერს ესაუბრა. დენბერი თვლის, რომ "ქართული ოცნება" ქვეყანაში ადამიანის უფლებების კრიზისს ქმნის და ავტორატიისთვის საჭირო ყველა ნაბიჯს დგამს.- რეიჩელ, მადლობა ინტერვიუსთვის. როგორც იცით, "ქართული ოცნება" ცდილობს, რომ გაამკაცროს ნებისმიერი კანონი, რომელიც რაიმე ფორმით ქუჩაში მყოფ დემონსტრატენტებს შეიძლება შეეხოს. მათ ადმინისტრაციულ საქმეებზე დაკავების ვადა 15-იდან 60 დღემდე გაზარდეს. შედარებისთვის, ბელარუსში ადმინისტრაციული დაკავების დრო 15 დღეა, რუსეთში კი15-30-მდე ადმინისტრაციული დანაშაულის ხასიათის მიხედვით. ეს რიცხვები და შედარება რას გეუბნებათ?- პირველ რიგში დიდი მადლობა, რომ "ჰიუმან რაითს ვოჩს" მოგვმართეთ, ახლა ნამდვილად ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოში ადამიანის უფლებების მხრივ არსებულ მდგომარეობაზე გავამახვილოთ ყურადღება. რაც შეეხება ქვეყნებს შორის შედარებას: რუსეთი და ბელარუსი მძიმე ავტორიტარულ მიმართულებას უკვე წლებია მიჰყვებიან. "ჰიუმან რაითს ვოჩი" ცდილობს ქვეყნები არ შეადაროს ერთმანეთს და ქვეყანა მხოლოდ თავისსავე მონაცემებისა და მოვალეობების მიხედვით, ადამიანის უფლებების იმ ვალდებულებების მიხედვით შევაფასოთ, რომელიც მათ საკუთარი ნებით დააწესეს. თუმცა, ამის მიუხედავად, რიცხვები, რა თქმა უნდა, ბევრზე მეტყველებს. რა თქმა უნდა, ვცდილობთ საქართველო ბელარუსს, ან რუსეთს არ შევადაროთ და ეს არც უნდა გავაკეთოთ. მაგრამ ჩვენ ვსაუბრობთ რიცხვებზე და რიცხვები საკმაოდ ობიექტური რამაა.მნიშვნელოვანია იმის გახსენება, რომ საქართველოში, რომელსაც საბჭოთა ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის კოდექსი მემკვიდრეობით ერგო, ადმინისტრაციული დარღვევის დრო [90 დღე] შეამცირეს. ეს იყო ძალიან სწორი გადაწყვეტილება მაშინდელი ხელისუფლების მხრიდან, რადგან დაკავებულის უფლებები იმ შემთხვევაში, როდესაც ადმინისტრაციული დარღვევისთვისაა ადამიანი დაკავებული, მკაცრად შეზღუდულია.ასე რომ ვფიქრობ, ძალიან მრავლისმეტყველია ის ფაქტი, რომ "ქართული ოცნება" ამ დღეებს 60-მდე ზრდის. ეს უფრო დიდი სურათის ნაწილია, სადაც "ქართული ოცნება" ცდილობს ქვეყანაში ადამიანის უფლებების კრიზისი გამოიწვიოს.- თუმცა, ეს არაა ერთადერთი ცვლილება. საუბარია იმაზეც, რომ ზოგიერთი ადმინისტრაციული ბრალდება სისხლის სამართლის დარღვევად გადაკვალიფიცირდება, საჯარო პოლიტიკური მოხელეეების სიტყვიერი შეურაცხყოფა დასჯადი გახდება, დახურულ შენობებში პროტესტის სპეციალური ნებართვის გარეშე ჩატარება აკრძალული იქნება და ა.შ როგორ ფიქრობთ, რატომ ამკაცრებს საქართველოს მთავრობა კანონებს და ეთანხმებით თუ არა საქართველოს მოსახლეობის იმ ნაწილს, ვინც შიშობს, რომ ხელისუფლება ამ კანონებს მშვიდობიანი დემონსტრანტებისა და მათი პოლიტიკური მოწინააღმდეგეების წინააღმდეგ გამოიყენებს?- ყველაფერი რაც თქვენ ჩამოთვალეთ და ის ცვლილებაც, რომელიც აქამდე უკვე შევიდა ადმინისტრაციულ დარღვევათა კოდექსში, სრულიად განურჩეველი, თვითნებურია. ვგულისხმობ იმას, რომ, თუ არ ვცდები, ცვლილების მიხედვით, ე.წ პრევენციული დაპატიმრებაა დაშვებული და ხალხის დაპატიმრება სრულიად უმიზეზოდ შეუძლიათ. შეიძლება გეგონოს, რომ უბრალოდ დემონსტრანტი ხარ, რომელიც მთავრობის ქმედებებს აპროტესტებ და ამ დროს მთავრობამ დაგაკავოს სრულიად თვითნებურად.რაც შეეხება იმას, რატომ აკეთებენ ამას? როგორც უკვე ვთქვი, ხელისუფლებას ქვეყანა ადამიანის უფლებების კრიზისამდე მიჰყავს. დავიწყოთ იმით, რა მოხდა გაზაფხულზე, როდესაც მთავრობამ ეს ე.წ "უცხოური გავლენის" კანონი მიიღო, რომლითაც ნათლად ცდილობს ჩაახშოს ოპოზიციური და კრიტიკული ხმები და სრულად გაწმინდოს ქვეყანა ქართული არასამთავრობო სექტორისგან, რომელიც ასეთი ენერგიულია. არასამთავრობო ორგანიზაციები ძალიან კრიტიკულები არიან მთავრობისადმი, არსებული კანონების ალტერნატივებზე მუშაობენ და საქართველოს მოსახლეობას უამრავ სერვისს აწვდიან. ასე რომ, ვფიქრობ ხელისუფლებას ძალიან სურდა არასამთავრობო სექტორზე უკიდურესი კონტროლი ჰქონოდა.ასევე, მთავრობის გადაწყვეტილების შემდეგ, საქართველოს ევროკავშირთან ინტეგრაცია შეეჩერებინა, რაც ქართველი ხალხის უმეტესობის ნების წინააღმდეგ წასვლაა. ხელისუფლება ცდილობს ჩაახშოს ყველა განსხვავებული ხმა. ვფიქრობ, ისინი იმ გზას ადგანან, როდესაც ცდილობენ, რომ პრევენციულად შეზღუდონ და ჩაახშონ ნებისმერი გასნხვავებული აზრი და შეზღუდონ საზოგადოებრივი ქმედება. როგორ ჩანს, ისინი მუდმივად ქმნიან წინააღმდეგობას, მუდმივად ახდენენ სიტუაციის ესკალაციას, რომ შემდეგ ყველა ოპოზიციური ხმა ჩაახშონ.- როგორც თქვენ თქვით, ყველაფერი ე.წ "უცხოეთის აგენტების კანონიდან" დაიწყო. საქართველოში, დემონსტრაციები, სხვადასხვა პერიოდულობით, გასული წლის აპრილიდან ტარდება. ვნახეთ პოლიციის სხვადასხვაგვარი მიდგომაც დემონსტრანტებისადმი. თუ თავიდან ისინი წყლის ჭავლს, სავარაუდოდ, რეზინის ტყვიებს და ფიზიკურ ძალას მიმართავდნენ, ახლა ისინი დემონტრანტების სახლებში შედიან, ჩხრეკენ, აკავებენ მათ, სცემენ და სხვადასხვა ინფორმაციით, დაკავების შემდეგაც ძალადობენ და აშინებენ მათ. როგორ აფასებს თქვენი ორგანიზაცია იმას, თუ როგორ უმკლავდება პოლიცია ასეთ სიტუაციებს?- ჩვენ აღრიცხული გვაქვს დემონსტრანტების, აქტივისტების, სამოქალაქო თუ პოლიტიკური აქტივისტების წინააღმდეგ პოლიციის მხრიდან ძალადობის ფაქტები.ამის დოკუმენტირება [2024 წლის] ადრე გაზაფხულზე დავიწყეთ, როდესაც პროტესტები დაიწყო. დემონსტრანტებზე უმოწყალო თავდასხმები განხორციელდა არა მხოლოდ მაშინ, როდესაც ისინი აქციაზე იდგნენ, არამედ მაშინაც, როდესაც ისინი თავიანთ სახლთან იდგნენ, ან უბრალოდ ქუჩაში მიდიოდნენ, როდესაც მათ შეურაცხყოფას აყენებდა ადამიანთა გარკვეული ჯგუფი. ამ თავდასხმების ხასიათიდან გამომდინარე ნათელი იყო, რომ თავდასხმები კოორდინირებული იყო და ასევე ადვილი მისახვედრი იყო, რომ ისინი საკუთარი ნებით არ მოქმედებდნენ და დავალებას სხვებისგან იღებდნენ. ასე რომ ყველა ასეთი შემთხვევა აღრიცხული გვაქვს. [საქართველოს] პროკურატურასაც მივმართეთ, ვკითხეთ, რა კონკრეტულ ნაბიჯებს დგამდნენ გამოძიებისთვის და არადამაკმაყოფილებელზე უარესი პასუხი მივიღეთ.გარდა ამისა, აღრიცხული გვაქვს უშუალოდ აქციებზე მომხდარი, სპეცრაზმის სრულიად უმოწყალო თავდასხმები ხალხზე, რომლებიც უბრალოდ ქუჩაში იდგნენ. არ არსებობს აბსოლუტურად არაფერი, რაც ამ ტიპის ძალადობას გაამართლებს. ასევე ვერაფერი გაამართლებს იმას, როდესაც პოლიცია ხალხს გამოათრევდა და პოლიციის კორდონის უკან მიათრევდა, სადაც მათ უმოწყალოდ სცემდა მაშინაც კი, როდესაც ისინი უკვე ძირს ეცემოდნენ. ამის ერთადერთი მიზანი არის დასჯა, შურისძება და სხვებისთვის დასაშინებელი გზავნილის მიწოდება.გარდა ამისა, როგორც თქვენ ახსენეთ, არის მთელი რიგი სხვა ქმედებები, რომლებიც ხელისუფლებამ განახორციელა ხალხის დასაშინებლად: დაკითხვა, მათი სახლების რეიდები, მათთვის იმის თქმა, რომ სისხლის სამართლის გამოძიებას დაიწყებენ, ან სისხლის სამართლის საქმეზე მოწმედ დაბარება და ა.შ.ასევე მნიშვნელოვანია იმის ხაზგასმა, რაც მათ მანამდე ერთგვარი გაშავების კამპანია ჩაატარეს გასულ გაზაფხულზე და ახლანდელი სიტუაციისთვის ნიადაგი შეამზადეს. გახსოვთ, რომ ამ კამპანიის დროს თბილისის მასშტაბით მათ პოსტერებზე ცნობილი სამოქალაქო აქტივისტების, ჟურნალისტების, თუ პოლიტიკური აქტივისტების ფოტოები გააკრეს და მათ ჩირქი მოსცხეს მოღალატეების, ეკლესიის და სახელმწიფოს მტრები ეძახეს. ხელისუფლებამ ყველაფერი გააკეთა ამ ადამიანების წინააღმდეგ საზოგადოებრივი სიძულვილის და ეჭვის მობილიზებისთვის, რათა მათი დემონიზაცია მომხდარიყო.ასე რომ სახეზე გვაქვს დემონიზების მცდელობა, ძალაში ახლადშესული კანონები და ფიზიკური ძალადობა - ეს ყველაფერი ავტოკრატიის მშენებლობის საყრდენია. ესაა ნაბიჯები ადამიანის უფლებების კრიზისის გამწავავებისკენ, რომელსაც "ქართული ოცნება" დგამს.- თქვენ ნაწილობრივ ისაუბრეთ დაკავებულებზე - განიხილავს თუ არა თქვენი ორგანიზაცია მათ პოლიტიკურ პატიმრებად? ბევრს სჯერა, რომ ისინი პოლიტპატიმრები არიან, რადგან ისინი დაპატიმრებული პროტესტზე ყოფნის გამო ჰყავთ...- ყველა საქმეს ინდივიდუალურად განვიხილავთ და ვცდილობთ, რომ იმდენი საქმე განვიხილოთ, რამდენიც ფიზიკურად შესაძლებელია, რადგან ახლა ასეთი უამრავი საქმეა. მაგრამ, როდესაც ხელისუფლება ვინმეს აპატიმრებს, ან მის წინააღმდეგ სისხლის სამართლის [საქმეს აღძრავს] თუადმინისტრაციულ ბრალდებას თვითნებურად, პოლიტიკური მიზეზების გამო წაუყენებს, მაშინ, დიახ, ჩვენ მივიჩნევთ მათ ადამიანებად, ვინც პოლიტიკური მიზნით იდევნება. თუმცა, რა თქმა უნდა, ყველაგარემოება და საქმე ინდივიდუალურად უნდა შევისწავლოთ.- რადგან პატიმრებზე ვსაუბრობთ - ახლა დაკავებულია ჟურნალისტი მზია ამაღლობელი, რომელიც 12 იანვრიდან შიმშილობს. მიუხედავად იმისა, რომ მისი კოლეგები, საზოგადოება ითხოვს მის შესახებ ინფორმაციის გავრცელებას, ძალიან ცოტა რამ ვიცით მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობის შესახებ. მთავრობისგან კი გვესმის განცხადებები, რომ ის დამნაშავეა, რომ მან ბოდიში უნდა მოიხადოს, რომ უბრალოდ ჭამა უნდა დაიწყოს და ყველაფერი მოგვარდება... რისი თქმა შეგიძლიათ მზიას საქმეზე?- ვფიქრობ, ეს არის ხელისუფლების მიერ ყველა ზღვრის გადაკვეთის ერთ-ერთი აშკარა გამოვლინება. ძალიან ბევრს ამბობს ის, რომ ერთის მხრივ პოლიციის მიერ, უამრავი ნაცემი ადამიანი გყავს და ამის ვიდეო ჩანაწერები თუ მოწმეები არსებობს, როდესაც სპეცრაზმი ხალხს ძვლების დამტვრევამდე სცემს და ამ ყველაფრის გამოძიება არ ხდება; არანაირი ნაბიჯი არ იდგმება, დაგმობა არ ხდება, არაფერი ისეთი, რომ ოფიციალური პირები მიხვდნენ, რომ ეს პრობლემაა. მეორეს მხრივ კი არსებობს მზია ამაღლობელის საქმე, როდესაც აშკარად იყო შეხლა-შემოხლა, იყო უამრავი ხალხი და როდესაც ის დაკავების ადგილს ტოვებდა, დამაბნეველი სიტუაცია იყო და რაღაც მოხდა. და უეცრად, ყველა სამართალდამცავი უწყების ძალისხმევა იმ ერთი ადამიანის დასაჯელადაა მობილიზებული, რომელიც ჟურნალისტია და ცნობილია თავისი კრიტიკულობით. ამაზე ხარჯავთ საგამოძიებო ძალებს? მართლა? ეს ძალიან სერიოზულ პრობლემებზე მიუთითებს.- შედარებისთვის - არსებობს სხვა ჟურნალისტების საქმეები, რომლებიც სცემეს, ეს პირდაპირ ეთერშიც გადაიცემოდა, მათი საავადმყოფოში გადაყვანა გახდა საჭირო, მაგრამ დღემდე არ ვიცით ვინ არიან მათზე თავდამსხმელები, გამოძიება არ დასრულებულა. მეორეს მხრივ კი არის მზიას საქმე, როდესაც პოლიციელისთვის სახეში გარტყმის გამო მას ისე ექცევიან, როგორც ვხედავთ. ამ ორის შედარებაზე რას იტყვით?- ნამდვილად, ეს მათი [ხელისუფლების] შეშფოთების მიზეზების სრულ უთანასწორობაზე და რესურსების სრულიად არასწორად გამოყენებაზე საუბრობს.მათ მთელი თავისი რესურსი დახარჯეს კრიტიკულად განწყობილი ჟურნალისტის წინააღმდეგ. სრულიად ნათელია, რომ ისინი ასე ენერგიულად მის წინააღმდეგ მესიჯის გასაგზავნად მიდიან. ამ დროს არსებობს უამრავი ვიდეო ჩანაწერი და მტკიცებულება ადამიანებზე ძალადობის, მათი ძვლების დამტვრევის, პოლიციის მიერ ძალის გადაჭარბებისა და ამ მიმართულებით, სრულიად არაფერს აკეთებენ.მზია არ არის ერთადერთი, ვინც პროტესტის ნიშნად შიმშილობს. ადამიანები საპყრობილეში და მის გარეთ შიმშილობენ, თუმცა ჯანდაცვის მინისტრს, ან ჯანდაცვის სამინისტროს წარმომადგენელს, ან ნებისმიერ სხვას მთავრობიდან მათდამი ინტერესი არ გამოუხატავს. ძალიან ცოტა ვიცით ციხის შიგნით მოშიმშილეებზე. რას იტყვით იმაზე, როგორ ეპყრობა მთავრობა საკუთარ მოქალაქეებს, ვინც ამ ფორმის პროტესტს მიმართავს?რა თქმა უნდა, შიმშილობა და ამ ფორმით პროტესტის გამოხატვა კონკრეტული ადამიანების უფლებაა, თუ თვლიან, რომ ამ ფორმით უნდა გამოხატონ თავიანთი ბრაზი ეს მათი ნებაა და მთავრობამ ამაში ხელი არ უნდა შეუშალოს.ვფიქრობ, "ქართული ოცნების" მთავრობამ ძალიან ნათლად დაგვანახა, რომ მათ არ სურთ იმ ადამიანების მოსმენა, ვინც [არსებულ მდგომარეობას] აპროტესტებს. ხელისუფლებამ უკვე გადაწყვიტა ის, თუ რა გზით სურს ქვეყნის წაყვანა. ისინი რეალობას ამახინჯებენ და საქართველოს მოსახლეობის იმ უდიდესი ნაწილის იმედებს აცრუებენ და ამახინჯებენ, ვისაც ევროპული მომავალი სურს.- ნაწილობრივ თქვენ ამაზე უკვე ისაუბრეთ, მაგრამ მაინც მინდა გკითხოთ - თქვენი ორგანიზაციის "მსოფლიო ანგარიში 2025" საქართველოს შესახებ ასე იწყება: "საქართველომ, 2024 წელს მნიშვნელოვანი ნაბიჯი გადადგა უკან ადამიანის უფლებების მიმართულებით". რამდენად დიდია ეს ნაბიჯი უკან და რისი გაკეთება შეიძლება ახლა?- საკმაოდ ფუნდამენტურ უკან გადადგმულ ნაბიჯებზე ვსაუბრობთ. "უცხოური აგენტების" თუ "უცხოური გავლენის" კანონი ძალიან დიდი უკან დახევა იყო. ეს არის სრულიად ახალი აზროვნების შემოტანა. ამ კანონს ძალიან სპეციფიკური და მრავალმხრივი გავლენა აქვს საქართველოს მოსახლეობაზე.ეს ასევე იყო ესკალაციის დაწყების წერტილი. "უცხოეთის აგენტების კანონიდან" მოვედით იქამდე, სადაც ახლა ვართ. ეს იყო სხვა მოვლენების დაწყების წინაპირობა. ძნელი წარმოსადგენია, რომ ყველა სხვა კანონი და რეგულაცია, რომელიც აქამდე [საქართველოს მთავრობაში] მიიღეს, სპონტანური იყო. როგორც ვთქვით, შედარებები არ მიყვარს, მაგრამ სხვა ავტოკრატიებში ასე ხდება, რაღაც იწყებს და შემდეგ იწვევს სხვა მსგავს მოვლენებს."უცხოეთის აგენტების კანონიდან" მალევე მიიღეს ე.წ "ანტი-ლგბტ" კანონი, რომელიც კრძალავს და დისკრიმინაციას უწევს ლგბტ თემის წევრებს, ზოგიერთ ე.წ ლგბტ პროპაგანდას. ესეც ავტოკრატიული სახელმძღვანელოდაა - ლგბტ თემის მიმართ არსებული სენტიმენტების ოპოზიციის წინააღმდეგ დემონიზებისთვის.    

ბენ ჰოჯესი - ქართველი ხალხისთვის უდიდესი საფრთხე ახლა თავისივე მთავრობისგან მოდის

1735494683

- გენერალო, დიდი მადლობა ჩვენთან სასაუბროდ დროის გამონახვისთვის. როგორც იცით, საქართველოში ბოლო დროს განვითარებული მოვლენების გამო ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა და ევროპის რამდენიმე ქვეყანამ ქართველ მაღალჩინოსნებს სანქციები დაუწესა. ივლისში ამერიკამ „ღირსეული პარტნიორის“ სამხედრო წვრთნები შეაჩერა, დაახლოებით ერთი თვეა შეწყდა სტრატეგიული პარტნიორობაც. იმ დროს, როდესაც საქართველოს დასავლელი პარტნიორები ნელ-ნელა ქვეყნის იზოლაციის გზით მიდიან, უსაფრთხოების რა გამოწვევებს უქმნის ეს საქართველოს?- პირველ რიგში, უნდა ვთქვათ, რომ ამერიკამ ვერ შეძლო ჰქონოდა ნათელი სტრატეგია ფართო შავი ზღვის რეგიონისადმი. საქართველო შავი ზღვის რეგიონის ძალიან მნიშვნელოვანი ნაწილია. სტრატეგიულად რომ მივდგომოდით, საქართველოსთან, ასევე უკრაინასთან, თურქეთთან, მოლდოვასთან, რუმინეთთან, ბულგარეთთან- მთელ რეგიონთან, გაცილებით მეტს ვიფიქრებდით ჩვენს ურთიერთობებზე.ახლა მაქვს განცდა, რომ საკმარისი არ გავაკეთეთ. უნდა ჩაგვედო გაცილებით მეტი ინვესტიცია საქართველოს ინფრასტრუქტურაში, ახალგაზრდა ქართველების ნიჭის განვითარებაში, დემოკრატიული მცდელობების განვითარებაში. მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყანაში ყოველთვის ძალიან კარგი ელჩები გვყავდა წარგზავნილი, ჩვენმა [ამერიკის] მთავრობამ სტრატეგიულად არ იფიქრა საქართველოზე, რამაც რუსეთს და "ქართული ოცნებაში" კრემლისადმი სიმპათიით, თუ შიშით განწყობილებს, ძალაუფლების ხელში ჩაგდების შანსი მისცა.ვფიქრობ, რომ, რა თქმა უნდა, ქართველის ხალხისთვის უდიდესი საფრთხე ახლა თავისივე მთავრობისგან მოდის, რომელსაც არ სურს ლეგიტიმური დემოკრატიული რეფორმები. ამით კი კრემლი იმას იღებს, რაც სურს  - გააკონტროლოს რას მოიმოქმედებს, ან არ მოიმოქმედებს საქართველო და შეაჩეროს და საქართველოს განგრძობითი სვლა დასავლეთისკენ. ესაა საფრთხე, რაც ქართველი ხალხის წინაშეა.- პრეზიდენტი ზურაბიშვილი ხშირად, განსაკუთრებით კი საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, საუბრობს რუსეთის ჩართულობაზე საქართველოს პოლიტიკაში. ის იყენებს ტერმინს “რუსული სცენარი”. როგორც თქვენი პასუხიდან მესმის, მას ეთანხმებით, ფიქრობთ რომ საქართველოს პოლიტიკაში ახლა რუსეთის გავლენა იგრძნობა?- უნდა ვთქვა, როგორი აღფრთოვანებული ვარ საქართველოს პრეზიდენტით [სალომე ზურაბიშვილით]. ის არის მაგალითი სიმამაცის, ძალისა და ნებელობისა დაუპირისპირდეს საქართველოს არალეგიტიმურ მთავრობას. რა თქმა უნდა, ვნერვიულობ იმაზეც, გარკვეულ დროს, ვინმემ რამე არ დაუშავოს მას.ვფიქრობ, რომ მთელი დემოკრატიული სამყარო მზად უნდა იყოს და ძალიან ნათლად უნდა ვთქვათ, რომ ჩვენ მხოლოდ მას [სალომე ზურაბიშვილის] ვაღიარებთ ლეგიტიმურ პრეზიდენტად. იმ შემთხვევაში, თუ მას რამე მოუვა, ამაზე პასუხი უნდა აგონ. სამწუხაროდ, ახლა ყველა ჩვენგანის ქვეყანაშიც ბევრი რამ ხდება. ამერიკა ძალაუფლების გადაცემის პროცესს გადის, ტრამპის ადმინისტრაციისგან გვესმის განცხადებები გრენლანდიაზე, კანადაზე, პანამასა და მგავს თემებზე, როგორც ჩანს, სამწუხაროდ, ისინი შავი ზღვის რეგიონზე არ არიან ფოკუსირებული.- თქვენ ისაუბრეთ იმაზე, რა უნდა გაეკეთებინა ამერიკას შავი ზღვის ფართო რეგიონისთვისა და საქართველოსთვის. მაგრამ რას იტყვით იმაზე რა უნდა გააკეთოს დასავლეთმა მომავალში? ცოტა ხნის წინ “ჰელსინკის კომისიამ” განცხადება გააკეთა, სადაც ნათქვამია, რომ ახლა დროა ამერიკამ და დემოკრატიულმა სამყარომ უზრუნველყოს საქართველოს თავისუფლება და დამოუკიდებლობა. როგორ შეიძლება რომ ამერიკამ და მისმა მოკავშირეებმა ეს უზრუნველყონ?- მიმაჩნია, რომ რეგიონისთვის თანმიმდევრული სტრატეგია არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. საქართველოსადმი ღირებული პოლიტიკის წარმოება შეუძლებელია, თუ მას ისე განიხილავ, თითქოს განცალკევებული კუნძულია. საქართველო არის რეგიონი, რომელიც უმნიშვნელოვანესია ყველა ჩვენგანისთვის, ამიტომაც მუდმივად ვუსვამ ხაზს იმას, რომ თუ არ იარსებებს ერთიანი სტრატეგია რეგიონისადმი, შეუძლებელი იქნება მის შემადგენელ ქვეყნებთან საუკეთესოდ პოლიტიკის წარმოება.ერთდროულად უნდა მიმდინარეობდეს ეკონომიკური, დიპლომატიური, უსაფრთხოების მიმართულებით მუშაობა. უნდა არსებობდეს ერთგვარი ნამცხვრის და ჯოხის მიდგომა - უნდა არსებობდეს სტიმული საქართველოს მუდმივი ვესტერნიზაციის მოძრაობის მხარდასაჭერად ევროკავშირისკენ. მაგალითად, რეგიონულ სტრატეგიულ, უსაფრთხოების, ძალისხმევაში, უკრაინის მხარდაჭერაში მონაწილეობა. მაგრამ ასევე, საჭირო საფასურიც უნდა გადავახდევინოთ [პასუხისმგებელ პირებს].- დეკემბრის დასაწყისში, საქართველოში მიმდინარე მოვლენებზე, ქვეყნის მეგობრებმა, წერილი გამოაქვეყნეს, რომლის ხელმომწერი თქვენც ხართ. წერილში წერია, რომ “ეს აშკარად კრიტიკული მომენტია საქართველოს ისტორიაში, რომელსაც გავლენა აქვს სამხრეთ კავკასიაზე და მის ფარგლებს გარეთ”. რა გავლენასა და შედეგებზე საუბრობთ ამ კონკრეტულ შემთხვევაში?- პირველ რიგში უნდა ვთქვათ, რომ საქართველოში ასობით, შეიძლება ათიათასობითაც კი, რუსია, რომლებიც ქვეყანაში იმალებიან, რადგან არ სურთ, რომ ჯარში გაიწვიონ და უკრაინაში იბრძოლონ. თუმცა ისინი უკრაინის მხარდამჭერები არ არიან. უბრალოდ, არ სურთ, რომ თავად გადაიხადონ იმის საფასური, რასაც ახლა კრემლი ჩადის.საქართველო ვერ იცავს საკუთარ სუვერენიტეტს და არის მრავალი უკანონო ვაჭრობის, შავი ბაზრის ადგილი, რაც რუსეთიდან მოდის. ეს ისეთი ქმედებებია, რისი შეჩერებაც ძლიერ, დემოკრატიულ, სუვერენული სახელმწიფოს თავისი მეგობრების დახმარებით უნდა შეეძლოს. ეს ძირს უთხრის უკრაინის დახმარების მცდელობებსაც, ასევე ძირს უთხრის სუვერენიტეტისა და საერთაშორისო სამართლის პატივისცემის იდეებს.გარდა ამისა, ჩვენ მოგვიწევს ჩინეთთან კონკურენციაც. ჩინეთი საქართველოში აწარმოებს პროექტებს, რაშიც თავისთავად არაკანონიერი არაფერია, მაგრამ იქაც უნდა გვქონდეს კონკურენცია. დარწმუნებული ვარ, რომ ამერიკის შეერთებულ შტატებსა და სხვა დასავლურ ქვეყნებს შეუძლიათ იმაზე უკეთესი პირობების შეთავაზება, ვიდრე ის დავალიანების მახეა, რაც ჩინეთის ინფრასტრუქტურულ პროექტებს მოჰყვება ხოლმე.რა თქმა უნდა, უნდა ვახსენოთ ის, რაზეც ბევრჯერ გვისაუბრია, ესაა ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტის არსებობის აუცილებლობა. ეს იქნებოდა მომგებიანი საქართველოსთვის, შავ ზღვაში ვაჭრობისთვის და რეგიონში არსებული ქვეყნებისთვის. ეს კი უკანასკნელი რამაა, რაც რუსეთს სურს.- რადგან რეგიონზე ვსაუბრობთ - თქვენ ყოველთვის ამბობთ, რომ საქართველო რთულ სამეზობლოშია. იმის გათვალისწინებით, რაც ახლა ქვეყანაში ხდება, იმ დაძაბულობისა, თუ პოლარიზაციის ფონზე, რასაც ვხედავთ, ეძლევა თუ არა რუსეთს ხელსაყრელი ნიადაგი იმისთვის, რომ საქართველოსთან დაკავშირებული გეგმები უკეთ განახორციელოს?- რუსებს ნამდვილად არ ადარდებთ საერთაშორისო კანონი, ან სუვერენიტეტი, მათ ეს ნათლად დაგვანახეს. მათ უკვე წლებია ოკუპირებული აქვთ საქართველოს 20%. სულ ახლახან აზერბაიჯანის ავიახაზების თვითმფრინავი ჩამოაგდეს და უდანაშაულო ხალხი დახოცეს. ეს არაა პირველი შემთხვევა, როდესაც რუსეთი კომერციულ თვითმფრინავს აგდებს და დიდი ალბათობით, ამაზეც პასუხს დიპლომატიური, თუ ეკონომიკური მიმართულებით, არ აგებენ და მათ ეს იციან.ასე რომ დიახ, ვფიქრობ, რომ ამის საფრთხე არსებობს, განსაკუთრებით ახლა. ჩანს, რომ "ქართული ოცნების" ხელისუფლება თანამონაწილეა რუსული გავლენის ნების დართვაში.მილიონობით ადამიანმა ნახა საშინელი ვიდეოები, სადაც მომიტინგეები საშინლად სცემეს. დარწმუნებული ვარ, რომ უსაფრთხოების ძალების ყველა წარმომადგენელი, რომლებიც ამ საქმეში მონაწილეობდნენ, არ იყო ქართველი. [გამოყენებული] ტაქტიკა ნამდვილად რუსულია. ეჭვი მაქვს, რომ [საქართველოში] რუსეთის უსაფრთხოებისა და დაზვერვის ძალები არიან, რომლებიც ჩართული არიან ამაში.ისინი ნამდვილი ლაჩრები არიან - უსაფრთხოების ძალები მთლიანად შავებში ჩაცმულები, სახეები კი შავი ნიღბებით დაფარული. ამას აკეთებენ, რადგან იციან, რომ რასაც ჩადიან სისასტიკეა. ეს მიუღებელია! მათ აუცილებლად უნდა აგონ პასუხი. მთავრობის პასუხისმგებლობისთვის დაკისრების მნიშვნელოვანი ნაწილი გამჭვირვალობაა - აუცილებლად უნდა გამოვლინდეს ვინ არის თითოეული მათგანი, ვინც ახალგაზრდებს, ქალებს, მოხუცებს, დემონსტრანტებს სცემდა. ყველას ვინაობა უნდა გაჟღერდეს. 

"ბევრი ძალაა, რომელიც საქართველოს მოსახლეობის ნების საწინააღმდეგოდ მუშაობს, მაგრამ ჩვენი მომავალი ევროპაშია"

1727801308

მოდერატორი - ქალბატონო პრეზიდენტო, თქვენს ქვეყანაში 26 ოქტომბერს არჩევნებია. როგორ ფიქრობთ დემოკრატიული ღირებულებები გაიმარჯვებს?- საქართველოში დემოკრატიული ძალები, პროევროპული ძალები ყოველთვის არსებობდა და ყოველთვის უმრავლესობას წარმოადგენდნენ. მათ იციან სადაა ჩვენი მომავალი, მათ იციან, რომ სხვა ალტერნატივა არ გვაქვს და მე დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოს მოსახლეობა, რომელიც ბოლო 30 წლის განმავლობაში, ომის მიუხედავად, (რომელზეც ვსაუბრობდით), რუსეთის ყველა მცდელობის მიუხედავად, რომ გადაახვევინოს საქართველოს ევროპული გზიდან, ქვეყნის მოსახლეობის 80% ევროპული გზისა და ევროპული მომავლის მტკიცე მხარდამჭერია.არჩევნები, რომელიც 26 ოქტომბერს ჩატარდება, გადამწყვეტი იქნება. ბევრი ძალაა, რომელიც საქართველოს მოსახლეობის ნების საწინააღმდეგოდ მუშაობს, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ ჩვენი მომავალი ევროპაშია.ჩვენს მომავალს ასევე იცავს უკრაინაც, რომელიც იბრძვის როგორც საკუთარი დამოუკიდებლობისა და ევროპის თავისუფლებისთვის, ასევე იბრძვის ჩვენი თავისუფლებისათვის, ევროპის მომავალი უკრაინის ომის შედეგი, მოლდოვასა და საქართველოში არჩევნების შედეგებით განისაზღვრება.ეს განსაზღვრავს, მაგალითად, შავი ზღვის უსაფრთხოებას და შავი ზღვის მომავალს, რომელიც თანამშრომლობის, მშვიდობისა და კავშირებადობის ზღვაა; ეს კი, თავისთავად კავკასიაში ევროპისა და ჩვენი დასავლელი პარტნიორების როლს განსაზღვრავს; ეს განსაზღვრავს სომხეთის მომავალს, რომელიც ახლა ევროკავშირთან დაახლოების გზაზე დგას. ასე რომ ყველაფერი, რაც ამ დღეებში სასწორზე დევს, ძალიან მნიშვნელოვანია და უფრო მნიშვნელოვანი, ვიდრე სხვა ყველაფერი, და რაც რაც ამას სჭირდება, არის მშვიდობა. მშვიდობა ხალხის თავისუფალი ნების გამოხატვით საქართველოში, ისევე როგორც მოლდოვაში.- როგორც ჩანს, ხალხის თავისუფალი ნება, ყოველ შემთხვევაში, დღევანდელ ხელისუფლებასთან მიმართებაში, არის ის, სადაც დემოკრატიული თავისუფლებები უკან იხევს. რამდენად საშიშია ეს ახალი რეალობა საქართველოსთვის?- საშიშია. ჩვენ მონეტის მეორე მხარე ვართ. უკრაინა განიცდის სამხედრო აგრესიას, ჩვენ - ჰიბრიდულ ომს, პროპაგანდას, ყველა სახის ზეწოლას, შიშს. ჩვენთან ეს რუსული კანონი უკვე ამოქმედებულია და ცდილობს ზეწოლა მოახდინოს და შეზღუდოს სამოქალაქო საზოგადოება. ესაა ის, რაც არჩევნებზე სასწორზე დევს და კიდევ ერთხელ ვფიქრობ, რომ არჩევნებით ქართველი ხალხის ნება დაძლევს ამ რეალურ საფრთხეებს. მე არ შემიძლია მათი მინიმუმამდე შემცირება; ისინი ძალიან რეალურია, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ ქართველი ხალხის სიძლიერე (რომელსაც ბევრი ზეწოლის, შიშისა და სიძნელეების გადატანა მოუწია საკუთარი დამოუკიდებლობისა და ევროპული მომავლის დასაცავად) ამას დაძლევს.- ქალბატონო პრეზიდენტო, რას ეტყვით იმ ბევრ მოქალაქეს, რომლებმაც, როგორც თქვენ ამბობთ, 2014 წელი გადაიტანეს, მაშინ დასავლეთი არსად იყო... მათ [ქართველებმა] ნახეს რა დაემართა უკრაინას და ფიქრობენ, რომ სჯობს უბრალოდ თავი დახარონ, ეს გადაიტანონ და ვლადიმერ პუტინის გავლენას გავრცელების საშუალება მისცენ. რა არის თქვენი გზავნილი მათთვის. იმიტომ რომ, ასეთი ხალხი ბევრია...- არა, ასეთი ხალხი ბევრი არაა, რადგან 2014 წლამდეც და 2008 წლამდეც საქართველოს რუსეთთან მიმართებით დიდი გამოცდილება ჰქონდა. ეს იწყებოდა ყოველ ჯერზე, როცა საქართველო დამოუკიდებელი იყო - დაიწყო 1921 წელს, ასე იყო 1991 წლის დამოუკიდებლობის შემდეგაც. ასე რომ, მოსახლეობამ იცის, რომ თავის დახრას მშვიდობა არ მოაქვს, რუსეთთან რაიმე სახის კომპრომისი არ მოაქვს - ეს არ მუშაობს.- თუმცა ისე ჩანს, რომ ამჟამინდელი მთავრობა..- ისინი ცდილობენ [თავის დახრას], დიახ, ნარატივი ესაა….- ხალხი ამას მხარს უჭერს?- არიან ისეთებიც, რომლებიც მხარს დაუჭერენ, თუმცა, ეს მცირე ჯგუფია, რომელიც უფრო მეტად ამ ხელისუფლების გარშემოა პრივილეგიების, კორუფციის, ზეწოლის, კომპრომისის გამო. ჩვენ ისეთ სიტუაციაში ვართ, სადაც რუსული modus operandi-ის გამეორებას ვხედავთ და რუსული კანონიც ამის ნიშანი იყო; იმის გამო, რომ ხელისუფლება მხარდაჭერას ვეღარ აგროვებს, სხვადასხვა მეთოდებით, სხვადასხვა კანონებით საზოგადოებაზე ზეწოლის მოხდენას ცდილობს, მაგრამ მე ვარ საზოგადოებაში დარწმუნებული,  ჩვენ გვქონდა საკმარისი ისტორიული გამოცდილება იმისათვის, რომ ვიცოდეთ, სად არის ჩვენი მომავალი.- ამ გამოცდილებიდან გამომდინარე, თქვენი აზრით, რამდენად სავარაუდოა, რომ ვლადიმერ პუტინი სამხედრო მოქმედებებს განახორციელებს თუ საქართველოში ყველაფერი ისე არ წავა, როგორც მას სურს?- ეს, რა თქმა უნდა, არაა ის ჰიპოთეზა, რომელსაც მე გავაჟღერებ. მე არ მგონია, რომ რუსეთი იმ მდგომარეობაშია, რომ ეს სცადოს, თუმცა ვერაფერთან მიმართებაში ვერ ვიტყვით - არასოდეს, მაგრამ ვფიქრობ, რომ პოლიტიკა, რომელსაც რუსეთი დღეს საქართველოში იყენებს წარმომადგენლობითია - “ქართული ოცნება” მართლაც რუსული ინტერესების გამტარებელი გახდა.ასე რომ, ეს ნიშნავს, რომ მათი უშუალო სტრატეგია არ არის სამხედრო სტრატეგია. ვფიქრობ, უკრაინა მათთვის საკმარისია. იმედი მაქვს უკრაინა გაძლიერდება და ყველა ამ საფრთხეზე ნამდვილი პასუხი უკრაინის სოლიდარობა, უკრაინის თავდაცვის გაძლიერება და იმ ომში გამარჯვებაა, რომელსაც ჩვენთვის აწარმოებენ.ისიც გვახსოვდეს, რომ ანალიტიკოსთა უმეტესობას არ სჯეროდა, რომ ვლადიმერ პუტინი უკრაინაში ჯარს შეიყვანდა, მაგრამ მაინც გააკეთა ეს. თქვენ აღნიშნეთ, რომ ამას საქართველოში არ ელოდებით - რა არის გეგმა, თუ ეს მოხდება?თუ ასე იქნება... არ არსებობს გეგმა, რადგან საქართველო უკრაინა არაა, საქართველოს სამხედრო ძალა არ აქვს - ეს კიდევ ერთი კრიზისი იქნება თქვენთვის. (იცინის)- ბევრი [კრიზისი] გვაქვს...- ბევრი გაქვთ… ვფიქრობ, რომ ჩვენ მაგ სიტუაციაში არ ვართ და ვფიქრობ, რომ ეს არჩევნები ჩვენთვის არის ის, რაც უნდა დავიცვათ, დავიცვათ მშვიდობიანად და გამოვხატოთ საკუთარი თავი. ვფიქრობ, არჩევნებზე ქართველი ხალხის მობილიზება დღეს რეალური პასუხია.- როდესაც დასავლეთის პასუხისმგებლობაზე ვსაუბრობთ, რა არის დღეს თქვენი გზავნილი მათთვის, ვინც იტყვის - ბევრი ფული იხარჯება უკრაინაზე, ჩვენ გვინდა, რომ ეს დასრულდეს - მშვიდობა ნებისმიერ ფასად!- მშვიდობა არავითარ ფასად არ არის. ჩვენ, ვინც ისტორია ვიცით, ვიცით, რომ მშვიდობა არავითარ ფასად არ არსებობს. მშვიდობაა მხოლოდ მაშინ, როცა სამართლიანობაა, მშვიდობაა მხოლოდ მაშინ, როცა მოსახლეობა თავისუფალია და როცა ქვეყნები დამოუკიდებლები არიან. დარწმუნებული ვარ, რომ მშვიდობა იქნება მაშინ, როცა რუსეთი გაიგებს, რომ მასაც მსოფლიოს ნებისმიერი სხვა ერის მსგავსად საზღვრები აქვს, რომელსაც პატივი უნდა სცეს. მან უნდა იცოდეს, პირველ რიგში, სადაა მისი საზღვრები, პატივი სცეს საზღვრებს, პატივი სცეს მეზობლებს და საკუთარ საზღვრებს დასჯერდეს. ეს არის ერთადერთი მშვიდობა, რომელიც მდგრადია.- ამ ეტაპზე რა უნდა გავაკეთოთ ჩვენ, დასავლეთში საქართველოს დასახმარებლად? რადგან თქვენ ცხადია საუბრობთ დემოკრატიული ინსტიტუტების გაძლიერებაზე, მაგრამ ასევე, იმ კამპანიასთან ბრძოლაზე, რომელსაც რუსეთი ხალხის დასარწმუნებლად აწარმოებს, რომ თითქოს მათი ცხოვრება უკეთესი იქნებოდა მათი გავლენის ქვეშ?- არ მგონია, რომ გარედან შესაძლებელია შიგნით ხალხის დაცვა გააძლიერო. ვფიქრობ, ჩვენი ისტორიიდან გამომდინარე ვიცნობთ რუსეთს. ჩვენ უფრო გამძლე ვართ რუსული პროპაგანდის მიმართ, ვიდრე ბევრი სხვა ქვეყანა, რადგან ჩვენ ეს გამოვიარეთ. ასე რომ, ხალხი ხედავს რაც ხდება.მაგალითს მოგიყვანთ. რამდენიმე დღის წინ, წინასაარჩევნო კამპანიისთვის უმრავლესობამ, მმართველმა პარტიამ დიდი პოსტერები გამოიყენა, რომლებიც აღწერდა, ერთი მხრივ, ნგრევას უკრაინაში, მეორე მხრივ კი, მსგავს შენობებს საქართველოში, რომლებიც ძალიან კარგად გამოიყურება. ამან მოსახლეობაში დიდი აჟიოტაჟი გამოიწვია, რადგან საერთოდ არ შეესაბამებოდა ქართულ კულტურას, ქართულ ტრადიციას, რომ შენ მშვიდობიან ცხოვრებაზე ტრაბახობდე, მაშინ როცა, შენი მეგობარი ამ ტრაგედიაში ცხოვრობს. - და ეს აჟიოტაჟი რეალური იყო?- ეს რეალური და სპონტანური აჟიოტაჟი იყო. და მათ ზოგიერთი მსგავსი ტიპის ვიდეოს ამოღება მოუხდათ. ბილბორდებს ვერ ამოიღებდნენ.- მაშ, თქვენ ფიქრობთ, რომ ამ ბრძოლაში ყველაფერი დაკარგული არ არის?- დარწმუნებული ვარ, რომ ყველაფერი დაკარგული არაა. დარწმუნებული ვარ, რადგან ვიცნობ ქართველ ხალხს.- თქვენთვის რამდენად შემაშფოთებელია ის, რომ აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნების ერთ-ერთმა კანდიდატმა არაერთხელ განაცხადა, რომ მას უკრაინაში ომის დასრულება სურს და ამისათვის ის ვლადიმერ პუტინთან მოლაპარაკებას გამართავს - დონალდ ტრამპზე ვსაუბრობ...- არ ვიცი. ერთია - რას ამბობ და მეორეა - რას გააკეთებ, როდესაც ხელისუფლებაში მოდიხარ. ვფიქრობ, რომ ამერიკის პოლიტიკა ძალიან ორპარტიულია, ყოველ შემთხვევაში, როცა ეს საქართველოს ეხება. ვიცით, რომ ის ყოველთვის ორპარტიული პოლიტიკა იყო. ვფიქრობ, უკრაინასთან დაკავშირებითაც ეს ორპარტიული პოლიტიკა იქნება, რადგან რეალობა ისეთია, არ მგონია, რომ ამერიკის რომელიმე პრეზიდენტს შეუძლია ამის იგნორირება და რუსეთისთვის, რომელიც აქამდე მართლაც აგებს ომს, მარტივი მოგების საშუალების მიცემა, რადგან ორწელიწად-ნახევრის შემდეგ, რუსეთისთვის ამ ომის ვერმოგება, რომლის დასრულებასაც სამ დღეში ფიქრობდა, უკვე დამარცხებაა.- არჩეული თანამდებობის პირისათვის საქართველო რთული ადგილია, ეს ასე გამოჩნდა თქვენს შემთხვევაშიც, რადგან ბატონი სააკაშვილი ჯერ კიდევ ციხეშია. თქვენი აზრით, ქართულ სასამართლო სისტემაში რა უნდა შეიცვალოს?- სრული რეფორმა. ეს შესაბამისობაშია “ქართულ ქარტიასთან”, რომელსაც ყველა პროევროპულმა პარტიამ მოაწერა ხელი, რომლებიც ვალდებულებას იღებენ, არჩევნების შემდეგ, მომდევნო თვეებში მალევე დაიწყონ მართლმსაჯულების სისტემის ღრმა რეფორმას.- ასე ჩანს, რომ ამ ეტაპზე საქართველოში პოლიტიკოსობა სახიფათოა...- საკონსტიტუციო სასამართლომ ჩემი იმპიჩმენტი მოახდინა, თუმცა იყო სამი მოსამართლე, რომელიც არ ეთანხმებოდა ამ გადაწყვეტილებას, რაც უკვე იმედის მომცემია. ასე რომ, ჩვენ ეს [რეფორმა] უნდა გავატაროთ და ძალიან სწრაფად. ასევე ვფიქრობ, რომ და ჩვენ ევროპელ და ამერიკელ პარტნიორებთან ერთად ძალიან სწრაფად უნდა აღვადგინოთ ევროკავშირთან და  ამერიკელ პარტნიორებთან დაახლოების პროცესი, განაახლოთ სამხედრო წვრთნები, რომლებიც არჩევნებამდე შეჩერებულია. ბევრი რამ გვაქვს გასაკეთებელი და იმედი მაქვს შევძლებთ.- გჯერათ, რომ ბატონი სააკაშვილი სამართლიან სასამართლო პროცესს მიიღებს?სასამართლო პროცესი მიმდინარეობს. ბევრი სხვადასხვა პროცესია, მხოლოდ ერთი არაა. დღეს საქართველოს ტრიბუნალებში სამართლიანი არაფერია. ასე რომ, თქვენ მოგიწევთ დაელოდოთ შემდეგს.- დიდი დროა მოსაცდელად...დაბოლოს, ქალბატონო პრეზიდენტო, გვითხარით დღეს საქართველოს რა სჭირდება ევროპისგან და შეერთებული შტატებისგან?საქართველოს მოსახლეობის მხარდაჭერა - მორალური მხარდაჭერა, რადგან ერთი თვის ვადაში ბევრი რამის გაკეთება არაა შესაძლებელი, საქართველოს მოსახლეობის მორალური მხარდაჭერა და არჩევნებზე ბევრი დამკვირვებელი - ასე იგრძნობს არჩევნების დროს საქართველოს მოსახლეობა მხარდაჭერას, მაშინაც კი, თუ დამკვირვებლები რეალურად ვერ შეცვლიან შედეგს, ისინი არ ერევიან არჩევნებში, მაგრამ ეს იმის ნიშანია, რომ ჩვენ მარტო არ ვართ. საქართველოსთვის, როგორც პატარა ქვეყნისთვის იზოლირებულად იგრძნოს თავი, ყოველთვის ყველაზე რთულია, იზოლაცია ჩვენთვის ყველაზე საშინელი კოშმარია. 

"4 ოქტომბერს ვემზადებით მშვიდობიანი რევოლუციისთვის და რევოლუციური ცვლილებებისთვის, გამარჯვებისთვის და რა დროს 9-იანი, 10-იანი და 18-იანია?!"

1756470447

“არასერიოზული, მავნებელი ხალხია, რომლებმაც დაირქვეს "ლიდერი", "ოპოზიცია" და გუნგლაობენ ტალახში. საეთერო დროს, ენერგიას, სოციალურ მედიას რაში ხარჯავენ და აცდენენ?!50 დღე გავიდა და რიჟვაძის მკვლელობის საქმეზე არაფერი ვიცით!!!დილიდან კითხვებს ვსვამ, ივანიშვილს და მის დაჯგუფებას შევუტიოთ, თავი იმართლონ მეგობარს, რომ კლავდნენ!!! - ამ დროს გამოიხედავ და საქმის გარდა ყველაფერ სიგიჟეს არჩევენ!!!ეს ენერგია ბიძინას, რეჟიმის წინააღმდეგ მიმართეთ და ნუ აყურებინებთ საზოგადოებას ამ სისულელეებს.ამიტომ არის თქვენს გარშემო უიმედობა!!! ამიტომ არ გჯერათ თქვენც და შემდეგ, უკვე თქვენს გარშემო ოპოზიციურად განწყობილ ხალხს, რომ გამარჯვება შესაძლებელია!ან როგორ უნდა დაიჯეროს ხალხმა თქვენი, როდესაც - გაურკვეველ, არანორმალურ, არაჯანსაღ გონებაზე მყოფ არსებებს ეძლევა შესაძლებლობა, 2-3 დღე "წაიღოს" და თავის მოზელილ ტალახში აგორაოს მის გარშემო ყველა.13 სექტემბერს აქციაა და ამ აქციაზე აუცილებლად ვიქნები!4 ოქტომბერს, ვემზადებით მშვიდობიანი რევოლუციისთვის და რევოლუციური ცვლილებებისთვის, გამარჯვებისთვის და რა დროს 9-იანი, 10-იანი და 18-იანია?!ამიტომ დავწერე რამდენიმე დღის უკან რომ არ მიაქციოთ ყურადღება იმ ხალხს თავად, რომ დაირქვეს პოლიტიკოსიც და ლიდერიც!!! რეალურად, ხომ ხედავთ, რომ ხალხი ერთიანია!!! ერთ აზრზე და პოზიციაზე!!!უბრალოდ ამათ სატელევიზიო სივრცეში, სოციალურ მედიაში მეტი "ცნობადობა" აქვთდა ამიტომ გვახვევენ თავს დაქსაქსულობას, უძლურებას.ხალხში არის აბსოლუტურად სხვა რეალობა!!!! ქართველი ხალხი ერთიანია,როგორც არასდროს!!!ვინც მოგემსახურებათ გამოიყენეთ ის ხალხი და ვიაროთ წინ!!!გამარჯვება ერთი ხელის გაწვდენაზეა და უპირობოდ გავიმარჯვებთ!!!პატივისცემით, საქართველოს აქტივისტი ლევან ხაბეიშვილი”, - წერს ლევან ხაბეიშვილი.

ლევან ხაბეიშვილი - 4 ოქტომბერს გავერთიანდეთ რუსთაველზე, ვაჩვენოთ ივანიშვილსაც და "დასაქმებულ" ოპოზიციასაც, რა შეუძლია ხალხს

1755875854

"ტიპებს“ ოპოზიციური პარტიის „ლიდერი“ რომ აწერიათ, Facebook-ზე 8-12 „ლაიქი“ რომ აქვთ და ჭკუას გვარიგებენ ტელევიზიით, რომ მხოლოდ მათ იციან ივანიშვილის დამარცხების გზა – თმენით, დალოდებით, დასვენებით (აგვისტოაო :))) ) და „გარედან“…ოჯახის წევრები არ იწონებენ „ფეისბუქზე“ და „ინტელექტუალური“, სერიოზული სახით, როგორც „გამოცდილი“ პარტმუშაკი აფრქვევს სიჭკვიანეებს… აზრზე არ არიან, რა უნდათ, ან ვინ არიან, ან სად მიდიან… სიტყვა მშვიდობიანი დამხობის და მშვიდობიანი რევოლუციისაც კი ეშინიათ, მუხლებში „კვეთავთ“…არ „მოიღალოთ“ ამ ხალხის ყურებით!!! 4 ოქტომბერს გავერთიანდეთ რუსთაველზე და ქართველი ხალხის გამარჯვება გარდაუვალია!!!ვაჩვენოთ ივანიშვილსაც და „დასაქმებულ“ ოპოზიციასაც, თუ რა შეუძლია ხალხს! დამხობა ივანიშვილს!!!“ – წერს ხაბეიშვილი.

"ომის წარმატება იზომება იმით თუ რა მანძილია პირველად განზრახვას და დამდგარ შედეგს შორის"

1755459764

"ომის წარმატება იზომება იმით თუ რა მანძილია პირველად განზრახვას და დამდგარ შედეგს შორის. სამი წლის წინ პუტინის სურვილი იყო უკრაინაში მთავრობის შეცვლა, კიევის აღება, ქვეყნის განადგურება მისეული “გეგმა ბარბაროსით”. აქ ჩაფლავდა. ალასკაზე ჩასული პუტინი ტრამპს ეწუწუნება, რომ დონბასი მაინც მისცენ უკრაინელებმა, სადაც კრამატორსკსაც ვერაფერი მოუხერხეს და სანქციები მაინც შემსუბუქდეს. სიტყვა არ დაუძრავს “რეჟიმის შეცვლაზე” და ხერსონი/ზაპოროჟიეს ოლქების სულ გადაცემაზე. ხვალ საინტერესო დღეა, რა წულუკიანი და ბიძინას ჭაობი", - წერს დეკანოიძე.

"ვერც საზოგადოებად შევდგებით და მით უმეტეს, ვერც სახელმწიფოდ, სანამ არ გვექნება სამართლიანობა ქვეყანაში"

1755267976

"ბევრი ვწერე და წავშალე, სიტყვები უძლურია იმ ემოციის გამოსახატავად, რასაც იწვევს ჩემში ეს უსამართლობა…ვერც საზოგადოებად შევდგებით და მით უმეტეს, ვერც სახელმწიფოდ, სანამ არ გვექნება სამართლიანობა ქვეყანაში. ერთი კაცის სურვილებზე და ახირებებზე ჩამოკიდებულ სამართალს მივყავართ ლავროვის და პუტინის საოცნებო СССР-ში მხოლოდ“, - წერს პაპუნა ჯანელიძე სოციალურ ქსელში.დღეს, მოსამართლე გალუსტაშვილმა სინდისის პატიმარ დავით ხომერიკს 4 წლითა და 6 თვით პატიმრობა მიუსაჯა.

"რუსები კატეგორიულად მოითხოვდნენ, დამეტოვებინა საქართველო, მე არა მხოლოდ ფეხი არ მოვიცვალე, არამედ შევძელი საერთაშორისო მხარდაჭერის მობილიზაცია"

1754565110

მისი თქმით, ქართული ჯარის თავგანწირვამ, მოგვიანებით კი ამერიკისა და ევროპის ლიდერების ჩარევამ იმ ეტაპზე ვლადიმერ პუტინს ხელი ააღებინა საქართველოს სრულ ოკუპაციაზე.„რა უნდა გვახსოვდეს 2008 წლის 7 აგვისტოზე? საქართველოს თავს დაესხა კბილებამდე შეიარაღებული ბირთვული რუსეთი. აგრესიის მიზანი ლავროვმა ჩამოაყალიბა კონდოლიზა რაისთან საუბარში – „საქართველოს სრული განადგურება“. რუსებს პირველი შეეგებნენ ჩვენი საამაყო შეიარაღებული ძალები, მათ შეძლეს ჩვენზე მრავალგზის აღმატებული ძალების პირველი შეტევების მოგერიება. რუსები კატეგორიულად მოითხოვდნენ, რომ მე დამეტოვებინა საქართველო, წინააღმდეგ შემთხვევაში „ჩამოკიდებით“ მემუქრებოდნენ. მე არა მხოლოდ ფეხი არ მოვიცვალე, არამედ შევძელი საერთაშორისო მხარდაჭერის მობილიზაცია. სწორედ ჩვენი ჯარის თავგანწირვამ და ცოტა მოგვიანებით ამერიკის და ევროპის ლიდერების ჩარევამ, მათ შორის ამერიკის მე-6 ფლოტის გემების გამოგზავნამ, შეაჩერა რუსეთის ჯარი თბილისის მისადგომებთან და იმ ეტაპზე პუტინს ხელი ააღებინა საქართველოს სრულ ოკუპაციაზე. ქართული სახელმწიფოებრიობა გადარჩა“, – წერს მიხეილ სააკაშვილი.